Afgelopen week was er verbazingwekkend veel aandacht voor Aliens, gezien de instituten die zich er mee bezig hielden. De vraag in hoeverre ze ons al geïnfiltreerd hebben leek zelfs even gerechtvaardigd.

Science Fiction boeken waren in de jaren zestig en zeventig enorm populair. Het was een tijd dat meer en meer mensen ontdekten hoe groot de wereld was, en van de weeromstuit dachten dat die alsmaar groter worden zou. Ook de reizen naar de maan droegen hier aan bij. Het was een tijd van ongebreideld vooruitgangsdenken. Dat het genre sindsdien vervallen is tot fantasy (ridders, draken en toverend gespuis) laat niet alleen een maatschappelijke ommezwaai zien met een sentiment naar wat ooit wellicht was, maar beter had gekund. Maar er zit ook een zucht naar zuiverheid in die we heftig zouden ontkennen als we dat onverhoeds voor de voeten geworpen kregen. Want zo zuiver, schoon en prettig waren die middeleeuwse scenes nu eenmaal niet.

Maar goed, SF en reinheid dus. Wat je in die boeken indertijd niet zelden tegen kwam was hoe een ontmoeting met buitenaards leven zou uitpakken. Jean-Claude Juncker lijkt dat idee niet helemaal te hebben losgelaten, dat we ons eerst netjes en voldoende waardig moeten betonen alvorens we in een grote gemeenschap van een intergalactische federatie van exotische volkeren kunnen worden opgenomen. Een hilarisch geval van lotsbestemmingsfixatie – die zelfs indien als grapje bedoeld – de gedachtewereld van de Eurocraten beter beschrijft dan veel dat ik er recent over gelezen heb.

De aluhoedjesbrigade dacht prompt dat de EU-leider zich mogelijk versproken had. Maar het is hoogstens een consequentie van de heilsleer die de EU wel degelijk als ultiem doel van menselijke waardigheid ziet.

Iets vergelijkbaars kwam gisteren langs. NASA heeft een ruimtesonde in een baan rond Jupiter gebracht. Heel knap. Maar na 37 rondjes in 5,5 dag rond de reuzenplaneet moet Juno zichzelf vernietigen. Na een reis van 7 jaar.

De gedachte is dat Jupiters maan Europa (toeval bestaat niet zullen we maar zeggen) als enige planetaire lichaam in ons zonnestelsel mogelijk vloeibaar water bevat, en daarom de kans zou kunnen bieden op het ontstaan van leven. En omdat men bij NASA niet wil dat onze nazaten op Europa geconfronteerd worden met uitgestorven levensvormen die ten onder gingen aan onze microben die hen om zeep hielpen moet elk risico worden vermeden. Dus moet het speeltje van 1 miljard (complete video onder de link) dan maar worden opgeblazen, dan wel totaal vernietigd.