Waar ik me al meer dan een jaar over verbaas, is het fanatisme waarmee West-Europese overheden zeggen te willen voorkomen dat Europese moslims – inwoners van het westen – willen emigreren naar Islamitische Staat.

Waarom eigenlijk? Waar is men bang voor?

Dat die mensen er inderdaad onvoldoende over hebben nagedacht?
Dat uiteindelijk strijdkrachten worden gestuurd, die op voormalige medeburgers moeten schieten?
Omdat het niet goed is voor hun kinderen?
Omdat we hen dan de Nederlandse nationaliteit zouden moeten afpakken?
Dat het IS onnodig zou versterken?
Iets met de islam?

Het rijtje in willekeurige volgorde behandelend, moet je beginnen te erkennen dat deze mensen er mogelijk inderdaad goed over hebben nagedacht. En dat ze hun kinderen mee willen nemen is minder wreed dan het lijkt. Met ditzelfde argument vertrokken honderdduizenden Nederlanders de afgelopen eeuwen naar Amerika, Indonesië, Australië en Nieuw-Zeeland. Ze namen hun kinderen mee, en kwamen nooit meer terug. Sommigen kwamen om diverse redenen inderdaad niet prettig aan hun einde, maar dat wist men niet vooraf. Het verbod kinderen mee te nemen als je emigreren wilt, gaat ver over de grens van staatsbetutteling in de opvoeding heen. Veel te ver, wat mij betreft. Het verbod is dus een bijzonder etatistische manier van denken, waarbij de overheid er van uitgaat dat het zijn onderdanen bezit, en gaat tegen alle liberale principes van de rechtsstaat in.

Als vertrekkers niet terug willen komen, is het innemen van de Nederlandse nationaliteit niet meer dan een farce – ook omdat vrijwel alle personen waarover het hier ging meerdere nationaliteiten bezitten. Maar ook als dat niet zo is, is er wat mij betreft geen enkel probleem. Wie het land verlaat met de intentie nooit meer terug te keren, behoeft geen nazorg. Aan de vertrekkers de keus, ze hoeven immers niet weg?

IS versterken is ook zoiets. De emigranten willen elders een staat opbouwen. Volgens vrijwel alle regels van het internationale recht is IS een staat, behalve dat zij door niemand worden erkend. Dat betekent niet, dat het geen staat is. Het heeft een leger, een eigen munt en ga zo maar door. Geen vaste grenzen, inderdaad, maar daar wordt aan gewerkt, zou je met enig cynisme kunnen beweren.

Het enige voor Haagse politici valide argument om te proberen Syriëgangers tegen te houden, is dat het een gedachtesprong vereist die hen voor het merendeel met afschuw zal vervullen: de erkenning dat de Jihad een onlosmakelijk en logisch onderdeel van de islam behelst. Dat zal pijn doen. Op die ontkenning is immers een veelzijdige hoeveelheid politieke stellingnames gebaseerd – niet in het minst de overtuiging dat als je lang genoeg wegkijkt het probleem zichzelf zal oplossen.

Per saldo komt het er dus op neer, dat de Haagse politiek tegen de eigen principes in Syriëgangers tegenhoudt, omdat dat een te grote aanslag zou zijn op het eigen wereldbeeld. Nou, bravo, dames en heren. Daar hebben we U niet voor gekozen.

Hoe je het ook wendt of keert, tegenhouden van Syriëgangers is een moderne staat onwaardig, mits hen bij vertrek duidelijk wordt gemaakt dat een terugkeer uit den boze is. Wie ondanks dat, besluit dat het zijn heilige plicht is te gaan en te helpen bij het opzetten van Islamitische Staat, ga!

————————————————————————————————————-

Volg ook ons Dossier Syrië.