Pechtold wil dat het afschaffen van de dividendbelasting door het kabinet beter wordt uitgelegd. Hoe dat zou moeten kan hemzelf ook goed te stade komen. Smoesjes die het onmogelijke moeten verzoenen zijn waaraan ook hijzelf grote behoefte heeft.

Dat de regeringspartijen geneigd zijn zich aan het regeerakkoord te houden mag geen verbazing wekken. Dat men geen vraagtekens zet bij de wijze waarop de dividendbelasting er ooit in terecht gekomen is lijkt me belangrijker. Nadat de kwestie rond de dividendbelasting uitgebreid in de openbaarheid was geanalyseerd, bleef bij mij in ieder geval sterk de indruk hangen dat de partijleiders zich tijdens de formatie hadden laten piepelen. Maar ook dat ze niet bereid zijn dat openbaar te erkennen. Want inderdaad, dat zou  consequenties hebben voor dat wankele bouwwerk dat dit regeerakkoord is. En dat wil men niet:

Segers reageert dan ook zoals je verwachten kon:

“Ik heb mijn handtekening onder het coalitieakkoord gezet en ik houd mijn woord”, zegt ChristenUnie-leider Segers. “Het is een groot compromis dat je hebt gesloten.”

Wat me hier vooral aan stoort, is dat het hier niet gaat om een handeltje rond een zaakje of een stuk land, maar om beleid voor heel Nederland. Als politiek niet meer is dan wat de partijen er bij de formatie uit slepen, dan is de democratie gedoemd. De gedachte dat het welzijn van Nederland op de beste wijze moet worden gediend is hier volledig uit het oog verloren door zich te concentreren op De Afspraak. Dat is een betreurenswaardige conclusie, maar volgt onontkoombaar uit bovenstaand citaat en de eerdere discussie. Zoals bijna gebruikelijk echter gaat het cynisme van D66, in casu Alexander Pechtold, hier nog eens ruim overheen.

Pechtold van D66 laat zich in soortgelijke bewoordingen uit. “Het staat nu eenmaal in het regeerakkoord” en dus zal hij bij de Algemene Politieke Beschouwingen zijn steun uitspreken. Hij voegt er wel aan toe dat het kabinet veel beter moet uitleggen waarom het afschaffen van de heffing een goed idee is. “We moeten mensen laten zien dat iedereen erop vooruit gaat.”

Vanuit de oppositie zou een uitspraak als deze nog kunnen worden geduid als een uitdaging aan het kabinet. Vanuit de egelstelling van de regeringspartijen is dit adembenemend cynisch. Door niet alleen de juistheid van mijn analyse hierboven te erkennen, maar het kabinet daar boven op ook nog eens aan te sporen er verhaaltjes omheen te hangen. Na een paar maanden debat er over is bij de premier alleen nog zijn vastbeslotenheid dit door te drukken herkenbaar, en is zijn beste argument het machtswoord. Kunnen we er daarom maar beter verder over zwijgen? Natuurlijk niet.

Pechtold heeft er al even veel last van als van discussies over zijn penthouse in Scheveningen: het doet pijn, en zet hem te kijk. Maar er door bewegen zal hij niet. De opmerking dat ‘de mensen moeten zien dat iedereen er op vooruit gaat‘ heeft dan ook niets te maken met de maatregel over de dividendbelasting, maar over het algemene beeld van deze regering. Pechtold meent derhalve dat als de mensen het maar voldoende goed hebben, ze zich verder niet zullen interesseren voor de manier waarop het land wordt bestuurd. Het is hetzelfde cynisme als van politieke partijen die het electoraat het jaar voor verkiezingen uitgebreid douceurtjes en andere lokkertjes voor houden.

Nogmaals: als dat de manier waarop het land het best bestuurd kan worden in de optiek van deze coalitie, dan is de democratie in ons land inderdaad gedoemd. Die hangt niet af van een systeem of een procentje meer links of rechts: die is gefundeerd op de gedachte dat er een samenspel is tussen regering en geregeerden. Bij deze coalitie ontbreekt dat besef volledig.