De economie van China zit in grotere problemen dan veel mensen beseffen. Dat gaat verder dan de handelsoorlog mat de USA, en zit dieper dan de naderende wereldrecessie.

Want wie dieper graaft komt direct onder het oppervalk de erfenis van 50 jaar communisme tegen. Waar Rusland dat na 1989 redelijk effectief ontmantelde, zijn in China twee systemen naast elkaar ontstaan. Zie bijvoorbeeld dit artikel hier, en dit hier, dat een kort maar goed overzicht geeft hoe en waarmee het mis gaat. Vorige maand schreef ik al kort over de Chinese banken, OP dit moment beginnen Chinese fabrieken ernstig te lijden onder Amerikaanse investeerders die het land de rug toe keren, en minder opdrachten verstrekken:

The largest supplier of consumer goods in the world – China’s Li & Fung – has said that Chinese factories are becoming “urgent and desperate” as US retailers move out of the country amid the ongoing trade war, according to Bloomberg, and more factory shut downs are likely to follow as the trade war continues.

Maar cruciaal is:

…there are signs that the global supply chain, traditionally very reliant on China as the factory to the world, is being permanently transformed

Met als gevolg:

Meanwhile, at the same time as Chinese factories are suffering, other Asian hubs have become beneficiaries. Americans have already seized all the manufacturing capacity in Vietnam as a result.

Dat geeft Japanse en Europese opdrachtgevers een onverwachte kans:

To preserve market share, Chinese factories are slashing prices out of sheer desperation, creating an opportunity for European and Japanese consumer brands. Fung is advising clients to take advantage of these prices.
He said: “It is a buying opportunity for European and non-U.S. retailers. In China, there are a lot of factories with less and less orders. They’re offering actually pretty good prices to anybody.”

Als gevolg van deze voor China nieuwe situatie groeien de bomen niet langer tot in de hemel, en rijst de schuld van veel bedrijven plotseling de pan uit:

Zerohedge gaf er eerder deze week een duidelijk voorbeeld van:

China’s economic slowdown and heavy debt load is affecting everybody in the country – even it’s “jewelry queen”, Zhou Xiaoguang, according to the Wall Street Journal.
Zhou, who went from selling trinkets on city streets to taking a seat in China’s parliament and becoming Ernst & Young‘s “Entrepreneur of the Year” was faced with the reality of being unable to pay her company’s billions of dollars in debt while in a bankruptcy court in April.

Waar westerse bedrijven over het algemeen reeds lang geleden hun bedrijfsterreinen hebben verkocht om zo liquide mogelijk te zijn, is dat in China kennelijk instinctief niet gebeurd. Bedrijven als Neoglory Holdings hielpen zo weliswaar het Chinese economische wonder in stand houden (de hoeveelheden nieuw gebouwde spooksteden zijn ontstellend), maar maakten het kwetsbaar in geval van een directe behoefte aan cash.

China neemt maatregelen, maar hoe effectief die zullen zijn?

Starting in 2017, Beijing started to dial back an excess of lending by the financial sector – this became a deleveraging that caused shortages at many private companies. This crunch exposed egregious fundamental problems. At the same time, China’s broader economy was losing momentum. Its expansion maxed out at 10.6% in 2010 and now economists are hardly optimistic that the government’s bottom line 6% target will be achieved this year.

Het aantal bankroeten groeit dan ook sterk, vorig jaar gaf zelfs een verdubbeling te zien (rechtsonder):

Nu de winstgevendheid afneemt en Amerikaanse klanten wegblijven, neemt de behoefte aan overbruggingsleningen snel toe.

Maar waarheen moet die overbrugging leiden? De handelsoorlog met de USA maakt zeker dat  de situatie niet snel zal verbeteren, en daarmee komt de Chinese overheid potentieel in grote problemen. Een wereldwijde recessie nu zou in China kunnen leiden tot grote sociale onrust. En de groeiperiode waarin we nu zitten heeft onlangs het record van langste groeiperiode ooit gebroken, hoezeer dei ook kunstnatig werd verlengd met financiële middelen en optische beurstechnieken – eens moet er een einde aan komen. Tegen alle economische wijsheden in zou Trump deze handelsoorlog wel eens kunnen winnen. In geval van een recessie zou de Chinese regering-Xi dan vlot toast zijn. Het valt voor China te hopen dat men dat in Beijjing beseft.