Veel columnisten hebben in de loop van de jaren de moeite genomen ons er op te wijzen dat Wilders het altijd over slechte moslims heeft terwijl verreweg de meeste moslims die in Nederland wonen juist goede moslims zijn.

Ook Geert Wilders zelf vond het nodig zijn tevredenheid uit te spreken over de goede moslims die zijn film Fitna op een verstandige manier hadden bekeken. Hij vergeleek ze in positieve zin met minister president Balkenende, die in zijn ogen nogal hysterisch gereageerd had, alleen al op de aankondiging van de film, nog voor hij er iets van gezien had en die later daarom met zijn mond vol tanden stond.

Het is waar dat het gedrag van de premier en veel andere prominente Nederlanders, waaronder Wilders zelf, alleen verklaarbaar is tegen de achtergrond van hun overtuiging dat de wereld vol slechte moslims zit, die geweld zullen gebruiken als zij niet met de eerbied en het respect behandeld worden die zij gepast achten.

Het verschil tussen Wilders en Balkenende zit in hun publieke reactie. Balkenende is in de ogen van Wilders het schoothondje dat namens het Nederlandse volk gaat opzitten en pootjes geven en Wilders trekt volgens Balkenende een lange neus tegen mensen die dan gevaarlijk kunnen worden. Een volwassen houding zou inhouden dat iedereen zijn schouders ophaalt, wel wetende dat de film Fitna niet meer waarheid laat zien over de Koran en de moslimgelovigen dan de film van Moore over president Bush of die van Al Gore over het klimaat. Die houding weet in Nederland niemand op te brengen, behalve de Nederlandse moslims.

Over elkaar heen buitelend roepen de discussiedeelnemers dat het maar om twintig procent slechten gaat, over zes procent of over nog niet één procent. Terwijl het toch duidelijk is dat het niet om aantallen of percentages gaat. Waar het om gaat is dat er wereldwijd in naam van de koran en de profeet misdaden worden gepleegd en dat dit uit naam van andere godsdiensten niet of in elk geval niet op een vergelijkbare schaal gebeurt. De ETA en de IRA maken op hun manier gebruik van de gevoeligheid van de westerse wereld voor het gewelddadige verlies van mensenlevens, maar zij doen dat niet uit naam van het geloof. Uit naam van de islam worden moorden gepleegd om mensen, vooral andere moslims te overtuigen.

Neem Erdogan, de bekwame premier van Turkije. Hij wilde met zijn land tot de EU toetreden en erkende in dat verband de democratische beginselen van de Unie, maar vond niettemin dat hij namens de moslimwereld bezwaar kan maken tegen de benoeming van de Deen Anders Fogh Rasmussen tot NATO secretaris. Waarom? Omdat hij als premier van Denemarken de cartoontekenaars niet harder wilde aanpakken, terwijl hij dat juist als democraat niet kon.

Dezelfde Erdogan schoffeerde openlijk de bejaarde en eerbiedwaardige president van Israël op een bijeenkomst van vooraanstaande lieden uit de democratische wereld in Davos. Dat gebeurde tot verbazing van de voorzitter van de bijeenkomst, die de discussie probeerde af te hameren. Erdogan is te intelligent om zich zo op te stellen als daar niet belangrijke politieke of economische belangen mee zouden zijn gemoeid. Inderdaad blijkt dat hij met deze ondemocratische en onfatsoenlijke houding scoort bij zijn eigen achterban en bij zijn collega’s in de moslimwereld.

Erik-Jan Zürcher, de vroegere directeur van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, heeft een paar jaar geleden, in een rapport dat hij voor de WRR en de Nederlandse regering heeft gemaakt over de geschiktheid van Turkije als kandidaat voor de EU, de democratische gezindheid van de Turkse moslim partij onderstreept. Moderne seculiere Turken zetten daar op goede gronden vraagtekens bij. Erdogan bewijst alsnog het ongelijk van Zürcher en het gelijk van de mensen die toen al zeiden dat Turkije inderdaad een brug kan vormen tussen Europa en de moslimwereld – maar dan een brug waarover ondemocratische overtuigingen ons continent kunnen binnentrekken.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp