Nu Peter de Vries is overleden, vraag je je in gemoede af, wat nu? Oog om oog??? Hè? Nee. Bah! Daar zijn we te beschaafd voor.

Zo zeggen we altijd.

Maar! Je bent een aap of niet, en ik merkte dat ik de laatste dagen alweer keek naar beelden van een van mijn favoriete werktuigen:

Want ik werd misselijk van die betuigingen van sympathie en deelneming waar het hele land zich blijkbaar al een week op had voorbereid:

De orgeldraaiers van de staatsomroep hadden er vlijtig op gestudeerd. Geen reclames als eerbetoon? Het was chiquer geweest als men de opbrengst van één avond RTL aan passender eerbetoon had gespendeerd. Maar dat was voor de boekhouders ongetwijfeld te moeilijk geworden.

Iemand vraagt, en zij draaien wel. Het is het stille stampen van de staatsmachinerie die op de achtergrond hoorbaar is, als je goed luistert.

En ik heb eigenlijk maar één boodschap; oog om oog, citoyens! Zo niet het oog van de daders, dan dat van de faciliteerders. Dat ook de Raad voor de Rechtspraak er iets over zei is toch wel de ergste gotspe denkbaar. Alsof de Hoge Raad per koerier aanbiedt de kist te willen dragen.

Rutte maakte het op zijn eigen wijze persoonlijk. Stelde hij zich mogelijk voor hoe het zou zijn om er door een leugenaar te worden ingeluisd? Grapperhaus praat over de fundamenten van de rechtsstaat, die hij niet herkennen zou als hij er in beton gegoten tussen werd geplaatst. Potsierlijk, dat is het. De minister van gerechtelijke hervorming hield wijselijk zijn jongehondensmoel gesloten. Dat zou inderdaad wat te veel zijn geweest voor één middag, om ook die nog te moeten aanhoren.

Enfin, het is voorbij, het is gedaan. Nooit meer fluks doorklikken als je het gezicht van Peter R de Vries op het scherm ontwaart, of naar een andere zender zoeken als zijn onaangename stemgeluid door de ether tot je komt. ook dat was Peter R .de Vries, laten we daar dan in ieder geval eerlijk over zijn. Ook al is het het enige dat op deze dag in eerlijkheid gezegd zal zijn, behalve de constatering dat je een einde als dit niemand gunt.