Alexander van Gouwen ageert in dit essay tegen de teleurstellende ontwikkeling dat feminisme om linkspolitieke redenen degenereert.

Het feminisme heeft het al en paar jaar zwaar: veel feministen worden van alle kanten aangevallen omdat ze zo mal reageren op de schokkende gebeurtenissen in Keulen en andere steden. Mal, omdat ze – anders dan ze plachten en zouden moeten doen – niet vierkant achter de slachtoffers zijn gaan staan, maar juist – ook al is dat indirect – de aanranders en verkrachters in bescherming namen door het hele probleem zo breed te maken – alle mannen zouden verkrachters zijn, om het cru te stellen – dat er in Keulen eigenlijk niets, althans niets bijzonders, is gebeurd.

Waar voorheen feministen er voor streden dat aangiftes van aanranding en verkrachting serieus worden genomen door de politie, staan zij nu voorop om openlijk te twijfelen of de vrouwen die aangifte hebben gedaan wel serieus genomen moeten worden op grond van de suggestie dat het allemaal een door Pegida gefabriceerde hoax zal blijken te zijn (‘nog even en er zijn meer aangiftes dan dat er vrouwen aanwezig waren!’), waarmee ze hoe je het ook wendt of keert een grote dienst verlenen aan de aanranders en verkrachters.

Zoals we dat ook altijd bij moslimterroristen zien, kunnen de advocaten van allochtone terroristen en verkrachters steevast rekenen op de hulp van het hele linkse deel der natie die als een soort pro-Deo-advocaat overuren maakt om de verdachten vrijgesproken te krijgen. Toch kwam het voor velen als een verrassing dat zelfs feministen hun hele zaak laten vallen voor – klaarblijkelijk – de heiligste aller linkse zaken, namelijk de zaak van het anti-racisme. Seksueel geweld is erg, maar racisme, waaronder de suggestie dat de massa-aanranding in Keulen cultuurbepaald zou kunnen zijn, is volgens deze feministen nog veel erger.

In de verdediging geschoten vanwege de verbijsterde reacties op hun dwaze reacties, sluiten de feministen zich simpelweg aan bij het linkse koor dat hun gedrag wordt gerechtvaardigd omdat we toch vooral Wilders of extreemrechts niet in de kaart moeten spelen hetgeen we onvermijdelijk zouden doen als we de massa-aanranding in Keulen aandacht geven of serieus nemen – en dat in die oorlog tegen rechts alles is geoorloofd.

Precies om die reden had de politie in Keulen en elders de hele massa-aanranding in de doofpot willen stoppen en in feite betogen de feministen achteraf dat dat een wijze beslissing was van de politie: seksueel geweld door moslims en allochtonen zou men principieel moeten verzwijgen, omdat anders ‘extreem-rechts’ er garen bij zou kunnen spinnen.

Maar ik beweer: dat feminisme is zelf extreem-rechts geworden! En dan doel ik niet eens op het opzichtige betuttelracisme waarmee men allochtonen paternalistisch in bescherming neemt tegen ‘extreem-rechts’ en de ronduit racistische conclusie dat een verkrachting door een autochtoon anders moet worden behandeld dan een verkrachting door een allochtoon.

Ter illustratie van dat betuttelracisme hoef ik maar naar het artikel van Thomas von der Dunk te wijzen dat vandaag verscheen, waarin hij het presteert om de aanranders te portretteren als slachtoffers van een cultuurclash terwijl hij – als antiracist – niet eens de moeite neemt om dan ook de autochtone verkrachter als slachtoffer te portretteren (hoe racistisch is dat?).

Overigens heeft Slavoj Zizek in zijn artikel in NewStatesman veel beter begrepen dat de Keulse aanranders echt geen slachtoffers van een cultuurbotsing zijn, maar dat zij wel degelijk wisten dat zij een misdaad begingen maar het precies daarom deden: de aanranders beoogden niets anders dan het Westen te krenken en te vernederen.

