Duurzaam is een modern begrip dat een heel eigen invulling begint te krijgen. Toon Kasdorp verbaasde zich.

Kernenergie is ‘slecht’ op de manier waarop ‘duurzaam’ goed is. Dat is irrationeel, maar zo irrationeel zijn we nu eenmaal met zijn allen. Kerncentrales die met thorium in plaats van uranium worden gestookt produceren milieuvriendelijker afval dan kolencentrales en minder luchtverontreiniging dan olie of gas. In combinatie met lokale energieopwekking, zoals bijvoorbeeld zonnepanelen lijkt thorium de geschikte energieopwekking voor de toekomst te worden.

Thorium centrales en zonnepanelen zijn beide nog onvoldoende uitontwikkeld. De Amerikanen en Fransen vinden dat eerst hun bestaande uranium centrales moeten zijn afgeschreven voor ze in thorium gaan investeren. Maar er is eigenlijk geen enkele reden waarom Nederland hier geen voortouw zou nemen. In samenwerking met India bijvoorbeeld, dat er al een aantal jaren flink in heeft geïnvesteerd en natuurlijk ook met buurland Duitsland als Merkel of haar opvolger om zou gaan op dit punt.

Zonnepanelen lijken efficiënter te gaan worden dan windmolens, vooral omdat de initiële investering van windmolens zo hoog is en de samenwerking van een aantal huishoudens vereist. Dat geldt voor zonnepanelen niet.

Efficiënt en milieuvriendelijk. Duurzaam wordt dat tegenwoordig genoemd. Vindt U dat ook zo’n lelijk woord? Het is een verkeerde vertaling van het Engelse sustainable. Daar bedoelt men mee dat iets blijvend kan worden gebruikt zonder te veel afval te veroorzaken en het milieu schade toe te brengen. Die betekenis heeft duurzaam bij ons nooit gehad. Die plakken we er nu alleen op. Milieubestendig zou beter weergeven wat bedoeld wordt, maar een erg mooi woord is dat natuurlijk ook niet.

Ik heb een hekel aan milieuactivisten, niet omdat ik een schoon milieu niet belangrijk zou vinden, maar omdat ze zich met hun acties opwerpen als ethisch oké, terwijl het verdedigen van het milieu puur eigenbelang is van ons allemaal. Wie goed omgaat met het milieu is verstandig bezig en kan verder zo slecht zijn als Beëlzebub.

Ik werd bij Albert Heijn aangesproken door iemand die van me weten wilde wat ik onder duurzaam verstond. Hij was van een firma die boeren wilde helpen door met windmolens, vuilverbranding en zonepanelen lokaal energie op te wekken maar die dan niet te leveren aan het net, zodat de grote maatschappijen er geen winst mee konden maken.

Een interessant gesprek, vooral omdat hij meende dat het duurzaam was om met het grootschalig produceren van energie geen winst te maken, maar helemaal duidelijk wat zijn firma nu eigenlijk wilde, werd het mij niet.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp