EU cohesiepolitiek – is dat geen omkoping?
De EU-cohesiepolitiek vervult volgens de EC in Brussel de rol van lijmkwast om de EU bijeen te houden. Maar is dat feitelijk geen omkoping?
De Brusselse EU’ers snappen niet hoe het mogelijk is dat mensen in regio’s waar veel EU-geld naar toe vloeit toch stemmen op anti-systeempartijen die EU-sceptisch, anti-elite en anti-immigratie zijn en dus als populistisch worden gelabeld. De Europese Commissie meent derhalve dat stemmen gewoon te koop zijn.
Men vraagt zich vertwijfeld af of er nog meer geld naar die regio’s zou moeten gaan om het stemmen op EU-kritische partijen te stoppen, of dat het wellicht allemaal gewoon doeltreffender moet, of dat de EU zich niet alleen zou moeten richten op achtergebleven regio’s en mensen, maar ook op de middeninkomens groepen – dat is naar mijn mening zo ongeveer iedereen – en verder denken ze dat de EU-kritische houding ook zou komen doordat het volk niet voldoende op de hoogte is van al die EU-activiteiten.
Brexit
In het Brusselse waren ze überhaupt al onaangenaam verrast door de Britse keuze voor Brexit, maar perplex dat men in regio’s zoals Zuid Yorkshire, Cornwall en de Scilly Eilanden met resp. 62% en 57% voor Leave opteerde ondanks de ruim toebedeelde EU-subsidies voor zogenaamde cohesiepolitiek. Ook in Polen liep het anders dan gepland: de cohesie-Euro’s voor de landbouw waren naar de smaak van de boeren aan te veel voorwaarden gebonden, hetgeen als een der oorzaken wordt gezien van de groei van de EU-kritische Pis-Partij
“Does cohesion policy reduce EU discontent and euroscepticism?”
Medio oktober publiceerde het Directoraat Generaal voor Regionale en Stedelijke politiek van de Europese Commissie een onderzoek “Does cohesion policy reduce EU discontent and Euroscepticism?”, met als centrale vraag wat moet er anders met de cohesiepolitiek, zodat het niet alleen economisch nut heeft, maar ook liefde voor de EU oplevert. Of gaat het niet om het geld, maar zijn andere factoren belangrijker voor de burger om zijn positie te bepalen jegens de EU? Het rapport gaat dus over het beïnvloeden van onze politieke voorkeuren bij normale verkiezingen.
Cohesiepolitiek
De cohesiepolitiek bestaat uit drie subsidiefonteinen: Het Europees (lees EU) regionaal ontwikkelingsfonds (ERDF), dat zich behalve met allerlei economische stimuleringsactiviteiten ook bezig houdt met transnationale samenwerking, dus het wegpoetsen van onze landsgrenzen zoals middels de EUregio’s. Het Europees (lees EU) Sociaal Fonds (ESF), heeft economische convergentie als doel en daartoe worden regionale- en lokale projecten medegefinancierd als daar de welvaart minder is dan 75% van het EU-gemiddelde. En niemand schijnt zich af te vragen of alle aangeleverde statistieken wel kloppen. Omdat de EU de natiestaat niet relevant acht, ontvangt zelfs Duitsland EU-subsidies voor de ex-DDR-regio. Verder is er nog het CohesieFonds, dat werd opgericht om de niet-Eurolanden snel te helpen de economie op te krikken zodat ze mee kunnen met de Euro, maar dat blijkt een misrekening.
‘Equalizing’
Die drie cohesie fondsen souperen ten behoeve van in hun ogen achtergebleven regio’s en steden in totaal een derde van het EU-budget op, namelijk €351,8 miljard. Immers economische gelijkschakeling, en tegenwoordig steeds meer mentale gelijkschakeling – zoals in het onderwijs en het bejaardenbeleid – ‘equalizing’ was en is steeds meer het motto van de EU.
De cohesiepolitiek steunt onder meer het scheppen van nieuwe arbeidsplaatsen, scholing, het MKB, startups, versterken van R&D, duurzaamheid, transport, telecommunicatie etc. Kortom bijna iedereen kan ervan meeprofiteren. De EU maakte zich zo in veel delen van de EU de belangrijkste investeerder voor economische groei.
Infrastructuur
Het geld gaat echter vooral naar infrastructuur zoals fietspaden in achtergebleven rurale regio’s om het fietstoerisme te bevorderen en zo bijvoorbeeld Nederland te beconcurreren via het door onszelf ingeleverde belastinggeld. Ook de met EU-geld (dus ons belastinggeld) uitgebreide haven van het Roemeense Constanta beconcurreert ons land, en andere havens. Veel geld ging er naar de volstrekt onnodige bouw en uitbreiding van vliegvelden in Spanje en Griekenland die verwerden tot ware spookluchthavens , waarover de EU-Rekenkamer in 2014 een vernietigend oordeel had.
Eurobarometer
De opstellers van het EC-rapport hebben wel hun best gedaan: ze analyseerden in maar liefst 63.000 kiesdistricten of cohesie politiek sinds 2000 enig verschil had gemaakt in nationale verkiezingen. Ze stellen dat volgens de Eurobarometer (waar overigens nogal wat wetenschappelijke kritiek op is) rond 2000 ongeveer een kwart van de bevolking vraagtekens zou hebben gezet bij de EU, en dat dat percentage een paar jaar geleden gestegen is tot 45% kritisch. Tussen 2013 en 2018 is het percentage stemmen dat bij nationale verkiezingen daadwerkelijk gaat naar het hele scala van Eurosceptici verdubbeld naar 26%.
Kartelpartijen
Volgens de onderzoekers zouden er zonder cohesiebeleid 10 procent punten meer EU-sceptici zijn; een investering van E 1000,- per capita zou een directe daling van EU-sceptici bewerkstelligen van eveneens 10 procentpunten; maar in het rapport wordt dat niet onderbouwd qua directe causaliteit. Maar als dat juist zou zijn dan is het cohesiebeleid dus een probaat middel om zittende kartelpartijen in het zadel te houden.
Volgens anderen zou het geïnvesteerde geld nog meer EU-liefde opleveren als de prioriteit zou liggen bij regio’s waar oude industrie teloor is gegaan.
Omkoping?
De EU-Commissie beweegt zich naar mijn smaak op zeer glad ijs: waar ligt de grens met omkoping? Het is in een democratie toch normaal als men staatkundige veranderingen wil. Wie in ons land een heel ministerie wil afschaffen of het referendum wil invoeren, kan daar gewoon over spreken en campagne gaan voeren; dan gaan we toch ook niet in de regio waar men dat deel van ons staatsbestel wil wijzigen, extra infrastructuur aanleggen, of starterswoningen bouwen om de lokale bevolking of lokale politici en industriëlen te paaien?
Er staat nog wel meer verontrustends in het rapport zoals over Zuid-Italië: de rapporteurs schrijven verheugd dat men daar door EU-subsidie minder populistisch stemt; maar dat lijkt mij geen bewijs van meer EU-filie, doch om gewoon fout cliëntelisme in een regio die gedomineerd wordt door de maffia.
Beïnvloeding
Uit het onderzoek zou zijn gebleken dat investeringen in transport, infrastructuur, toerisme, cultuur en vitalisering van het platteland geen invloed hebben op Eurosceptisme. RTD, scholing en vooral sociale infrastructuur zoals onderwijs, sport, buurthuizen gezondheidszorg, zouden de EU wel populairder maken; maar steun aan bedrijven, energie, milieu en IT maken de EU juist minder populair tenzij er heel veel geld in wordt gepompt.
Tweede Kamer
Het rapport gaat dus over het beïnvloeden van onze politieke voorkeuren bij de normale verkiezingen. Het lijkt me daarom een goed idee om de EU extra goed in de gaten te houden in de aanloop naar onze Tweede Kamer verkiezingen op 17 maart 2021.
Dit artikel verscheen eerder op Polderland.
Nicolette Geveke is correspondent EU/Brussel voor Veren of Lood.
Misschien mag ik er nog aan toevoegen, dat ik het buitengewoon ondemocratisch acht dat dit soort belangrijke documenten alleen in de Engelse taal beschikbaar zijn. In de Eu zijn van de 440 miljoen inwoners slechts 5 miljoen Engelstalig, nl de Ieren en de Maltezen. Voor de meeste gewone burgers en naar te vrezen valt ook voor veel Eu-parlementariërs is zo’n Engelstalig rapport waarschijnlijk niet toegankelijk. Hoezo democratie? Hoezo “Europese waarden” ?
Het mechanisme is niet dat van omkoping maar van afpersing. Het bedrag zal dus steeds verder moeten worden opgeschroefd. Vandaar de noodzaak voor het coronafonds en het uit de bocht gevloegen ECB programma voor het opkopen van staatsobligaties. Het gaat bij dit alles niet langer om honderden miljarden, maar om vele biljoenen. De gepensioneerden en de toekomstige werknemers van Nederland betalen het gelag. En het bedrag zal steeds verder omhoog gaan. Er is geen bovengrens. Pas op het moment dat men zich dat realiseert is het al te laat. Omkoping gaat nog, maar met afpersing overschrijdt de EU een grens.
