Thierry Debels is econoom en gastprofessor aan de VUB. Zijn contact met studenten vindt hij “belangrijk”. Debels is ook freelance onderzoeksjournalist en non-fictie-auteur.

Debels schrijft regelmatig voor ’t Pallieterke en schreef boeken inzake het (Belgische) koningshuis, over geld en beleggen en over de ondergang van Fortis. In 2008, het begin van de financiële crisis, werkte hij een jaar intensief samen met Jean-Marie Dedecker (LDD): “Dat kruipt in uw kleren,” verzekert hij me. Nadien schreef Debels een boek getiteld Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker. Debels benadrukt: “Ik ben zeker niet links”. Hij noemt zichzelf een ‘Dedeckeriaan’ en tegelijkertijd gaat hij er prat op dat hij politiek “moeilijk te catalogeren” is: “Links vindt mij uiteraard rechts, maar rechts vindt mij soms te links. Ik ben een vrijdenker, een freelancer die aan niemand is gebonden.”

Debels woont in Overijse tegen de grens met Wallonië en behalve hijzelf spreekt niemand in zijn straat Nederlands. Het Franstalig imperialisme ergert hem.

Bent u een Vlaams-nationalist?
Wat mij het meest definieert is vrijheid. Maar in onze maatschappij wordt die vrijheid almaar teruggeschroefd. Ik ben geboren in 1968, maar heb geen enkele binding met de mei ’68-beweging. Toen ik jong was, mocht alles. Ik herinner me nog dat er in de klas gewoon gerookt werd. Wij waren zo vrij als een vogel. Vandaag mag niks meer. De liberalen zijn niet liberaal meer. Ik ben zeer Vlaamsgezind en tegen het koningshuis, en een onafhankelijk Vlaanderen zou heel wat problemen oplossen, maar als ik de regelneverij van de Vlaamse regering zie, dan houd ik mijn hart vast.

Mag ik zeggen dat u vooral met cijfers bezig bent?
Ik ben inderdaad een cijferfetisjist. Bij de bank ING waarvoor ik ooit hebt gewerkt stond ik daarom bekend. Dagelijks bellen journalisten mij voor hulp, omdat ze bijvoorbeeld een balans niet kunnen lezen. Cijfers zijn enorm belangrijk. Als prins Laurent zegt dat zijn bedrijven geen verlies maken, dan is dat bullshit, en de balansen bewijzen dat.

U schreef een boek over prins Laurent (Prins Laurent. Rebel met een reden (2012))
Er is maar één term die Laurent definieert: puur krapuul. Waarom? Hij slaat vrouwen, met de blote vuist. Ik kan dat niet genoeg benadrukken. Dat is wat ik direct vertel aan mensen die zeggen dat Laurent toch wel een sympathieke is. Onzin! Ik heb gesproken met een van de vrouwen die van hem klappen heeft gekregen. Ik zie het zelfs een beetje als mijn levensmissie om de ware aard van Laurent bloot te leggen.

U bent zonet in beroep vrijgesproken van smaad met uw boek ‘Hoe goed is het goede doel? “100 euro in de collectebus van 11.11.11 levert slechts 1 euro in het Zuiden op.”’, waarin u onder meer de ngo Vredeseilanden fileert. Voor mij zit een tevreden man?
Smaad is flauwekul. Het ging gewoon om een rechtszaak tegen mij. Het doet deugd om na negen jaar te worden vrijgesproken. Financieel is dat ook interessant, want Vredeseilanden moet nu toch diep in de buidel tasten. Het is een boemerang die heel langzaam in hun eigen gezicht is terechtgekomen.

Hoe staat het met de klacht van 11.11.11?
Die loopt nog. Ook daartegen ben ik in beroep gegaan. Het feit dat ik over de hele lijn gelijk heb gekregen tegen Vredeseilanden, geeft me goede hoop. Eén veldslag heb ik alvast gewonnen, maar nog niet de oorlog.

Zijn ngo’s de vijfde macht?
Ja, in zekere zin, maar gelukkig minder en minder. Steeds meer mensen zien in dat wat ngo’s doen puur lobbyisme is. Links lobbywerk. 11.11.11 geeft zelfs geen enkele euro rechtstreeks weg aan armen in het buitenland. Dat geven ze zelfs zelf toe. Zij hebben een groot probleem, omdat er steeds meer mensen zelf initiatieven nemen.

Mensen doorprikken de leugen?
Je kunt de mensen lang voorliegen, maar op een gegeven moment stopt het. Dat is een breder verhaal dat ook met de media heeft te maken. Ik merk dat er nu een scharniermoment is aan het komen, de nieuwe generatie is veel kritischer. Ik ben op dat vlak eigenlijk wel optimistisch, deze boodschap ga ik vanavond ook geven op de lancering van Sceptr.net (een nieuw online nieuwsmedium waarvoor Debels gaat schrijven, SvR). Dankzij het internet worden leugens van de traditionele media en ngo’s doorgeprikt.

Zijn er ook koosjere ngo’s?
Misschien wel, maar ik ben er alleszins nog geen enkele tegengekomen.

Is het met ngo’s in België slechter gesteld dan internationaal?
Het is overal zowat hetzelfde probleem. Kijk naar de Clinton Foundation, waar de Vlaamse regering trouwens aan bijdraagt, Bourgeois heeft dat bevestigd. 80 tot 90 procent van het geld gaat naar de werking van de Clinton Foundation, niet naar goede doelen. Ik geloof persoonlijk in mensen die zélf het initiatief nemen voor kleinschalige projecten, waarbij al het geld effectief naar dat project gaat. De vraag is dan alleen: is het project goed of slecht?

Vindt u projecten voor ontwikkelingshulp nuttig?
Je kunt wel ergens waterpompen installeren, maar is dat wel onze taak? Ik stel mij heel veel vragen. Ik vind ontwikkelingshulp niet nuttig, ik geloof veel meer in handel. Kijk naar Noord- en Zuid-Korea, dat is altijd mijn favoriet voorbeeld. In de jaren vijftig hadden ze hetzelfde bruto binnenlands product, vandaag is het verschil immens. Zuid-Korea is door handel veel welvarender geworden dan Noord-Korea, dat zich op communistische wijze heeft afgesloten van de wereld. Handel is de beste manier om tot ontwikkeling te komen.

België geeft geld uit aan ontwikkelingshulp
Ik vind dat zowel de federale als de Vlaamse regering veel te veel geld geven aan ontwikkelingshulp. Dat zou naar nul euro moeten worden herleid. Ik heb hier, tussen haakjes, net documenten binnengekregen over Vlaams geld voor ontwikkelingshulp, ik blijf ermee bezig.

Waarom doet men aan ontwikkelingshulp?
Het blanke schuldgevoel over het kolonialisme werkt nog altijd door. Men is te laf om de budgetten voor ontwikkelingshulp volledig af te schaffen.

Hoe kijkt u naar de miljoenen euro’s belastinggeld die de verschillende overheden in dit land jaarlijks aan organisaties zoals Kif Kif, Unia en het Minderhedenforum geven?
Ik heb voor Sceptr.net net een stuk geschreven over Unia, waarin ik aantoon dat er veel te veel geld naartoe gaat. In 2015 heeft Unia 1,5 miljoen euro winst gemaakt. Officieel is dat geen winst maar een ‘positief resultaat’. Zeker sinds Unia door toedoen van onder andere de N-VA interfederaal is geworden, gaat er te veel geld naartoe. Los van de vraag of ze nodig of nuttig zijn, worden de meeste van zulke organisaties overgefinancierd. Dat moet worden teruggeschroefd. Aan de lezers van het Vlaams Belang zou ik nog willen zeggen dat ze, mochten ze op de Lotto spelen, indirect geld geven aan Unia. Jaarlijks krijgt Unia 4 tot 5 miljoen euro van de Nationale Loterij.

De Nationale Loterij geeft geld aan meerdere organisaties
Een groot deel, ik dacht 120 miljoen euro per jaar, gaat naar allerlei linkse organisaties. Sowieso is spelen op de Lotto dom, vanuit economisch oogpunt. Want de essentie is dat slechts de helft van de pot wordt verdeeld. Het is dus geen eerlijke loterij. De helft die niet wordt verdeeld onder de spelers gaat naar de staat en naar linkse organisaties.

Minister Homans tikte Wouter Van Bellingen op de vingers inzake het zogenaamde ‘Pietenpact’. In hoeverre mag de overheid een door de belastingbetaler gesubsidieerde organisatie als het Minderhedenforum beïnvloeden of sturen?
De uithaal van Homans was goed maar het was pure retoriek, loze woorden. Ik snap niet dat de mensen daar intrappen. Het Minderhedenforum krijgt veel belastinggeld dus de overheid moet sturend kunnen ingrijpen. Maar ik heb daar geen vertrouwen in. Ik ga het heel extreem stellen: de overheid biedt burgers nu de kans aan om hun studiejaren af te kopen om een hoger pensioen te krijgen. Ik zou daar niet te veel waarde aan hechten, want wat is het woord van een overheid nog waard over 40 jaar? Ik moet denken aan de financieel-economische journalist Piet Depuydt, ex-hoofdredacteur van Trends, die de staat “de legale oplichter” noemde. Ik leer mijn kinderen en studenten voortdurend aan dat ze de retoriek moeten doorprikken en moeten kijken naar de daden. Het verschil tussen een psycholoog en een econoom, zoals ik: wij kijken naar feiten, cijfers en wetten. Wie wil weten waar de regering écht mee bezig is, moet niet naar de retoriek van ministers luisteren, maar het staatsblad lezen. De woorden van politici staan vaak haaks op hun daden.

