De Franse presidentsverkiezingen woeden als nooit tevoren. Alle belangrijke kandidaten gaan er met gestrekt been in, en dat tegen een achtergrond van een rellende migrantenpopulatie, hetgeen compleet uit de hand dreigt te lopen.

Gisteren schreef ik al over die rellen en de implicaties die ze kunnen hebben voor de presidentsverkiezingen. In Frankrijk zelf wordt er maar mondjesmaat bericht over wat er in de banlieus gebeurt, maar vanuit Duitsland wordt gemeld dat in tenminste vijf Parijse voorsteden een feitelijke burgeroorlog woedt. Burgers daar hebben te horen gekregen dat zij beter binnenshuis kunnen blijven – de staat kan op straat hun veiligheid niet langer garanderen. Een veel betere definitie van een burgeroorlog ken ik eigenlijk niet.

Het is daarom ook logisch dat Marine Le Pen razend is over het gebrek aan daadkracht van de regering-Hollande, maar zie voor diens dilemma mijn stuk gisteren. Le Pen verwijt de regering onder andere het toestaan van de demonstratie van afgelopen zondag, door de NOS zonder ironie betiteld als Rellen in Parijs na vreedzame demonstratie tegen politiegeweld. De daarbij geplaatste video laat zien hoe vreedzaam het toeging; dat het geweld pas aan het einde ontstond betekent niet dat je het los kunt zien van die demonstratie.

Le Pen heeft ook aangekondigd dat als zij verkozen wordt, zij de banden met het UK zal aanhalen en een harde Brexit zoveel mogelijk verzachten zal. Dit deels ook in antwoord op de stellingname van de linksliberale kandidaat Macron, op dit moment haar belangrijkste concurrent en vermoedelijke tegenstander in de beslissende tweede ronde. Zoals het een ware epigoon van het gedachtegoed van D66 betaamt is deze Macron een fel voorstander van alles wat met de EU te maken heeft, zodat een eindstrijd tussen Macron en Le Pen allerminst de gelopen race zal zijn die veel peilers er nu van maken. Zelfs al zou dat pas na de eerste ronde door beginnen te dringen: de tweede ronde zal gaan over een belangrijke politieke keuze, meer nog dan over de keuze van wat je van oudsher als goed en kwaad beschouwt in de Franse politiek. Dat dat besef al wijder verbreid is dan men nu wenst weer te geven, zie daarvoor ook deze column van Ephimenco eerder deze week.

Ook kenmerkend is Macron’s gejammer over Russische inmenging in de Franse verkiezingen. Hij heeft in zoverre gelijk, dat haar Front National geld heeft geleend bij Russische banken om de campagne van Le Pen te kunnen financieren. Maar dat Le Pen door de Franse grootbanken wordt geboycot kan door niemand worden ontkend. terzijde: curieus is dat ook gematigd Frans links altijd opvallend goede banden met Rusland had. Die banden gaan tot ver in de 19e eeuw terug.

De derde plek in de race voor de tweede ronde, de gevallen held François Fillon van Les Republicains, raakt momenteel steeds verder in de versukkeling, maar weigert op te geven en ruimte voor een andere kandidaat van traditioneel rechts te maken. Na zijn eerdere problemen met ongeoorloofde staatsbetalingen aan zijn vrouw en kinderen, is nu ook zijn woordvoerder beschuldigd van belastingfraude. De Franse justitie heeft een onderzoek geopend, en de kansen van Fillon zijn in voor Les Republicains naar ongekende afgronden verdwenen.