“Het geld gaat echter vooral naar infrastructuur”
Dat is altijd zo. De ambtenaren van de overheid hebben namelijk geen flauw benul waar ze in moeten investeren. Gevolgmatig worden er een heleboel wegen, bruggen, havens en vliegvelden gebouwd waarvan niemand weet of ze echt nodig zijn omdat er geen methodiek is om dat te bepalen. Dat heb je zo met centrale planning. Even los van het feit dat alle investeringen risicovol zijn en daarom nooit met gemeensschapsgelden mogen worden uitgevoerd.
Maar vanzelfsprekend is het juist dat herverdelingsmechanismes dienen om zieltjes te winnen. Niet alleen in de EU, ook in NL; overal eigenlijk. De suggestie is dat wanneer de EU, of welke andere overheid dan ook, die gelden niet van de burgers zou stelen om bv in een infrastructuurproject elders te steken, dat die gelden dan niet nuttig besteed zouden worden. De overheid pretendeert beter te weten dan haar eigen burgers waar zij hun centjes aan moeten uitgeven. De geneugten van het bestuurd worden.
Ja, het is omkoping, hypocriet en totalitair. En dan bezorgdheid veinzen over de rechtsstaat binnen EU, in plaats van de hand in eigen boezem te steken…
Het enige waar de EU liefde van de Nederlandse burger van kan groeien is ;
A) Elk jaar een 14e maand EU winstuitkering.
B) instorten van het EU kapitaalmarkt wegens terugtrekking van Nederland ( Nexlt ).
C) Onderbouw het eens goed mw. Nicolette Geveke.
@Atilla Yavuz 17 november 2020 om 18:44 Hartelijke dank boor uw bijdrage. C is geen argument, A zeker ook niet, blijft over B, maar die is cryptisch (ofwel onzin). De informatie waar u uw kennis over de EU liefde van de Nederlandse burger op baseert is mij onbekend. Volgende keer misschien een reactie met bronvermelding?
@Begrenseuropa.
Met alle begrip wil ik mijn reactie voor u verhelderen.
Bronvermelding is bovenstaande artikel van mw N. Geveke waar ze de EU liefde aanhaalt met bepaalde investeringen van de EU en in vragende vorm stelt waar de grens ligt met omkoping.
Met een extra winstuitkering gebaseerd op de inkomsten van Nederlandse bedrijven wegens de enorme EU afzetmarkt is de genoemde EU liefde voor nagenoeg elke burger haalbaar, dat is mijn argument op haar vraagstuk.
Dat de EU via haar kapitaalmarkt een enorme financiële machtsblok vormt in de wereld heeft geen bronvermelding nodig want dat is een op zichzelf staand feit.
De EU sceptische mw. N. Geveke haalt de prioriteiten van de EU om liefde bij de EU burgers te kweken aan maar geeft imo geen goede onderbouwde voorbeelden om de EU tijdens de Nederlandse verkiezingen in de gaten te houden.
Het geld van de EU wordt verdeeld via meerdere potjes en programma’s, maar het komt erop neer dat het grootste deel gebruikt wordt om te investeren in groei van de economie van de EU.
Op een gegeven moment wordt investeerder Nederland nog rijker dan het al is of heeft u andere tegenargumenten.
@ Atila Yavuz
U vraagt om voorbeelden.
Het hele document “Does cohesion policy reduce EU discontent and Euroscepticism?” is een voorbeeld.
Eu-fielen hebben een mening, en die is dat de ‘Ever closer and deeper Union’ iets fantastisch is, en moet worden nagestreefd. In hun visie zijn Eu-sceptici lui die spaken in hun wielen steken. En dat men er zo over denkt is prima, en dat men dat wil realiseren via een normaal democratisch proces is ook prima. Maar het is niet juist als het uitgavenbeleid wordt misbruikt om zieltjes te winnen. Dat doen ze dus overal, ook met propaganda media, zie bv. http://verenoflood.nu/tentakels-eu-propaganda-euractiv-mostra/ Dus met het geld van een organisatie (Eu) worden de politieke ideeën van het personeel en van een deel van de Eu-parlementariërs gepromoot. Ik ben van mening dat we dat in NL niet moeten toestaan.
NEXIT ! z.s.m.
Dat “EU”-konstrukt is totalitarisme.
Socialisme gaat altijd aan zichzelf kapot.
Op naar onafhankelijke, handel-drijvende, democratische, vrije en gezonde landen.