Maar veruit de meeste mensen zijn geen economen…
Juist, maar toch ben ik positief ingesteld. Je kunt mensen heel lang bedotten, maar op een bepaald moment komt de waarheid toch naar boven.

Wat is voor u de grootste leugen die vandaag regeert?
Het is geen leugen maar net een gevaar, namelijk dat we op een schuldenberg leven die gigantisch groot is. Als je dat uitrekent per Belg of per Vlaming, dat is onbevattelijk groot. Onze maatschappij leeft op schuld, en dat is het allergrootste risico. De financiën, kijk ook naar Italië, zijn nog altijd niet op orde. De meeste mensen zijn kortzichtig en beseffen dat niet. Onze taak, als professor, als oppositielid of als onderzoeksjournalist, is om de waarheid te verkondigen. Hoe moeilijk die ook is. Ik geef toe dat mijn boodschappen doorgaans niet positief zijn, en mensen horen veel liever leuke verhalen. Ik doe daar niet aan mee, in mijn vele artikels en boeken vertel ik de waarheid. En op termijn loont dat.

Hoe kijkt u naar de euro en de Brexit?
Ik ben altijd een zéér koele minnaar geweest van de euro. Vijftien jaar geleden schreef ik als VUB-assistent een artikel waarin ik uitlegde waarom de euro een heel slechte constructie is. De essentie is dat één rentevoet van de ECB voor al die verschillende landen niet werkt. Over de Brexit was ik positief verbaasd. Op korte termijn is dat geen goede zaak, maar op lange termijn wel. Dat is perfect met cijfers te onderbouwen, maar het belangrijkste is dat de beslissingsmacht en –kracht terug naar Groot-Brittannië gaat. Ik heb overigens ook het failliet van Fortis voorspeld, en werd daar door de media voor neergesabeld.

U wordt af en toe wel gevraagd door de media
Het rare is dat ik vaker door de Franstalige media wordt gevraagd. Daar kent men mij beter dan in Vlaanderen. Mijn boeken zijn ook vertaald in het Frans.

Wat is de rol van ngo’s inzake het klimaat?
Er zijn zwart op wit bewijzen dat ngo’s het klimaatprobleem dramatischer voorstellen. Ik ben geen klimaatdeskundige, maar de econoom in mij stelt grote vragen bij het belastinggeld dat overheden naar aanleiding van de klimaatproblematiek besteden. De bedragen die worden uitgegeven in verband met het klimaatplan van Europa zijn hallucinant. Dat gaat over honderden miljarden euro’s. Ik ben geen klimaatontkenner, maar er is veel onzekerheid over in hoeverre de mens verantwoordelijk is voor klimaatverandering. Ik ben geen voorstander van zonnepanelen en windturbines, en een koele minnaar van kernenergie. Er zijn veel lobbygroepen actief die belangen hebben bij doemdenken inzake klimaatverandering.

Het berekenen van de kostprijs van asiel en migratie is nog altijd taboe. In Nederland werd de kostprijs begroot op 2% van het BBP
De regering fragmenteert bewust de kosten en op de mainstream media kan men ook niet rekenen. Maar wie de puzzelstukjes bij elkaar legt, kan wel tot een goede benadering van de totale kostprijs komen. Ik ben daar zelf mee bezig. Asiel en migratie kosten ons enorm veel geld. Maar we mogen vooral geen millimeter toegeven aan de islam, al was het maar omwille van de gevolgen voor met name de Joodse gemeenschap, de kanarie in de koolmijn. Joden trekken steeds meer weg uit West-Europa, de komst van talloze antisemitische Syrische asielzoekers is een ramp. We mogen geen dhimmi’s zijn, zoals de laffe liberalen.

Herman De Croo stelde in een debat met Hendrik Vuye dat een president meer zou kosten dan het koningshuis
Zelfs al zou dat waar zijn, het gaat om het democratisch principe en dat mag een prijs hebben. Stel u voor dat mijn of uw zoon president van Vlaanderen zou kunnen worden, er is toch niets mooiers dan dat?

---

Dit interview verscheen eerder in het Vlaams Belang magazine