De afgelopen twee weken heerste er een voorzichtig optimistische stemming onder islam- en immigratiecritici. Dat verbaasde mij nogal, want ik zie het niet. De hoop dat mensen die zichzelf oogkleppen hebben aangenaaid zelf willen zien wat gaande is heb ik totaal opgegeven.

Na Keulen zou alles anders worden. Ja, iedereen beloofde beterschap. En ja, de politie nam steeds meer aangiftes op. In Keulen staat de teller al een paar dagen boven de 1000, en naar zo pas uitlekte was het in heel Duitsland afgelopen jaarwisseling bàl.

Uitlekte?

Juist.

Nog moeilijker dan toegeven dat je iets fout zag, is toegeven dat je iets fout zag en daardoor dingen deed die alleen met ontslag voldoende zouden worden bestraft. Dàt is wat we komende jaren in het achterhoofd moeten houden als we veteranen van de Gutmenschelite zien optreden. Het zijn hoeren. En niet zo’n beetje goedkope ook.

Vanwaar deze stevige taal? Daarvoor moet u zich realiseren, wat iemand er toe brengt om zich aan een waanzinnig discours aan te passen: de angst voor het eigen baantje, de angst door een meute idioten te worden uitgemaakt voor minderwaardig mens. De angst, kortom, voor sociale uitstoting als je niet de juiste gegevens en feiten levert. Om het nog eenvoudiger te stellen: de Wir haben es nicht gewusst-mentaliteit.

Maar, Duitsland zou met de het toelaten van instromende asielmigranten toch het trauma van het eigen gedrag tussen 1933 en 1945 willen wegpoetsen? Tegenover wie dan? Veel mohammedanen – het leeuwendeel van deze asielmigranten – bleken zelfs teleurgesteld dat Hitler bij hun aankomst in Berlijn niet langer bleek te leven. Duitsland was immers anti-joods, dachten ze? Het zou je in lachen doen uitbarsten, als het niet zo tekenend was voor wat toegelaten werd.

Maar de waarheid is: Duitsland is in 70 jaar geen spat veranderd. Dat mag niemand verbazen, want ons land is wat dat betreft niet beter. De kuddegeest regeert, en vertelt ons wat we wel of niet zeggen en zien mogen. Zodat er momenten zijn om maar liever nichts zu sehen.

Zum Befehl!

Zoals bijvoorbeeld de berichten dat een Duitse school nu permanente bewaking nodig heeft in verband met aanrandende migranten. In de wereld gebracht door een klein medium – want de grote media blijken nog niets geleerd te hebben van hun falen de afgelopen jaren.

Dat kon je ook niet verwachten, maar dat deden we wel. Toch, beste lezer? Hoopte U niet ook, dat het ergste nu voorbij zou zijn? Vergeet dat maar. Er is geen andere keus dan een volledige zuivering van de media, plus een beroepsverbod voor de ergste uitwassen daarbinnen. En dan hebben ze nog geluk dat we de Koepelgevangenis in Breda niet opnieuw voor ze in gebruik nemen, want er is reden genoeg voor. Omdat het nog steeds doorgaat, en door zal gaan tot ze met hun neus diep in de zelf veroorzaakte ellende worden gedrukt. De enige nuance die onze media kennen is nu eenmaal de bekende zeven kleuren stront, die zij thans in overmaat produceert.