De Duitse regering schijnt van plan te zijn afstand te nemen van de Bondsdagverklaring over erkenning van de Armeense genocide. Alles, àlles, om die illusoire Turkendeal overeind te houden. De Duitse regering is nu echt gek geworden.

Overigens, niet ieder lid van die regering is even gek:

Volgens de informatie die weekblad Der Spiegel in handen kreeg, zal regeringswoordvoerder Steffen Seibert de taak op zich nemen om die verklaring te geven. De minister van Buitenlandse Zaken Frank-Walter Steinmeier bedankte ervoor, en als de Duitse bondskanselier Angela Merkel zou komen opdraven, zou dat als een ‘knieval’ voor de Turkse president Recep Tayyip Erdogan worden gezien.

Maar als minister Steinmeier een vent was geweest, was hij natuurlijk gewoon de Bondsregering uitgewandeld.

Waar de basis van deze ellende terug te vinden is, is zoals gewoonlijk niet erg moeilijk. Als Martin Schulz ergens bij betrokken is, kun je je maar beter op het ergste voorbereiden, al is dit – zèlfs voor zijn doen – nogal schofterig. Gisteren kwam namelijk ook dit op de keper beschouwd voorbereidende bericht:

Turkije peinst er niet over zijn antiterreurwetgeving aan te passen om tegemoet te komen aan eisen van de Europese Unie. Dat heeft de Turkse premier Binali Yildirim donderdag gezegd na een bezoek van Martin Schulz, de voorzitter van het Europees Parlement. Brussel is bezorgd dat de Turkse regering de wetgeving misbruikt om haar tegenstanders op te sluiten en het zwijgen op te leggen.
(..)
Schulz sloeg een verzoenende toon aan en zei dat het voortslepende meningsverschil niet betekent dat het visumvrije reizen of het vluchtelingenakkoord definitief van de baan zijn. Ook zei hij dat Europa slechts ,,vragen” heeft gesteld over de arrestaties en vervolgingen in de nasleep van de couppoging.

Voor wie het interesseert de tip in de gaten te houden hoe dit weekend door Sophie in ’t Veld en de GroenLinkse Europarlementariërs zal worden gereageerd in Brussel. Ik heb geen illusies, maar als ik me vergis hoor ik het graag.

De NOS, nooit vies van enige opruiende taal van de verkeerde kant, gebruikt zelfs het woord distantiëren om de lafhartigheid van de Duitse regering over de Armeense genocide te karakteriseren. Dat laat ze vervolgens van een begrijpende herhaling van het Turkse standpunt over die historische gebeurtenis vergezeld gaan, met als hoogtepunt daarna nog dit pareltje:

Ankara had Berlijn al gewaarschuwd dat de bestempeling van de Armeense tragedie als genocide niet zonder consequenties zou blijven.

De Armeense genocide, die voldoende is geattesteerd om als zekerheid in de geschiedenis boeken te komen. Die geschiedenisboeken zullen wellicht nu dus herschreven gaan worden, wat de weg vrij zou maken om deze grap van Jan Dijkgraaf tot realiteit te verheffen:

Je moet er toch echt niet aan denken. Je weet waar iets begint, maar niet waar het eindigt (wat ik maar hoop in dit geval!). Bij de NOS weet je dat altijd wèl. Ze staan op de redactieburelen van de staatsomroep nog net niet te juichen, maar veel scheelt het niet:

Volgens Spiegel Online is lang onderhandeld over de bezoeken aan de Duitse militairen in Turkije die daar meedoen aan de strijd tegen Islamitische Staat. Daarbij zou de Duitse onderhandelaars te verstaan zijn gegeven dat een distantiëring van de Bondsdagresolutie onvermijdelijk is.
Noch bondskanselier Merkel, noch minister van Buitenlandse Zaken Steinmeier wilde die taak op zich nemen, schrijft Spiegel Online. Beide bewindslieden hebben overigens in het verleden duidelijk gemaakt de erkenning onwenselijk te vinden. Steinmeier heeft het woord genocide altijd vermeden.