De arrestatie van Ebru Umar heeft heftige reacties opgeroepen bij Nederlandse politici. Dat Turkije tot de orde moet worden geroepen – ik ben het er zeer mee eens. Maar dat had al veel eerder gemoeten, en als puntje bij paaltje komt zal Ebru weinig hebben aan de steunbetuigingen van Haagse politici. Het betere bukwerk van Angela Merkel is het lichtend voorbeeld voor de EU-angehauchten. Een zeer droevig voorbeeld.

Wat Ebru Umar nu vooraleerst hopen moet, is dat haar arrestatie in de eerste plaats bedoeld was voor consumptie van Turken in Europa en de leiding der EU. Het edele trio Merkel, Timmermans, Tusk was dit weekend op bezoek in Ankara, en als men hen voor wilde houden dat Turkije zich niets aantrekt van wat de EU graag wil, is het punt mogelijk voldoende gemaakt. Mogelijk loopt het dan met een sisser af. En als Turkije van de EU niet onder de indruk is, dan zal een boze Nederlandse premier evenmin veel gewicht in de schaal leggen. Dat is één.

Dan is er ng de opmerkelijke overeenkomst met de wijze waarop de Deense cartoonrellen zich ooit ontwikkelden. De gewraakte cartoons werden door een Deense mohammedaan eerst naar Egypte overgebrachy teneinde daar woede en een rel te ensceneren, waarna door de aandacht die de bedreiging van Deense ambassades opleverde, ook de mohammedanen in Denemarken werden aangevuurd te hoop te lopen tegen de Mohammed-cartoons. Vanuit Nederland is al langere tijd agitatie tegen Ebru Umar gaande, en de tevreden reacties van een grote massa Turkse medelanders logen er dan ook niet om. Het DENKend deel der natie had er ook eigen gedachten over, en het leek maar weinig te schelen of ze hadden tevreden gewezen op hun invloed in Turkije en welke gevolgen dat kan hebben. Intimidatie, niet alleen van Nederlandse Turken die niet in de pas lopen met Ankara, maar eigenlijk van iedereen die ooit als wens had Turkije te bezoeken, werd hiermee geëffectueerd. Dat is twee.

Voorts is er nog het probleempje van de dubbele nationaliteit. Ebru is zowel Turks als Nederlands staatsburger, en dat maakt dit juridisch tot een interne Turkse kwestie. Is het dat? Er is weinig reden er zo naar te kijken. Niet alleen vanuit oogpunt van mensenrechten, maar ook van het moreel verwerpelijke van deze arrestatie. Als Ebru Umar slechts Nederlands staatsburger was geweest, had zij ongetwijfeld een veel eenvoudiger positie gehad, maar nu komt om de hoek kijken dat sommige landen hun staatsburgers ook in den vreemde bepaalde zaken niet toestaan. Dat zijn er meer dan je verwachten zou: de Verenigde Staten zijn op fiscaal gebied tamelijk grof wat betreft de verplichtingen van Amerikaanse staatsburgers naar de fiscus der USA toe. Nederland vervolgt Nederlandse staatsburgers ook voor pedofilie als het elders is gepleegd, en de dader al in geen tijden in ons land is geweest. Niet dat ik deze zaken in juridische zin vergelijkbaar vind, maar van een teer ego als het Turkse geitenneukende staatshoofd kun je zeker zijn hoe hij het bekijken zal: de zaak-Umar vindt hij ongetwijfeld veel belangrijker dan wat dan ook, omdat het zijn persoonlijke eer (hahaha) betreft.

Dat tezamen maakt drie moeilijke hindernissen om te nemen. Als justitie in Turkije zich hard opstelt, wordt het nog een vervelend parcours voor Ebru Umar. Want zal de Nederlandse regering bereid zijn een daad te stellen, al dan niet via de EU? Daar maak ik me weinig illusies over, en dat is een heel onrustbarende overweging om mee af te sluiten.