Ik voeg toe: het is altijd zo geweest dat in een oorlog men de vijand bewust krenkt en vernedert door diens vrouwen te verkrachten en de cynische waarheid is dan ook dat de aanranders niet eens onze vrouwen hebben willen aanvallen maar slechts via hen de Europese mannen wilden vernederen die immers zo slap zijn dat ze niet eens hun eigen vrouwen kunnen of willen beschermen ‘hetgeen te bewijzen viel’.

In die zin is het gebeuren in Keulen inderdaad niet cultuurbepaald maar universeel. Maar dat maakt ook dat de vergelijking met de autochtone verkrachter (of nog idioter: de autochtone hoerenloper) als een tang op een varken slaat: die autochtoon beoogt helemaal niet het Westen te krenken en te vernederen en vanwege de afwezigheid van zo’n politieke dimensie handelt hij ook individueel.

Omgekeerd heeft de Keulse massa-aanranding niets met seks te maken (in die zin heeft links weer gelijk) maar alles met politiek, zoals de massa-aanrandingen in Egypte en elders in de moslimwereld ook puur politiek zijn. Dat links het politieke karakter ervan niet ziet (of niet wil zien?) en zelfs de evidente link met vergelijkbare massa-aanrandingen in de moslimwereld niet legt, maakt links onvoorstelbaar naïef en in de woorden van Zizek “breath-taking stupid”.

En als we naar die vergelijkbare massa-aanrandingen in de moslimwereld kijken, dan was het doel daarvan steevast puur antifeministisch c.q. de vernietiging van het westerse feminisme in de moslimwereld: zij werden georganiseerd door moslimfundamentalisten die letterlijk door middel van dit geweld de vrouw achter ‘het aanrecht’ en ieder geval achter de hoofddoek en achter de man probeerden te krijgen (en in die zin is het wel weer cultuur- of religiebepaald).

Dat het feminisme in Europa niet alle alarmbellen heeft doen afgaan omdat dit politieke geweld tegen het feminisme nu ook Europa heeft bereikt maar daarentegen de aanranders in bescherming neemt, is zonder twijfel de grootste dwaling in de geschiedenis van het feminisme. Een dwaling die haar duur kan komen te staan.

Om te zien dat het Europese feminisme zelfs zo bizar dwaalt dat het nota bene zelf in bed is gaan liggen met haar aanrander, wijs ik erop dat de feministen het gebeuren op Oudejaarsnacht telkens op twee wijzen breder trokken. Aan de ene kant verwezen ze steevast naar de Oktoberfesten waar ook vele meisjes en vrouwen betast zouden worden en dan vooral door (dronken) autochtonen.

Aan de andere kant verwezen ze steevast naar de legale prostitutie waar vrouwen “legaal” zouden worden “verkracht”. Met andere woorden: we zijn hypocriet door naar de allochtone aanranders in Keulen te wijzen, want wij protesteren ook niet tegen de Oktoberfesten of tegen de “legale verkrachtingen” in alle bordelen.

Nu zijn deze twee vergelijkingen voor een liberaal onbegrijpelijk. Menig lezer zal zijn grootgebracht in het liberale tijdperk van de jaren ‘70/’80’90 en daarbij qua seksuele voorlichting zich het liberale mantra ‘alles mag zolang het maar vrijwillig gebeurt (c.q. met wederzijdse instemming)’ goed kunnen herinneren.

Vanwege die liberale opvatting achten we homo’s gelijkwaardig, mogen vrouwen ‘halfnaakt’ over straat (zoals ook mannen dat mogen) zonder angst te hoeven hebben om te worden verkracht (hitsige mannen moeten zich maar leren beheersen) en hebben we prostitutie gelegaliseerd, want zolang partijen volwassen zijn en de vrouw vrijwillig seksuele diensten tegen betaling verleent dient de overheid een en ander te tolereren en niet te verbieden.

Dat er geen protesten zijn tegen Oktoberfesten en bordelen, komt dan ook omdat de vrouwen er in beginsel instemmen met eventuele handtastelijkheden; als dat niet zo is, dan wordt evengoed de wet overtreden en dient de politie in actie te komen. Maar dat een enkele man zich niet kan beheersen en de wet overtreedt, is geen reden om gelegenheden waar mannen en vrouwen gezamenlijk feest vieren of om prostitutie te verbieden omdat het uitgangspunt is dat wat er gebeurt op die feesten en in bordelen met de volledige instemming van die vrouwen gebeurt (om die reden zijn prostituees bij ons ZZP’ers want dan hebben ze geen werkgever maar zijn ze volledig eigen baas).

Zoals de liberaal van vrijheid houdt en dus alles tolereert wat vrijwillig gebeurt, zo haat hij elke vorm van dwang of geweld: verkrachting is precies datgene wat met geweld en/of onder dwang gebeurt en krijgt dus de grootste afkeuring in het liberalisme. Voor een liberaal gaapt er dan ook een diepe, onoverbrugbare kloof tussen enerzijds het vrijwillig vozen op een feest of uit eigen keuze seksuele diensten verrichten tegen betaling en anderzijds een aanranding of verkrachting.

Dat feministen deze zaken wel gelijk achten en sowieso geen verschil maken tussen een enkele dronken man die zijn handen niet kan thuishouden en een georganiseerde massa-aanranding, legt een diepe extreem-rechtse gedachtegang in het feminisme bloot, welke gedachtegang overigens – bovenop de marxistische onderstroom van het (radicale) feminisme – ongetwijfeld via het multiculturalisme kon binnentreden.

Voor de feministe doet het er blijkbaar niet toe of een vrouw wel of geen toestemming geeft voor seks of handtastelijkheden: immers, ook bij toestemming is seks waarbij de vrouw wordt ‘gebruikt’ ter bevrediging van de mannelijke lust vrouwvernederend en een vorm van geweld tegen de vrouw.

Dat maakt dat volgens de feministen de “legale verkrachtingen” in bordelen – legaal omdat de vrouw er zelf voor heeft gekozen c.q. haar toestemming geeft en we een liberaal rechtssysteem hebben – evengoed verkrachtingen. Wat betreft de vergelijking met de Oktoberfesten e.d. lijkt me bovenal het verschil in dimensie en omvang overweldigend: niet alleen lijkt het me veel minder bedreigend of traumatiserend voor een vrouw als een toevallige passant zogenaamd per ongeluk zijn elleboog tegen haar borsten stoot (Oktoberfest) dan wanneer zij wordt ingesloten door een grote groep agressieve mannen waarbij zij hulpeloos alles moet laten welgevallen wat die mannen met haar willen doen (Keulen).

Maar het aantal aangiftes van aanranding/verkrachting op zo’n massaal feest als Oktoberfest is bijna op één hand te tellen terwijl alleen al met betrekking tot de zeer beperkte locatie in Keulen al vele honderden aangiftes zijn ontvangen.

Geheel anders dan wat er op Oktoberfesten en dergelijken. gebeurt, is er bij Keulen sprake van grootschalig en waarlijk seksueel geweld. Maar voor de feministen maakt dit niet uit: alles wat ‘vrouwonwaardig’ is zoals bv. een reclameposter met een vrouw in ondergoed, is volgens hen al seksistisch geweld, zodat zij betogen dat onze autochtone cultuur net zo gewelddadig seksistisch is als die van de Keulse aanranders..

Het is geen toeval dat in de politiek de feministen hun grootste bondgenoten vinden bij de christen-fundamentalistische – dus zeer rechtse – partijen die immers ook aanstoot nemen aan vrouwen in ondergoed en bordelen. Maar bovenal praten feministen tegenwoordig precies als de moslimfundamentalisten voor wie er ook helemaal geen kloof bestaat tussen vrijwilligheid en dwang (zodat voor hen geweld tegen vrouwen zoals bij de door hen georganiseerde massa-aanrandingen gelegitimeerd kan zijn) en voor wie het ook totaal irrelevant is wat de vrouw zelf denkt of wil – zoals ook het feminisme heel paternalistisch ‘weet’ dat seksuele losbandigheid of prostitutie schadelijk is voor de vrouw ongeacht wat die vrouw daar zelf over denkt.

Dat het voor het liberalisme zo wezenlijke verschil tussen vrijheid/recht en dwang/geweld voor zowel fundamentalisten als feministen geen rol speelt, komt uiteraard doordat zij radicaal antiliberaal zijn: zij hebben geen boodschap aan het liberale subjectivisme dat het subject autonomie verleent en centraal stelt, maar zijn ‘objectief’ in hun oordelen over goed en kwaad want gebaseerd op Allahs wil en inzicht (in plaats van de subjectief-menselijke wil of inzicht) respectievelijk de wetenschap die objectief is omdat het precies het subjectieve elimineert (zoals ook het verwante marxisme zichzelf als wetenschappelijk presenteerde).

Dat maakt de wil van het individuele subject voor zowel religieuze fundamentalisten als de feministen irrelevant. Daarbij sluiten de feministen zich ook steeds dichter aan bij de opvatting van de moslimfundamentalisten: mannen zijn nu eenmaal verkrachters (‘allemaal!’ zou GeenStijl provocerend-ironisch toevoegen maar feministen lijken het serieus te menen), zodat de vrouw alleen maar kan worden beschermd – fysiek maar ook tegen de ‘objectivering van de vrouw tot lustobject’ in onze liberale cultuur – door slechts de straat op te mogen als zij zich geheel heeft bedekt en onder de hoede van een (beschermende) man verkeert. Als een vrouw alleen of niet geheel bedekt de straat op gaat, dan is ze een domme doos die niet moet zeuren als ze wordt verkracht. En alle prostitutie en porno moeten worden verboden.

Het feminisme lijkt zich er niet voor te schamen aldus bij het multiculturele dus ‘respectwaardige’ islamofascisme aan te sluiten waarbij niet de islamitische maar onze liberale cultuur in de beklaagdenbank wordt gezet – meer in het bijzonder bij het ‘islamtisch feminisme’ dat betoogt dat het liberale Westen de vrouw ten prooi werpt aan de lustige mannen (hetgeen de aanranders in Keulen wilden aantonen) en dat alleen de islam de vrouw bescherming biedt – en verkeert daarbij bovendien in het waanidee dat men zo een vuist maakt tegen het (autochtone dus voor links het enige echte) fascisme van Wilders en Pegida.

Vandaag (25 januari 2016) zag ik een artikel in de NRC waarin ook feministe Simone van Saarloos de massa-aanrandingen tijdens de Duitse oudjaarsnacht 2016 misbruikt c.q. probeert te kapen om een verbod van prostitutie te bepleiten: “Als prostitutie het oudste beroep ter wereld is, dan is seksueel geweld tegen vrouwen het oudste probleem”.

Zoals alle anti-prostitutielobbyisten vereenzelvigt zij prostitutie met geweld/mensenhandel, hetgeen uiteraard een leugenachtige vereenzelviging is, zeker als men bovenstaand liberaal kader hanteert dat prostitutie niet vereenzelvigt maar eerder als tegengesteld aan seksueel geweld stelt.

In dat verband: rechts beweert altijd dat Zweden bijna al de verkrachtingshoofdstad van de wereld is geworden vanwege de grote instroom en gepamper van moslimimmigranten, maar een deel van de opvallend hoge verkrachtingscijfers kan ook worden verklaard doordat Zweden onder invloed van feministen als Simone van Saarloos de prostitutie al heeft verboden: een verbod op prostitutie zal in ieder geval het aantal verkrachtingen en aanrandingen zeker niet doen dalen maar waarschijnlijk (explosief) doen stijgen, zoals Zweden laat zien.

