Een ronkende mededeling van het OM van vanmorgen is niets anders dan fakenews. En een zoveelste poging het electoraat het gevoel te geven dat het allemaal goed gaat in Nederland.
En het begon zo goed:

Het Openbaar Ministerie heeft afgelopen jaar opnieuw een recordbedrag aan crimineel geld afgepakt. In totaal gaat het om €402 miljoen; bijna drie keer zoveel als in 2015.

Mooi, heel mooi! De hele gedachte achter de PlukZe-wetgeving is dat criminelen niet van de vruchten van hun misdaden mogen genieten. Dus afpakken en in de staatskas er mee. Of liever nog: terug naar de slachtoffers van hun misdaden, al hoor je daar Justitie gek genoeg nooit over. Maar mooie liedjes duren bij Justitie sowieso nooit lang.

De stijging is voor het grootste deel te verklaren uit de schikking tussen het OM en telecombedrijf Vimpelcom, dat zich schuldig heeft gemaakt aan omkoping. Het bedrijf droeg €268 miljoen af aan Nederland. De afwikkeling van de fraudezaak tegen auto-importeur Pon leverde de staatskas vorig jaar ook miljoenen op.

Hóóóóóóó! Wacht even!!

Kijk even naar het staatje hierboven. Plotseling is er een grote sprong gemaakt dit jaar. Van €144 naar €402 miljoen. Dat gekraai van de OvJ stinkt dan ook een uur in de wind, want wat zien we hier eigenlijk, als we de leugens en het bedrog wegsnijden? De PlukZe-wetgeving is bedoeld om veroordeelde criminelen hun pensioencentjes af te pakken. Maar zoals Justitie hierboven zelf al aangaf, minstens €282 miljoen (de zaak Pon bracht €14 miljoen binnen) is afkomstig uit schikkingen. Schikkingen worden getroffen in zaken die voor beide partijen teveel risico’s inhouden om het in een rechtszaak te laten aankomen op een rechterlijk oordeel. Het schikkingsbedrag is waar beide partijen mee kunnen leven. Uw verkeersboetes zijn formeel ook schikkingen.

Schikkingen vallen niet onder de PlukZe-wetgeving, dus deze bedragen hadden niet in dit lijstje mogen worden opgenomen. Navrant is trouwens dat de zaak-Pon te maken heeft met een bedrag dat de Politie zelf kwijt raakte , en dat men dus wel wist terug te vorderen. Zoals ik hierboven al opmerkte: dat zie je niet vaak, een slachtoffer die iets van zijn geld of verlies terugziet.

Ondertussen liegt de OvJ die hiermee is belast er vrolijk over door, en niemand in de staatsmedia die daar van opkijkt of er een kritische noot bij zet:

Ook in kleinere zaken wordt geld afgepakt, zegt hoofdofficier van justitie Marianne Bloos. Volgens haar is er steeds meer aandacht voor het plukken van criminelen en uit zich dat in de cijfers.

Aldus de brave pennenduwers van de staatsomroep. Die geen enkel benul hebben van wat hier gebeurt. Erg wantrouwig zijn ze ook niet:

Vorige week bleek nog uit onderzoek dat het OM juist moeite heeft om crimineel vermogen af te pakken. De rechter gaat niet altijd akkoord met de bedragen die het OM wil ontnemen. Bovendien blijken criminelen slechte betalers; het duurt lang voor het geld daadwerkelijk op de rekening van de overheid staat.
Volgens het OM is afpakken inderdaad vaak een kwestie van een lange adem. Een ontneming duurt gemiddeld vier tot acht jaar. Het OM wil kijken of dat sneller kan door het afpakken tegelijk te behandelen met een strafzaak en niet pas erna.

Men laat justitie braaf praten, en kijkt niet verder dan de eigen neus lang is:

Hoewel het OM ieder jaar meer weet te plukken, blijft het een fractie van wat er aan misdaadgeld in omloop is. De regioburgemeesters schatten eerder dat er jaarlijks meer dan 9 miljard euro in Nederland circuleert. Dat zou betekenen dat maar een paar procent daarvan met succes door het OM wordt geconfisqueerd.
“Je spoort niet alle criminaliteit op, dus dat betekent dat je ook niet al het criminele geld kunt weghalen”, zegt hoofdofficier Bloos. “Dus het is vooral belangrijk dat je in elke strafzaak die je wél behandelt, ook afpakt.” Dat kan nog beter, erkent het OM. “We moeten aan het begin van iedere zaak bedenken: waar is het geld gebleven, waar kan ik het vinden? Dat gebeurt nu nog niet altijd.”
Een onbekend deel van het vermogen van criminelen kan niet worden afgepakt, omdat het via ondoorzichtige financiële constructies in het buitenland is weggezet. Bloos: “Toch proberen we ook in het buitenland naar dat geld te zoeken.”

Dat het oplossingspercentage van misdrijven rond de 5% hangt – van de aangiften (hoogstens 20% van het totaal aantal misdrijven!!!), ook dat nog – daar hebben we het maar liever helemaal niet over, denkt men bij V&J. Gewoon even ronken en op je borst rammen heb je zo nu en dan nodig volgens de dokter, en wie zijn dan de staatsmedia om daar iets tegen in te brengen? Het komt de minister met verkiezingen in aantocht goed uit eens positief in het nieuws te komen, en voor de staatsmedia is dit klein bier, dus mag het.

Samenvattend zegt mijn rekenmachientje, dat exclusief de schikkingen zoals ik ze er hierboven uitviste, het bedrag aan geplukt geld terugliep van €144 miljoen naar €120 miljoen (404-282=120). En dan ga ik er van uit dat V&J geen andere falsificaties heeft gepleegd.

Justitie en staatsmedia, tuig dat hand in hand de wereld voorliegt. En nog vinden ze het gek dat niemand hen nog vertrouwt, en dat het begrip fakenews binnen de kortste keren na introductie full circle ging en terugsloeg op vrijwel alle grote media die de wereld rijk is.