Het Duits Constitutioneel Hof heeft vandaag van bondskanselier Merkel te horen gekregen dat de Duitse regering de uitspraak respecteert. De paniek in Brussel is nu enorm.

De Duitse regering wist wel beter dan – zoals de EU – te keer te gaan tegen de uitspraak van het Duitse Hof (rechts) vorige week.

In Duitsland is het besef beter doorgedrongen dat waarover het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe zich uitsprak in de eerste plaats een kwestie was die binnen de Duitse staatsstructuur moest worden opgelost omdat zij daar ook thuishoort. En omdat de uitspraak gevolgen had voor de EU niet betekende dat de EU Karlsruhe zomaar kan overrulen. Ik heb dat vorige week heel precies uitgelegd, en al is het in de Nederlandse pers daarna vooral gegaan over de pretenties van het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe en de gerechtvaardigde woede in Luxemburg. Om mezelf te citeren:

Het Bundesverfassungsgericht oordeelde gisteren feitelijk over een puur Duitse aangelegenheid, maar de repercussies bewijzen dat de EU dacht zich die zonder kans op verweer te hebben toe geëigend. Het is de machtsgreep van Brussel die het Bundesverfassungsgericht terugdraait, en niets anders. En het is precies dat die machtsgreep niet door de Bondsregering bestreden werd dat zij nu een ferme tik op de vingers krijgt. Want het is de regering-Merkel die een draai om de oren krijgt, en het is de EC in Brussel die er van staat te tollen.

Ook verdere verklaringen door de Duitse rechters ondersteunen deze uitleg.

Bondsregering heeft terecht gecapituleerd
Wat de Duitse regering vandaag heeft gedaan is erkennen dat het BVG daarin gelijk had, en heeft bij de ECB gevraagd om de uitleg die het BVG had aanbevolen te vragen. Daarmee krijgt EC-voorzitter Von der Leyen dit keer zèlf een stevige draai om de oren. Eerder meende deze dame te kunnen opmerken:

Naturally, this drew criticism from European Commission President Ursula von der Leyen, who commented on Sunday: “The final word on EU law is always spoken by the European court. Nowhere else.”

Geen van beiden zal werken. En dat is deel twee van de redenen waarom dit niet eerder ter tafel is gekomen; de meeste EU-lidstaten missen de economische kracht of de pecunia om hier ooit een punt van te zullen maken. Slechts de economisch heel sterke staten konden hier een probleem veroorzaken, en de Nederlandse grondwet was de EU daarbij een grote hulp. Maar in Duitsland hebben ze kennelijk iets minder bevlogen idioten in de politiek, dan wel dat het wijzigen van de grondwet daar ingewikkelder is dan in Nederland (in alle eerlijkheid; het laatste. Die wijziging zou in Duitsland een groot referendum vereisen).