Sam van Rooy stelt de rake vraag. in hoeverre de Vlaamse N-VA en bestuurders als Antwerps burgemeester De Wever zijn gevallen voor de klassieke bestuurlijke verleiding zich meer te bekommeren om imago en economie, dan om de beloofde verdediging van culturele waarden.

Op 23 juli 2012 hield de N-VA bij monde van Bart De Wever, Theo Francken en Liesbeth Homans een persconferentie waarop ze een Migratiebarometer voorstelde. De aanleiding hiervoor was onder meer de Antwerpse procureur-generaal Yves Liégeois, die op 1 september 2011 naar aanleiding van de opening van het gerechtelijke jaar had gezegd: “Het einde van de democratie is misschien wel nabij. De problemen worden onbeheersbaar. Het totaal falende migratiebeleid is maar één uiting daarvan.” Liégeois waarschuwde zelfs voor een burgeroorlog als het geld op is om iedereen uit te betalen.

“Antwerpen slachtoffer van federaal migratiebeleid”
De essentie van N-VA’s Migratiebarometer was: “Het federale migratiebeleid is een catastrofe en grootsteden zijn daarvan het grootste slachtoffer.” Vooral Antwerpen sprong eruit: de N-VA had het over de “impact van het federaal wanbeleid op Antwerpen” en haalde een reeks cijfers en feiten aan die liet zien welke ingrijpende, nefaste impact het federale asiel- en migratiebeleid in Antwerpen heeft op het vlak van demografie, onderwijs en veiligheid en op socio-economisch gebied. “Wanneer het regent in Brussel, druppelt het in Antwerpen, of erger,” aldus de N-VA, of nog: “Het federale migratiebeleid is een catastrofe en Antwerpen is daarvan het slachtoffer.”

Migratiebarometer
De N-VA kaartte in haar Migratiebarometer onder meer aan dat 36% van de inwoners in Antwerpen een vreemde herkomst heeft en dat 17,4% geen Belg is (in 2012). Ook hamerde de partij op de grote discrepantie tussen actieve en passieve migratie, zowel in België als in Antwerpen. In een nieuwsbericht van de N-VA luidde het:

“Opvallend is dat België vooral kampioen is in passieve migratie (gezinshereniging en regularisaties) en zwak scoort in actieve migratie (studenten- en arbeidsmigratie). Ook de verhouding in- en uitstroom zit scheef: in 2010 kregen 28 000 mensen het bevel België te verlaten maar slechts 4 500 deden dat ook. De gevolgen voor steden als Antwerpen zijn gigantisch inzake criminaliteit, werkloosheid, huisvesting, onderwijs en inburgering.”

Kritiek van Vlaams Belang
In de pers konden we lezen: “Voorzitter Bart De Wever benadrukt evenwel dat N-VA geen antivreemdelingen- of antimigratiepartij is, maar voor een anders georganiseerde en beter aangepakte migratie staat.” Dat was dan ook de kritiek van Vlaams Belang, dat een dag later, op 24 juli 2012 bij monde van Filip Dewinter stelde dat wij de N-VA-kritiek op het teveel aan ‘passieve migranten’ delen, maar anders dan de N-VA niet van mening zijn dat er meer ‘actieve’ migranten moeten worden aangetrokken. Dewinter: “Waarom nieuwe gastarbeidsmigratie organiseren wanneer Vlaanderen bijna 200.000 werklozen telt?” Dewinter sprak de vrees uit dat dit een nieuw migratiekanaal zal openen dat massaal zal worden misbruikt. Ook wees Dewinter erop dat de N-VA al twee legislaturen deel uitmaakt van de Vlaamse regering en daar geen enkel initiatief neemt om “immigratieafremmende maatregelen” te nemen, zoals het inperken van de ruime toegang voor immigranten en illegalen tot Vlaamse sociale voorzieningen.

Al jaren heeft de N-VA de migratiesleutels in handen
Niet alleen leidt de N-VA als grootste partij ondertussen al bijna zes jaar de stad Antwerpen, ook leidt ze inmiddels al bijna vier jaar de Vlaamse regering en maakt ze als grootste (Vlaamse) partij al even lang deel uit van de federale regering. Bovendien bezet de N-VA zowel in het Antwerps stadsbestuur als in beide regeringen zowat alle sleutelposities wat asiel en migratie en de gevolgen daarvan in Antwerpen betreft, met:

• Antwerps burgemeester Bart De Wever;
• OCMW-voorzitter en schepen voor sociale zaken, wonen, diversiteit en inburgering Fons Duchateau;
• Vlaams minister-president Geert Bourgeois;
• Vlaams viceminister-president en minister van onder meer Binnenlands Bestuur, Wonen, Steden, Inburgering, Armoedebestrijding en Sociale Economie Liesbeth Homans;
• vicepremier en minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken Jan Jambon;
• staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken.

De geschiedenis herhaalt zich
Net zoals op 23 juli 2012 het geval was, staan we vandaag opnieuw aan de vooravond van de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen. En de geschiedenis herhaalt zich: wie de cijfers van de Migratiebarometer van de N-VA erbij neemt en de cijfers van vandaag bekijkt, kan alleen maar concluderen dat ze er niet op zijn verbeterd, en vaak zelfs zijn verslechterd. De discrepantie tussen actieve en passieve migratie is nog minstens even groot en de migratiestroom naar België en naar Antwerpen is zelfs significant gestegen (het aandeel vluchtelingen daarin is overigens klein, slechts een tiental procent, dus het argument van de ‘vluchtelingencrisis’ houdt geen stand). Het aantal opgepakte illegalen dat effectief wordt uitgezet is nog even laag als in 2012 (rond de 18%, het gevolg kunt u hier zien); gezinshereniging (‘passieve migratie’) maakte in 2016 nog altijd meer dan 50% van de totale migratiestroom uit.

