De oorspronkelijke route van de Noord/Zuidlijn liep vanuit de binnenstad naar de RAI bij het Beatrix park en vandaar door naar station Zuid.

Die route liep via de Boerenwetering en langs de Herman Heijermansweg en dat was een voor de hand liggend tracé. Het is, zoals U misschien weet, verlegd van de Boerenwetering naar de Ferdinand Bol, omdat veel van de welgestelde bewoners van de Herman Heijermansbuurt het ding niet voor hun deur wilden hebben. Ze bleken in staat om de gemeenteraad te intimideren en de route te laten verleggen.

Ik geloof niet dat daar omkoperij of een andere vorm van corruptie aan te pas is gekomen, maar dat pure eerbied voor de deftigheid van die buurt – en het feit ook misschien dat een van de besluitnemers daar zelf woonde- de gemeente Amsterdam heeft bewogen om van het tracé Boerenwetering af te zien. Het is vervangen door een alternatief langs het Rokin, de Vijzelstraat, de Ferdinand Bol en de Scheldestraat.

Een onbegrijpelijke beslissing en een waar de toenmalige Raad en het College van Ben W voor aan de schandpaal genageld hadden moeten worden. Het was niet twee of drie maal zo duur. Tig maal zo duur en bovendien duurt het allemaal ook twee keer zo lang, als het niet meer is. Oorspronkelijk zou de Noord-Zuidlijn in 2011 klaar zijn. De datum 22 juli 2018 voor de oplevering lijkt nu realistisch en haalbaar. Dat heeft de directeur van de Noord-Zuidlijn, Hoite Detmar, gezegd tijdens een online vragenuur.

Volgens de gemeente is het besluit om de Noord/Zuidlijn te bouwen op democratische wijze tot stand gekomen. Er is een referendum gehouden waarvoor ruim zeshonderdduizend mensen kiesgerechtigd waren. Voor dat referendum kwamen 123.198 stemmers opdagen, waarvan 79.861 (64,8%) tegen de komst van de lijn stemden; 42.961 kiezers, ongeveer zeven procent van de kiesgerechtigden stemden vóór aanleg. Die uitslag werd niet als bindend erkend, omdat het aantal nee-stemmers volgens de gemeente groter had moeten zijn dan de helft + 1 van het aantal stemmers bij de voorafgaande verkiezing voor de gemeenteraad.

Dat betekende dat alleen minimaal 154.935, of ongeveer 25% van de kiesgerechtigden, de bouw had kunnen tegengehouden. Nu dat aantal niet was gehaald, kon de bouw van de lijn, wat de democratische rechtsgang betrof, doorgaan vond de gemeente(??).

Sinds die tijd heeft de raad al een paar keer de OZB tarieven verhoogd en daarbij de huiseigenaren op laten draaien voor de OZB van hun huurders. Ik ben gelukkig geen verhuurder maar ik vind het wel schandelijke streken, waar de Rijksoverheid een stokje voor had moeten steken. Maar ze hebben in Den Haag geloof ik helemaal niet in de gaten wat er in steden als Amsterdam gebeurt. De kiezers wel, die hebben nu voor het eerst sinds een royale mensenleeftijd de PvdA buiten het college van B en W gehouden. Helaas is dat wat de Noord/Zuidlijn betreft mosterd na de maaltijd.

Natuurlijk zouden gemeenten niet het recht moeten hebben om zelf de tarieven van de OZB vast te stellen of van andere gemeentelijke belastingen. Zoiets is hopeloos uit de tijd, maar niemand doet er wat aan. Laat het rijk het belastingobject en de tarieven vast stellen en laat het de gemeente desnoods wat extra geven uit de pot van het gemeentefonds, maar laat ze niet het recht hebben om hun eigen mislukkingen te verhalen op de portemonnee van hun burgers. Dat lijdt alleen maar tot ongelukken, zoals je in Amsterdam met regelmaat kunt zien.

Terwijl er juist in Amsterdam al een grote pot staat voor onvoorziene fouten van de gemeentebestuurders. Amsterdam is rijk door al dat bloot eigendom van die gronden die ooit vererfpacht zijn. Nu het nieuwe college de erfpachtconstructies af wil bouwen zou dat twee vliegen in een klap kunnen worden. Maar het zal wel weer niet gebeuren, moet je vrezen.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp