Na jaren van drammen en dreigen met terrorisme en geweld, perste Jerry Affriye er gisteren in het zicht van de totale nederlaag zowaar een diplomatiek offensiefje uit.

Zoals de meesten van u wel weten is de oorspronkelijke uitspraak van Von Clausewitz net andersom: Oorlog is een voortzetting van politiek met andere middelen. En zelfs of Von Clausewitz deze uitspraak wel kan worden toegeschreven is verre van zeker, aangezien zij in die vorm pas opduikt in de eerste Engelse vertaling (1873) van Vom Kriege, waarvan ook de originele Duitse uitgave pas na de dood van de schrijver verscheen.

Maar deze omkering beschrijft de laatste tactische poging van anti-Zwarte Piet activist Jerry Affriye perfect. De authenticiteit hiervan wens ik niet langer te vertrouwen, gezien de voorgaande gebeurtenissen in de afgelopen vijf jaar. Dat gisteren de laatste truc uit de trukendoos te voorschijn kwam via ondersteuning van de twitteraccounts van de usual suspects van progressieve BNNVARA-huize doet dan helemaal de deur wel dicht wat mij betreft.

Twee weken geleden constateerde ik (tevreden!) dat de Zwarte Piet-oorlogen vrijwel voorbij zijn, en dat Zwarte Piet Zwarte Piet zal blijven. Dat lijkt nu ook doorgedrongen tot Affriye & co. Na vijf jaar oorlog waarbij ze het gevoel hadden de Nederlandse maatschappij steeds verder in de tang te nemen en inderdaad vooral binnen de NPO langzaam terrein wonnen (landelijke uitzendingen kregen de gekste eisen voorgeschoteld, maar overal poogde men aan te voldoen), volgde vorig jaar de confrontatie bij Dokkum. En toen stortte de boel in als het kaartenhuis dat het altijd was, en nooit meer was dan dat: een vanuit Amsterdam geregisseerde poging de rest van het land te koeioneren, de wil op te leggen en in het hoekje van racisme te plaatsen.

Braaf zijn en buigen, Nederlandertjes! Jullie zijn racisten!! Zwijg voortaan, en schaam je!!!

Wat resteert is het wachten op een uitspraak in een rechtszaak die door het OM veel te hoog is opgespeeld. Een rechtszaak die met goed fatsoen alleen maar op een nederlaag voor het OM kan uitlopen, aangezien er geen steun is voor de eisen die het stelde. Niet dat de Nederlandse rechtspraak bij meerderheid dient te worden toegemeten, maar rechtszaken die het rechtsgevoel van de overgrote meerderheid van Nederland bruuskeren zijn nooit heel erg intelligent.

Dappere en krachtige BN’ers delen ‘oproep aan pro-Zwarte Pieten’ van Jerry Afriyie

Jerry Affriye probeert het – nu de zelf begonnen oorlog is verloren – met een zoetsappige huiltoon:

“Wij hebben geen reden om te twijfelen aan je goede intenties”, zegt Afriyie. “Zwarte Piet is racisme, en niet de mensen die het feest vieren. Wij geloven je op je woord dat je het niet wist en alleen de leuke kant van het feest kende. Maar wij vragen je ook ons te geloven dat het feest niet voor iedereen een feest is. Dat veel mensen niet de straat op durven en dat kinderen op school worden gepest en zich minderwaardig voelen.”

Die desalniettemin de strengheid verraadt van de morele superieur tegen dom klootjesvolk – het zal de toon wel zijn waarop hij in de kringen van de Amsterdamse grachtengordel te horen krijgt dat het zit: die achterlijke boere-Hollanders en Friezen zijn eigenlijk goedwillend maar te dom om het te snappen.

En als je ze tegen de haren instrijkt worden ze rebels, ook dat ja.

Echter, wie eenmaal rebels geworden is laat zich niet zo eenvoudig meer terug zijn hok injagen. En Affriye en zijn medestanders moeten beseffen dat wat ze poogden via intimidatie en geweld te bereiken in het tegendeel is verkeerd. Dat het Sinterklaasfeest zou evolueren, ooit, is onontkoombaar. Deze poging was dom en dictatoriaal, en het heeft eerder raciale tegenstellingen in de hand gewerkt dan geholpen die te dempen door de minderwaardigheidsgevoelens van sommigen te verminderen. Dat is uiterst betreurenswaardig, want daardoor is de weg van een geleidelijke aanpassing van het feest voor een aantal jaren dichtgetimmerd. Niet uit onwil, maar om het te kunnen laten betijen. Voor iedereen. Om mezelf te citeren:

Als de druk en het politieke gedram van de ketel zijn, schept dat eventueel ruimte voor experimenten om de traditie te vernieuwen. Desgewenst. Het gedram van afgelopen jaren zal dat enige tijd bemoeilijken, maar dat komt wel weer goed. Sinterklaas is een kindersprookje, dat door volwassenen voor kinderen wordt gecreëerd. Met de beste bedoelingen. Iets anders moet het niet worden.

En in die laatste zinnen zit de sleutel van wat de toekomst zal brengen, moet brengen. Niemand die beseft dat iets met de beste bedoelingen wordt gevraagd, kan veel bezwaren tegen aanpassing hebben, mits zo’n verandering heel geleidelijk gaat. En niet op commando. Voor het nieuwe verhaal werden een rijtje usual suspects ingezet – Claudia de Breij, Martin Koolhoven, Halina Reijn, Angela Groothuizen, Alexander Klöpping – maar voor nu is het te laat.

Nadat de oorlog is verklaard, de stellingen zin betrokken en de eerste schoten zijn gewisseld is het niet eenvoudig de geest van verzet nog terug in de fles te stoppen. Om na een verloren gevecht onderhandelingen te beginnen met dezelfde eisen als waarmee je die oorlog begon is onrealistisch – je hebt je oorlogje verloren, deal with it. En misschien kan het voor toekomstige activisten een goede les zijn dat deze aanpak te gedateerd is om nog effectief te zijn? En dat vertrouwen op Amsterdams grachtengordelactivisme een zekere weg naar een pijnlijke nederlaag is?

Ergens moest dat Amsterdams grachtengordelactivisme oplopen tegen iets dat te groot voor haar was. Voor Nederland is deze uitkomst van dit conflict daarom een zegen. Ze weten nu weer dat hun almacht niet groter is dan de ruimte die hen wordt toegestaan. Dat dat voor Affriye cs het pijnlijkst uit pakt – zij staan nu voor tenminste tien jaar in de wachtkamer – zou belanghebbenden bij andere morele kwesties die op de agenda willen te denken moeten geven. De stoomboot gaat net zo lang te water tot zij zinkt.