De Nederlandse regering denkt voor 82 miljoen een nieuwe moraal te kunnen implementeren in vooral de grote steden. Zou het werkelijk?

In feite hebben we wat de minister nu voorstelt om de jeugdcriminaliteit te bestrijden al eens eerder gehoord. Toen mochten de jongeren in kwestie op kickboksen,en dat wilden ze best. De maatschappij werd er niet veiliger door, en van een echte evaluatie er van is het nooit gekomen. Nochtans is het denken in Den Haag niet fundamenteel gewijzigd:

Het kabinet trekt geld uit om jongeren te behoeden voor een carrière in de criminaliteit. Minister Yeşilgöz van Justitie zegt dat het rekruteren van kinderen door drugscriminelen gestopt moet worden en stelt daarvoor jaarlijks 82 miljoen euro beschikbaar.

“Behoeden voor een carrière in de criminaliteit” klinkt prachtig, alsof het toekomstige crimineeltjes kan behoeden voor een directe gang naar het schavot. Maar is dat zo? Nee. De Nederlandse overheid jaagt met veel lawaai achter een paar succesvolle drugscriminelen aan, in de hoop die voor een aantal jaren achter de tralies te krijgen. Voor veel dommeriken klinkt dat als een glamoureus leven – spanning en avontuur en zo. Sancties? Die zien ze niet. Zodat als de overheid komt waarschuwen voor de toekomst met een verhaal als:

“Criminelen verleiden kinderen op de basisschool al om ergens een pakketje af te geven. Ze vragen middelbare scholieren om met hun scooter iemand weg te brengen en op te pikken”, schetst de minister. “Op een dag horen ze schoten en raken ze betrokken bij een liquidatie.”

All in the family
Dan maakt dat geen indruk, als de rekruterende crimineel behangen met goud op een fraaie scooter zijn verhaal doet. Want ja, het is nog een neef ook, hè? Dat familieaspect is waar dit overheidsbeleid in ieder geval op zal stuklopen. Op de vraag wie je gelooft: je neef of die enge wijkagent die probeert lief over te komen, dan vraagt de correcte voorspelling weinig fantasie. Alleen in Den Haag werkt dat anders, daar zijn de ambtenaren nog steeds het niveau Bolke de Beer niet ontgroeid. Die lokken Nederlandse gemeenten met geld voor extra speelplaatsen, en dan moet het verder maar vanzelf goed komen:

Het geld gaat naar vijftien gemeenten waar deze problemen spelen. Het gaat om Amsterdam, Arnhem, Breda, Den Haag, Eindhoven, Groningen, Heerlen, Leeuwarden, Lelystad, Nieuwegein, Rotterdam, Schiedam, Tilburg, Utrecht en Zaanstad. Gemeenten moeten zelf specifieke plannen maken voor de meest problematische wijken. Op basis daarvan wordt het geld verdeeld over de verschillende steden. Later dit jaar komen meer gemeenten in aanmerking.

In Den Haag hoopt men kennelijk dat één van die 15 gemeenten succes zal hebben, zodat men bij een volgende dotatieperiode de wínnende methode door het hele land kan gebruiken. Dat dit begint met de denkfout dat dit beleid van Yesilgöz enige kans op succes biedt is mogelijk nog het meest storend. In feite is dit nauwelijks anders dan men al een jaar of dertig probeert.

Ophoepelen!
Is er geen beter beleid? Ja, maar dat wordt niet als erg menswaardig beschouwd. Een jaar of tien geleden zocht iemand eens uit waarvoor jonge criminelen het meest bevreesd zijn, en dat bleek denaturalisatie, gevolgd door uitzetting te zijn. Uitzetting samen met hun hele vrolijke familie zou vanzelfsprekend nóg beter zijn, want dan heb je het probleem bij de wortel. Maar hoe de Nederlandse rechtspraak hier op reageren zou is al bekend. De manier waarop rechters veroordeelde criminelen lagere straffen geven om te voorkomen dat ze mogen/moeten worden uitgezet is exemplarisch voor de onwil van het elitair onbenul om de zaken eens fundamenteel aan te vatten.

Het probleem zit derhalve niet alleen bij de jeugd in de grote steden, maar meer nog bij de D66-rechters in dit land. Het is daarom veel effectiever vreemde rechterlijke uitspraken langs de meetlat te leggen, en de rechters in kwestie te ontslaan en een par maanden op te sluiten, waarna hun protegés met voorrang het land uit gaan. Dát is een nieuwe moraal die kansen biedt. Onaangenaam, maar daar gaan we onvermijdelijk op af. Vroeger of later zal iets dergelijks moeten gebeuren willen we ooit greep krijgen op de criminaliteit en haar herkomst in de grote steden. Want dit:

Het idee van het kabinet is dat jongeren zicht krijgen op werk en inkomen, maar ook dat ze streng worden aangesproken als ze in de fout gaan. “Alles valt of staat met jongeren aanspreken op hun gedrag en het betrekken van hun ouders”, zegt Yeşilgöz. “Alleen door een intensieve persoonsgerichte aanpak kunnen we de intimiderende druk van drugshandelaren op onze kinderen, scholieren en jongvolwassenen stoppen.”

Gaat ‘m niet worden, zo weten we al:

In het coalitieakkoord reserveert het kabinet voor het tegengaan van de georganiseerde criminaliteit jaarlijks extra geld, oplopend tot een bedrag van 100 miljoen euro vanaf 2025. Het vorige kabinet had hier ook al structureel 434 miljoen euro voor vrijgemaakt.

Dit beleid is misdadig in zijn naïviteit.