Als de Nederlandse regering ergens een keurmerk voor verdient is het voor chantage. Een misselijk makende constatering.

Als iets iet moet vanwege de EU zoekt de overheid wel een ander smoesje om haar betrokkenheid bij het dirigisme in Nederland te verhullen. Een keurmerk, bijvoorbeeld!

Dat diezelfde overheid nu de andere kant op kijkt nu er iets uitlekte van haar eigen hypocrisie is wel een overtreffende trap van dit pijnlijke feit.

De organisatie achter het duurzame visserij-label MSC onderzoekt of Nederlandse kustvissers het label wel kunnen houden, nu bekend is dat zij frauderen met hun motorvermogen. De NOS berichtte vorig weekend dat de Nederlandse overheid al jarenlang weet van de motorfraude.

De evenknie van de regering zit in dit verband ook bij de keurmerkclub:

“Wij zijn geschrokken van de berichten”, zegt Hidde van Kersen van MSC. Begin september las hij voor het eerst dat vissers sjoemelen met hun motorvermogen, in een rapport van de Europese Commissie. “Wij hebben onze onderzoekers aan het werk gezet. Als zij tot de conclusie komen dat vissers de regels inderdaad overtreden, lopen ze het risico het label te verliezen.”

De vis wordt weer duur betaald. De NOS pruttelt verder:

Verlies van het label zou een zware klap zijn voor de sector. Nederlandse supermarkten verkopen vrijwel uitsluitend vis met een duurzaamheidslabel. Een grote afzetmarkt dreigt dus te verdwijnen als MSC het label intrekt.

Ik vraag me eigenlijk af of dit wel waar is. Mij lijkt het vooral een uiting van kuddegedrag. Dat de consument bedrogen wil worden weten we ook allemaal, zodat het er vooral om gaat of dat bedrog vol te houden is. Maar als dat niet lukt en het label wordt ingetrokken? Tant pis – als men moet kiezen tussen goedkopere (Labels zijn nu eenmaal niet goedkoop!!) vis uit Nederland en dure vis uit België of Duitsland lijkt mij dat de vissers zich geen zorgen hoeven maken. Dat MSC kan maar beter op zijn tellen passen.

Dat dat MSC zichzelf nu straal belachelijk maakt door iets te gaan onderzoeken wat ze behoren te weten, maar in de krant anders werd gemeld, zou voor mij als supermarkt reden genoeg zijn om de eis van dat label helemaal te laten vallen. Maar dan gaat de overheid stuiteren, wees daarvan verzekerd. Zoiets als het MSC is ook werkverschaffing – boter bij de vis. Het is gewoon ambtelijk tuig, en dat is het. Drammers. Drammers die chantage plegen:

Johan Nooitgedagt, voorzitter van de Vissersbond, wil dat MSC dat onderscheid wel gaat maken. “Maak een certificaat per visserman. Die kan dan bewijzen dat hij het wel of niet goed doet. Anders zullen de goeden onder de kwaden lijden.”
Onderscheid maken tussen individuele vissers klinkt wel mooi, zegt Van Kersen, maar is in de praktijk onmogelijk. Vis met en zonder label moet dan in de handel constant van elkaar gescheiden blijven. Bovendien schiet het keurmerk dan zijn doel voorbij. “Het gaat ons er niet om dat één individueel schip zich aan de regels houdt, de hele vloot moet zich eraan houden. Alleen dan is vissen echt duurzaam.”

Chantage dus. Gij zult duurzaam zijn. En zonder al die fucking keurmerken was ook de banaan nu niet aan het uitsterven. Het is geen wonder dat de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen ter ziele is. Maar God hoort ze brommen, en wie weet horen de vissers die echo op zondag ook.