Domme interviews van leidende politici kun je met al hun implicaties nooit in één stukje behandelen. Zodat ik er ook vandaag niet aan ontkom het dubbelinterview met de Rutte en de Asscher nog eens extra onder de loep te nemen. Vandaag minder over de politieke implicaties dan over wat dit zegt over beide heren zèlf? Dat is helaas teveel gevraagd.

Interessant aan dit dubbelinterview was dat ook De Volkskrant er niet aan ontkwam te constateren dat de verkiezingscampagne al een jaar voor de verkiezingen begonnen is. Maar de verslaggevers trokken daaruit niet de conclusie dat op dit moment het belangrijkste feit aan dit kabinet is dat het is uitgeregeerd. Of dat een politiek gemotiveerde beslissing van de interviewers was? Of gewoon incompetentie? Ik laat dat verder aan de lezer over. Maar zelf kan ik niet anders dan constateren dat kabinet Rutte2 vooral de rit uitzit omdat de stoelen goed voelen, en het geen aandrang heeft plaats te maken.

Een kabinet dat is uitgeregeerd en daar naar handelt, kun je in dit tijdsgewricht moeilijk anders dan het label “Volstrekt incompetent” opplakken. Wat ze ook van zichzelf vinden. Er is zoveel te doen. Zoveel dat om aandacht schreeuwt. Maar een handjevol regenten houdt de stoelen in de Trèveszaal warm omdat het uit partijbelang bezwaar heeft plaats te maken. Ze zijn het er over eens dat ze het nergens meer over eens zullen worden. En 76 klaplopers smeken hen toch vooral te blijven zitten, omdat het ook hùn baantje betreft.

Dat deze twee heren zichzelf in dit interview op de borst kloppen is daarom eigenlijk erger dan incompetent: het is een affront. Erger nog dan de uitspraak dat men de facto van ‘tokkies’ geen notie wil nemen. Erger nog dan de eigen lafheid te verschuilen achter geslijm over kinderen, en hoe vreselijk ze het vinden om daarnaar te kijken en hun toekomst voor zich te zien. Laf melodrama, allemaal. Maar eerst en vooral een affront aan het adres van het electoraat dat hen vier jaar geleden vertrouwde, en dat nu een trap na krijgt.

Ook zo’n leuke:

De nieuwe VVD-lijsttrekker zal bekendmaken wat de VVD van plan is. Of ik dat ben? Dat bepaal ik aan het einde van de zomer.

De VVD is kennelijk weinig meer dan een vehikel voor Mark Rutte zoals de PVV dat voor Geert Wilders is. Het is iets waarop Asscher jaloers kan zijn, want een PvdA die uiteen lijkt te gaan vallen zal niet makkelijk achter zich te verenigen zijn – als iemand dat al een goed idee vindt.

Eentje van Asscher:

(..) maar voor mij gaat het dan toch om de gezichten die ik onderweg heb gezien. Bijvoorbeeld toen we de schoonmaaksters weer in dienst namen bij de overheid. Ze hadden tranen in hun ogen. Dat is voor mij een symbool . Ondanks de moeilijke omstandigheden zijn we in staat geweest om op een andere manier naar de arbeidsmarkt te kijken.’

Je moet maar durven, als vice-premier namens de PvdA. Wie nog behoefte heeft aan onderbouwing dat de PvdA niets voor de gewone man doet behalve hem sentimenteel bewenen kan met dit citaat ongetwijfeld prima uit de voeten.

Dat de heren op zichzelf trots zijn betekent niet dat daar reden voor is.

Wat blijkt na bijna vier jaar met dit edele span? Asscher is eem prutser, die met veel volhouden, gepriegel en een enorme moralistische zere vinger door het leven gaat. Jammer dat hij ons daarmee opzadelt. Met zijn ongeïnformeerde moraal van een natte tosti is hij een perfect voorbeeld van wat er met veel politici in dit land mis is.

Rutte is een sjacheraar, die de zaken bijeen probeert te houden, maar daardoor niet eens in staat is te begrijpen dat dat niet per se de taak van een premier is. Een voorbeeld van dat gesjacher? Nog vorige week gaf Rutte op aanhoudende vragen van journalisten niet thuis op de vraag of Ebru Umar uitgeleverd zou kunnen worden aan Turkije als dat land daarom verzocht. Rutte zei dat het ondenkbaar was, maar weigerde het formeel uit te sluiten.

Natuurlijk is het ondenkbaar, maar dat je het theoretisch openhoudt – overduidelijk om de onderhandelingspositie niet te schaden – laat zien dat je geen ballen hebt. Eigenlijk heeft hij een premier boven zich nodig om hem te vertellen wat wel en wat niet kan. Rutte is na zes jaar premierschap nog steeds geen staatsman, en het is moeilijk voorstelbaar dat hij dat ooit nog worden zal. Met de hier zojuist gewraakte uitspraak verlaagde hij zich tot het niveau van een minister van Buitenlandse Zaken, wiens vak het nu eenmaal is om met geslijm en getrek belangrijke puntjes binnen te slepen. Een premier heeft een andere taak, en Rutte heeft daarvan te weinig benul om die post goed te vervullen.

Maar goed, 76 klaplopers zijn weer een maandje gerustgesteld, en daarna komt het zomerreces. Toch wel een beetje een mager resultaat voor zo’n groot gebracht interview.