Dat EU en democratie een moeizame combinatie zijn weten we uit onze eigen omgeving. Maar wat men elders nastreeft is dat al bijna even bizar.

Zo deed premier Hun Sen van Cambodja afgelopen week een bizar dreigement:

Nu bestaat er weinig twijfel over dat de premier van Cambodja (en voormalig lid van de Rode Khmer) een ordinaire dictator is; hij is wel een paar graadjes erger dan “gewoon autoritair”. Ook de NOS weet dat best:

“De omstandigheden zijn zodanig dat mensen hun leven niet zeker zijn”, zegt correspondent Michel Maas over de uitspraken van Hun Sen. “Hij zal ze natuurlijk niet letterlijk tegen de muur zetten, maar het is regelmatig gebeurd dat critici van zijn bewind zijn omgekomen, vermoord of zijn verdwenen. Niet alleen politieke tegenstanders, maar ook mensen van ngo’s die de machthebbers dwars zaten.”

En:

..de verkiezingen in juli vorig jaar. “Premier Hun Sen schakelde de oppositie al voor de verkiezingen uit en vaagde ze weg”, zegt Maas. “De leider van de oppositie is opgesloten, andere leiders zijn het land uit gevlucht en de partij is verboden. Burgemeesters en gouverneurs zijn uit hun functie gezet.”

Hun Sen haalde daardoor tijdens de verkiezingen 100 procent van de zetels in het parlement en heeft daarmee de absolute macht. “Na de verkiezingen vorig jaar schafte hij de democratie af en voerde hij de dictatuur officieel in”, zegt Maas. “Hij beheerst niet alleen de politieke macht, maar ook de rechterlijke macht. Ook heeft hij de politie en het leger in zijn zak.”

De EU gaat nu dus de EBA-status van het land intrekken. Wat is dat? Welnu:

De EBA-status geldt voor de 49 minst ontwikkelde landen ter wereld en zorgt ervoor dat alle producten zonder importheffingen mogen ingevoerd in de EU, met uitzondering van wapens en munitie.

Wat wil de EU? Dat Cambodja zich gaat gedragen alsof het een democratie is. Grappig, aangezien de EU op die eretitel zelf in het geheel ook geen aanspraak kan maken. Wel doet dit hele gedoe me ernstig denken aan de manier waarop de EU het Cambodjaanse buurland Thailand behandelt. Ook hier voert een paternalistische vorm van neokolonialisme de boventoon in de benadering van het land. Want men denkt dat Cambodja in de tang zit:

Het intrekken van de EBA-status heeft grote gevolgen voor Cambodja. Zo’n 40 procent van alle export gaat naar landen in de EU. Daarbij gaat het met name om kleding. In het land werken ongeveer 700.000 mensen in die sector.

Uitbuitende naaiateliers mogen dus wel, mits democratisch gelegitimeerd? Door die EBA-status in te trekken kweek je onrust en zullen er – als die onrust groeit – doden gaan vallen. Is dat wat die bevolking wil? Die mensen zijn te arm om zich al te druk te maken over democratie in westerse stijl, maar als er als gevolg van dit soort manoeuvres doden vallen staat de EU voorop om te wijzen naar de dictator van dat land. Die vreselijke Hun Sen, die natuurlijk ook schuldig is, daar gaat niets van af. Maar niet als enige. En dat verantwoordelijkheidsbesef ontbreekt bij de goed doeners van de EU volledig.