Gisteren zag ik het bericht dat een Duitse toppoliticus, de secretaris-generaal Frau merkel’s coalitiepartner CSU, in een interview met het Duitse blad Die Welt vèrgaande eisen stelde aan een toekomstige islam in Duitsland.

Prachtige punten, duidelijk en verstandig geformuleerd, en de bereidheid er consequenties aan te verbinden was er ook. Wat ontbrak was echter voldoende kennis van de islam om te weten dat dit de zoveelste gedoemde poging is. Wat stelde Herr Scheuer voor?

• Een stop op buitenlandse financiering van moskeeën
• Verplicht preken in het Duits in plaats van Arabisch
• Verplichte (en aantoonbare) integratie van de moslimbevolking in de Duitse cultuur
• Een stop (dit zei hij alleen impliciet) op de import van buitenlandse haatpredikers
• Uitzetting van wie zich niet zou willen aanpassen aan deze eisen.

Dat klinkt allemaal heel goed en prachtig. Daar gaat geen woord vanaf.

Maar.

Maar:
Het probleem is dat er geen gematigde islam – of wat voor onderverdeling die behulpzaam is ook – kan worden onderscheiden in de beleving van de islam. Ondanks de eeuwige moordpartijen tussen Soenni’s, Sjia’s en de rest is er een verbazingwekkende eensgezindheid over de essentie van de islam – en dat die één en ondeelbaar is. En behoort te blijven.

Wie dit niet weet dient het te gaan beseffen, of in ieder geval te overwegen voor toekomstige verificatie. Dit is wat het probleem islam zo moeilijk oplosbaar maakt. Ik kan me niet voorstellen dat Herr Scheuer dit had voorgesteld als hij zou hebben beseft dat dit neerkomt op een voorstel tenminste alle ongeïntegreerde mohammedanen uit Duitsland te deporteren. Dat komt neer op miljoenen mensen. Zo werkt het niet langer in Duitsland, zomin als in de rest van Europa.

Redeneren vanuit de eigen logica werkt nu eenmaal niet als je probeert je voor te stellen hoe andere mensen reageren op maatregelen, en je er daarbij vanuit gaat dat ze net zo zijn als jijzelf. Het is een fundamentele fout die o zo verleidelijk is, maar leidt tot een rampzalige aanpak.