Dat premier Rutte een visieloze apparatsjik is heb ik al eens eerder geschreven. Maar eigenlijk geeft hij dat nu zelf ook toe.

Het is te eenvoudig om dat op te hangen aan dat de verkeersboetes door de snelheidsverlagingen omhoog zullen gaan. Dat zullen ze, maar wat Rutte over de stikstofhysterie zei ging wel wat verder dan dat.

De NOS legde dat vast:

Rutte sprak van een crisis van een omvang, die hij als premier nog niet eerder heeft meegemaakt. “Dit is in zijn complexiteit onvergelijkbaar met de vluchtelingencrisis uit 2015 en 2016.”

Vanzelfsprekend, alles dat nog niet is opgelost is erger dan wat je achter de rug denkt te hebben. Maar toch vertelt dit zinnetje heel veel over Mark Rutte en zijn attitude tegenover het leiden van Nederland: je moet een meerderheid formeren en het beleid dat die meerderheid wil moet financierbaar zijn. Ingewikkelder is het niet, is de portee van zijn uitspraak.

Die complexiteit waarover Rutte sprak komt dan ook op het bordje van de verdeeldheid van de meningen hierover. Inderdaad, over de migratiecrisis kun je de meningen herkenbaar op een lange lijn uitzetten, zonder afwijkingen van betekenis die daar loodrecht op staan. Niemand stelde bijvoorbeeld vast dat er geen probleem met immigratie is – al komt dat er bij de voorstanders vooral op neer dat  de tegenstanders er van het probleem zijn.

Maar premier Rutte is de kuntselaar pur sang, die zelf nauwelijks een mening heeft die hij verdedigen wil. Mark wil chef zijn, wat een chef doet en wat hem bij uitstek tot chef maakt is een gedachte die hem vreemd is. Wie die vraag stelt kan rekenen op een ongeduldig antwoord: Nederland moet geregeerd worden, toch? Dus ook de darlings van de premier (en vooral die van zijn partij) zijn niet heilig.

In tijden van hoog oplaaiende emoties klinkt dat allemaal wel aardig – hij houdt de boel in ieder geval bij elkaar, zullen zijn trouwste aanhangers zeggen.

Maar in hoeverre dat voor de toekomst van het land nefaste gevolgen kan hebben, daarvoor hoef je bij Rutte niet te komen. Rutte neemt geen maten, hij schrijft ze niet voor hij werkt er alleen mee.

Zoals doodgravers doen die de maat van de dode komen nemen alvorens die te begraven in een kist van het juiste formaat. Dat er een lijk is dat er wellicht niet had moeten zijn is niet hun probleem.

Van  de leider van een land verwacht je iets anders. Voor visionair leiderschap heb je geen stadhouder nodig, maar iemand met kennis van zaken die weet wat hij wil – precies Rutte’s beide grootste gebreken.