Donderdag en vrijdag is er weer een eurotop. Opnieuw over de mogelijkheden om de stroom asielmigranten te stoppen. Opnieuw met Turkije als belangrijkste mogelijke partner. En dus met steeds minder kans op succes.

Een nieuwe lente, een nieuw geluid! Zelfs Martin Schultz, de in Nederland bijzonder impopulaire voorzitter van het Europees parlement, ziet het donker in als hem wordt gevraagd naar de kans op succes op de aanstaande top met Turkije over de asielmigratie. De sociaaldemocraat mompelt dat hij geen vertrouwen heeft in een definitieve migratiedeal met het land van de dansende derwisjen, en uit zijn vrees dat de EU over dit dossier uiteen zou kunnen vallen. De ganzenlevers vielen kennelijk zwaar, gisteravond.

Dat neemt niet weg dat als zelfs verblinde apparatsjiks als Schultz met de werkelijkheid in botsing komen en er hoofdpijn van krijgen – in plaats van dat de werkelijkheid hoofdpijn van hen krijgt – er wel degelijk iets gaande is. Dat is er dan ook. Niet alleen de dreigende opkomst van anti-EU-partijen in diverse lidstaten speelt het dictatoriaal genootschap in Brussel parten, maar de onwil van diverse regeringsleiders zich te laten ringeloren evenzeer.

Het conceptakkoord met Turkije waarover sinds vorige week al zoveel te doen is, lijkt door tenminste vier lidstaten te zullen worden geblokkeerd. En het levendige debat gisteren in de Tweede Kamer was niet het enige dat in een hoofdstedelijk parlement werd gevoerd zonder dat de oppositie er daadwerkelijk grip op kreeg. Kortom, Schultz heeft geen ongelijk als hij zegt dat de EU uiteen zou kunnen vallen.

Ook de laatste cijfers uit het UK lijken er op te wijzen dat een Brexit uit de EU aanstaande is. Volgens The Daily Telegraph heeft het Leave-kamp een voorsprongetje genomen, wat al voldoende zou kunnen zijn voor een vertrek op 23 juni – niet in het minst dankzij het feit dat het Stay-kamp steeds meer aanhang verliest, en er vrijwel niemand overtuigd lijkt te kunnen worden van het Leave-kamp over te stappen. Dat Leave sterker overtuigd is van het eigen gelijk dan Stay is een interessant fenomeen waar ik ooit nog op terug hoop te komen. Maar ondertussen maakt het de stemming er in Brussel niet beter op.

Maar het grootste risico is Victor Orban. De Hongaarse premier heeft aangekondigd bondgenoten te gaan zoeken tegen het gehele herverdelingssysteem dat de EU eerder afkondigde. Iets waaraan Hongarije tot nog toe maling had, daarin gesteund door de andere leden van de Visengradgroep. Orban eerder deze week:

“This is a fundamental, unavoidable, essential question of Hungarian politics: can anyone else decide for Hungarians who we Hungarians should or should not live with? (..)
The truth is not allowed to be said. (..)
It is forbidden to say that immigration brings crime and terror to our countries. It is forbidden to say that the arriving masses from other cultures are a threat to our way of life, our culture, our habits and our Christian traditions.(..)
Mass migration is a slow water which erodes the shore with a persistent flow. It masquerades as a humanitarian issue but its true nature is to occupy space.”

Orban lijkt steeds nadrukkelijker aan te sturen op een confrontatie met de Europese Commissie. Van het concept van de ever closer union moet hij overduidelijk ook niets hebben. Zoals dat geldt voor veel meer Europese staten.

Normaal gesproken zou je zeggen: smijt die illusies overboord, ga eens verstandig te werk door alle grenzen te sluiten en vertrouw op eigen kracht. Maar aangezien dat evenzovele vloeken in het Europese illusietheater zijn, zit het er niet in.

In de EU zijn we ondertussen zo ver, dat iedereen die ooit een paar zandkorrels van de EU met zijn tenen beroerde, voor de rest van zijn leven geacht wordt onder onze internationale paraplu van rechtsbescherming te vallen. Inclusief mensenrechtenparagrafen en recht op onderhoud en gezinshereniging.

Dat dit volstrekt gestoord is, kan slechts op onbegrip van de Eurocraten stuiten. Want net zomin als hun progressieve voorgangers in de nationale parlementen hebben deze mensen ooit voor hun eigen geld gewerkt, en beseffen dus niet dat een begroting iets anders is dan een stelletje cijfers in een soort telefoonboek, maar echt geld dat eerst echt verdiend moet worden alvorens je het kunt uitgeven. En dat dat geld door de autochtone bevolking van Europa moet worden opgebracht aleer het in Brussel arriveert, vinden ze ook maar een raar idee.

Enfin, de mensen die dit wel begrijpen zullen bij de komende top hun hakken in het zand moeten zetten. Het is jammer dat de Nederlandse premier daarvoor een te laffe hond is. Maar wat anders kun je verwachten van de man die op kritiek dat er beloften worden gebroken, antwoord dat de oppositie zenuwachtig wordt omdat de oplossing nabij is? Zo iemand zou moeten worden opgesloten. Niet in een gevangenis, maar in een instelling voor dolgedraaide gekken.