Feministen lijken wel een wedstrijd te houden wie elke zin met de grootst denkbare onzin kan vullen: ene Laurie Penny met haar knettergekke artikel is misschien de winnares, welk vermeldingswaardig is omdat alle feministen, ook die in Nederland, dit bizarre betoog de hemel in prijzen. Ik pik er even één krankjoreme maar veelzeggende zin uit: “It’s a miracle! Finally, the right wing cares about rape culture!” (hetgeen uiteraard sarcastisch is bedoeld).

Nu is het een gotspe om te veronderstellen dat rechts verkrachtingen door autochtonen niet serieus zou nemen, want juist rechts probeert al vele jaren nota bene de doodstraf opnieuw in te voeren voor zedendelinquenten! En daarmee maakt rechts geen onderscheid tussen verkrachting door een autochtoon en verkrachting door een allochtoon: het is sowieso altijd links en nooit rechts dat vindt dat allochtonen en autochtonen verschillend moeten worden behandeld.

Maar Laurie bedoelt uiteraard iets anders: ze meent dat rechts ‘onze verkrachtingscultuur’ niet serieus neemt. En daarin heeft ze gelijk: ik ben niet zo rechts (ik ben bijvoorbeeld tegen de doodstraf) maar zelfs ik geloof helemaal niet dat wij een verkrachtingscultuur hebben, laat staan dat ik die cultuur serieus kan nemen. Opnieuw gaat het hier niet om het wel of niet erkennen van vrouwenrechten (want die vrouwenrechten worden door mij en door rechts minstens zo gerespecteerd als door links) maar om een speciaal soort interpretatie van de feiten waarin links en rechts wel verschillen.

Over dat verschil in interpretatie (of ideologie) heb ik hierboven al wat gezegd, maar ik wil er nog iets meer over zeggen aan de hand van een ander aspect dat je in al die doldwaze feministische artikeltjes over Keulen e.d. terugvindt: de teneur is telkens dat mannen zouden denken dat je vrouwen mag betasten en aanranden – en dat is ook de grond van de feministische stelling dat we een verkrachtingscultuur hebben – zodat de oplossing moet worden gezocht in voorlichting aan mannen (of radicaler: in het heropvoeden van mannen).

Eenieder met enig verstand en ervaring – man èn vrouw – kan bij zoveel wereldvreemdheid slechts meewarig zijn hoofd schudden: het feminisme maakt hier evident een kolossale interpretatiefout. En opnieuw ontstaat die fout doordat het feminisme weigert de natuur/biologie serieus te nemen. Misschien wel het belangrijkste verschil tussen mannen en vrouwen is dat vrouwen neigen naar conformisme en dat mannen daarentegen neigen naar grensoverschrijdend gedrag.

Onderzoek wijst uit dat grensoverschrijdend gedrag wordt uitgelokt door het hormoon testosteron en laat dat nu precies het stofje zijn waarvan de man heel veel en de vrouw heel weinig aanmaakt (daarom zitten de gevangenissen vol mannen). Evolutionair lijkt het ook onvermijdelijk zo te moeten zijn. Immers, bij de meeste zoogdieren is het zo – en ofschoon de mens een mix van ‘instincten’ lijkt te hebben, heeft de mens ook dit oerinstinct – dat de mannetjes vechten en het sterkste mannetje (het ‘alfamannetje’) alle vrouwen krijgt (ja, de vrouw is dus helaas al een paar honderd miljoen jaar het ‘bezit’ van een man en precies op dit oerinstinct zijn de massa-aanrandingen gebaseerd zoals hierboven uiteengezet).

De eerste en laatste regel die het alfamannetje aan de andere mannen geeft is dan ook: ‘blijf uit de buurt van de vrouwen, want die zijn allemaal van mij want ik ben de sterkste en alleen ik heb dus aanspraak op voortplanting’. Als die andere mannen die regel of norm braaf zouden volgen, dan zouden ze zelf nooit kans maken op voortplanting. Zodra een man zich sterk (of ‘mannelijk’) genoeg voelt, dan zal hij dus de autoriteit uitdagen en daartoe de grenzen die de autoriteit heeft gesteld bewust overschrijden.

Op die manier zit grensoverschrijdend gedrag in de man ingebakken (en omgekeerd heeft de vrouw daarentegen geen enkel belang bij het overschrijden van de door de autoriteit gestelde gedragsnorm, want haar kan het niets meer dan een pak slaag opleveren). De man is in die zin een transcenderend wezen: elke norm dient als het ware te worden overtreden en elke horizon dient te worden verlegd (en verboden vruchten zijn het interessants).

Terzijde: hierop berust ook het vermeende probleem van de feminisering van het onderwijs c.q. het grote succes van de vrouwen in het huidige onderwijs. Meisjes zijn conformistisch (‘braaf’), volgen dus de regels en opdrachten en zijn dus ijverig en makkelijk; jongens hebben juist de neiging de regels niet te volgen en de opdrachten niet te maken (maar willen dingen op hun eigen manier doen en zijn inventiever) zodat zij snel uitvallen als hun ‘mannelijk’ gedrag niet wordt begrepen.

Tegelijkertijd bestaat vrijheid en mannelijkheid uit zelfbeheersing (zie ook het Naschrift hier). Het resultaat is dat de ontwikkeling van de man als het ware wordt beheerst door een lerend spel van afwisselend zelfbeheersing en bewust overschrijden (of aftasten) van grenzen. Zo rijdt bijna elke jongeman wel eens te hard auto; zeker als het een nieuwe auto is dan moet even worden getest hoe hard de auto precies kan.

Nu weten die mannen echt wel dat overschrijding van de maximumsnelheid niet mag, zodat de feministische oplossing van betere voorlichting zinloos is, maar hun (over)moedige jongemanneninstinct doet hen de wet bewust even overtreden: daarvoor zijn het mannen. Het voelt namelijk ‘stoer’ en dus mannelijk om lak te (kunnen) hebben aan de wet. Daarin schuilt ook het gevaar van ‘foute vrienden’ of groepen mannen zoals hooligans: jongemannen hebben de neiging om elkaar op te jutten om de grenzen steeds verder te overtreden en zo snel richting echte criminaliteit af te glijden.

Ik denk dat vanuit dit mannenperspectief een korte ongewenste aanraking van een vrouwenborst in de kroeg in dezelfde categorie valt als het even te hard rijden met de auto: de mannen die dit doen weten heel goed dat het niet mag, zodat voorlichting geen enkel nut heeft, maar ze kiezen ervoor om bewust zich even niet te beheersen en om even bewust de door de maatschappij gestelde norm te overtreden.

Maar dat jongemannen de grenzen opzoeken en af en toe overschrijden maakt nog geen verkrachtingscultuur: er is nogal een verschil tussen een ongewenste aanraking en een verkrachting. Verkrachting gaat per definitie gepaard met geweld en is zeer bedreigend, terwijl een ongewenste aanraking precies dat is, dus een ongewenste aanraking, maar geen geweld of bedreiging impliceert, hoe hard feministen dit verschil ook willen ontkennen. Alleen een gewetenloze crimineel kan een vrouw verkrachten.

Wat in Keulen zou zijn gebeurd had een zeer gewelddadig en bedreigend karakter: vrouwen werden meegesleurd, de kleren van hun lijf gerukt en door een grote groep mannen seksueel belaagd en binnengedrongen. Dat is puur crimineel en niet te vergelijken met grensoverschrijdend gedrag van een dronken en net iets te vrijpostige jongeman in een kroeg.

Wij hebben geen verkrachtingscultuur. En ook de moslims hebben geen verkrachtingscultuur: wat dat betreft is het ook gewoon beledigend voor de immigranten dat zij nu les krijgen over respectvolle omgang met vrouwen. De daders van Keulen e.d. wisten immers heel goed dat zij crimineel bezig waren, want dat was precies hun opzet.

---

Dit essay over de intellectuele degeneratie van het feminisme en haar aanhangsters verscheen eerder op GebandVanJoop

Meer over feminisme vindt u hier op Veren of Lood.