Omvolking en islamisering
De afgelopen jaren is het percentage allochtonen in Antwerpen gestegen naar bijna de helft (49,1%); bijna 75% van de nul- tot negenjarigen in Antwerpen is nu allochtoon; het percentage leerlingen dat islamles volgt in het stedelijk basisonderwijs in Antwerpen is gestegen naar meer dan de helft; het percentage leerlingen in Antwerpen dat niet het Nederlands als thuistaal heeft is gestegen naar 44%; het aantal moskeeën in Antwerpen is gestegen van 47 naar meer dan 60; meer dan de helft van de sociale woningen in Antwerpen gaat naar vreemdelingen, nog veel meer gaan er naar allochtonen. Dit zijn maar enkele van de indicatoren die de omvolking en islamisering van Antwerpen in de verf zetten. Wie, zoals wij de laatste weken intensief hebben gedaan, in Antwerpen en in de Antwerpse districten het

openbaar vervoer neemt, de straat op gaat en markten bezoekt, ziet het met eigen ogen: bejaarde autochtone mannen en vrouwen worden steeds meer vervangen door gesluierde moslima’s met twee, drie of meer kinderen. Dat is het beeld op steeds meer plaatsen in Antwerpen. Op de markt op het Sint-Jansplein en de Antwerpse Sinksenfoor zijn autochtone Antwerpenaren een minderheid geworden en Arabieren en Afrikanen een meerderheid. Wordt er niet drastisch ingegrepen, dan zal tegen 2050 het percentage moslims in België minstens verdubbeld zijn (naar 15%) en zal in Antwerpen het percentage moslims zijn gestegen van ongeveer 20% vandaag naar meer dan 30% (volgens Pew Research Center). Het gevolg kunt u hier zien.

‘Extreemrechts’ mee aan de macht
Dit is exact de reden waarom in steeds meer West-Europese landen ‘extreemrechtse’ partijen de laatste jaren aan invloed hebben gewonnen en vandaag ook mee regeren en besturen, kijk naar Oostenrijk en Italië. Oost-Europa wijst wat dat betreft al veel langer de weg: landen zoals Hongarije en Polen willen niet dat hun steden er zoals de Antwerpse Sinksenfoor of de markt op het Antwerpse Sint-Jansplein beginnen uit te zien. De zogenaamde VISEGRAD-landen zeggen onomwonden dat ze hun cultuur en identiteit willen behouden en dus niet willen dat hun bevolking wordt vervangen. Hongarije moet Hongaars blijven, aldus Viktor Orban, die daarbij met afgrijzen verwijst naar de aanhoudende jihad-dreiging en onveilige geïslamiseerde getto’s in West-Europa en niet in de laatste plaats België.

De hand reiken
Mocht de N-VA vandaag niet als grootste partij op elk bestuursniveau de migratiesleutel in handen hebben, zoals dat het geval was toen ze op 23 juli 2012 haar Migratiebarometer voorstelde, dan zou ze in grote lijnen dezelfde kritiek hebben op het huidige ‘catastrofale migratiebeleid’ en ‘het grootste slachtoffer’ daarvan: Antwerpen. Het Vlaams Belang heeft die kritiek dan ook herhaald en de N-VA de hand gereikt, want het is niet in de laatste plaats het liberale en christendemocratische juk dat de N-VA tegenhoudt om het asiel- en migratiebeleid drastisch om te gooien. Ondertussen krijgt het Europa van de toekomst langzaam maar zeker vorm in Oost-Europa, Oostenrijk en Italië.

Imago en economie
Maar De Wever kijkt kennelijk niet naar de toekomst. Hij antwoordde dat hij met ‘een extremistische partij’ niet wil besturen, omdat dat ‘nefast’ zou zijn voor ‘de economie’ en ‘het imago’ van Antwerpen. Ik denk echter dat het de jihad-dreiging en de geïslamiseerde wijken zijn die slecht zijn voor het imago van Antwerpen (en ook voor de economie: in Borgerhout is de illegale economie groter dan de legale; de jihad-dreiging kost ons massa’s geld en niet-westerse vreemdelingen zijn oververtegenwoordigd in uitkeringen en leeflonen). Mijn Iraanse schoonouders zijn hier net twee maanden op bezoek geweest en hadden gehoopt dat ze hier overal vrije, niet-islamitische, westerse wijken en steden zouden aantreffen, en niet hele buurten en stadsdelen waar moskeeën, hoofddoeken, halalwinkels en djellaba’s de toon zijn gaan zetten. Toen ze bepaalde plekken in Antwerpen bezochten – alsook bijvoorbeeld Ikea in Wilrijk en het Wijnegem Shopping Center, waar men struikelt over de vele islamitische sluiers – konden zij hun ogen niet geloven en werden ze droevig en depressief. Ze waanden zich er in Somalië, Marokko of Pakistan, of een mix daarvan. Zonder het Vlaams Belang als bestuurs- en regeringspartner is dat de toekomst van Antwerpen.

Het kortetermijndenken van bestuurders en beleidsmakers is bekend, maar zelden werd dat zo expliciet geëtaleerd als door Antwerps burgemeester Bart De Wever. Het is immers te triest voor woorden dat (‘Vlaams-nationalist’) De Wever ‘imago’ en ‘economie’ boven het behoud van onze cultuur en identiteit zet. Zoals ik uitvoerig beschrijf in mijn nieuwe boek, heeft de islamisering van onze cultuur het verval van ons imago en onze economie allang ingezet.

---

Dit essay verscheen eerder op de Belgische opiniesite Doorbraak