Er is veel aandacht voor de zorgen van de samenleving. Alleen heb ik het gevoel dat het niet de goede zaken zijn waarom die zorg ontstaat. Men richt zich op de verkeerde zorg.

Om de essentie van dit probleem had ik de tekst kunnen lenen die verscheen in de advertentie van een oude buurvrouw bij haar overlijden, maar dan omgekeerd:

Na een leven vol zorg is van ons heengegaan….

Dat klinkt alsof deze vrouw in haar leven veel sores heeft gekend, nietwaar? Nu was dat inderdaad het geval, maar dat was niet wat de tekst beoogde over te brengen. Met twee spastische kinderen en een echtgenoot die na een herseninfarct steeds verzorging behoefde had zij inderdaad een leven vol zorg gehad. Een overmaat aan zorgen was haar deel geweest.

Het probleem waarom de NOS zich nu druk maakt kent een vergelijkbaar misverstand:

Nu steeds meer mensen langer thuis wonen, moet de manier waarop we bouwen op de schop. Dat zegt Rijksbouwmeester Floris Alkemade. Via een landelijke prijsvraag liet hij tientallen buurtteams plannen uitwerken voor seniorvriendelijker wijken.

Zou dit de grootste zorg van veel ouderen zijn? Het speelt zeker een rol, maar niet de enige. Zelf maak ik me de meeste zorgen over hoe ik veilig over straat moet over een jaar of vijftien. En dan heb ik inderdaad een ander soort leefomgeving nodig: een omgeving waarin ik veiliger ben, en waarin geen scooters zullen zijn toegestaan, noch hun vaste berijders. Maar dat zou de Nederlandse overheid nooit durven zeggen in het openbaar, dus zal zij zich concentreren op de problemen van toekomstige hulpbehoevende ouderen zonder familie.

Het nieuwe kabinet maakt veel geld vrij voor ouderenzorg in verpleeghuizen, maar heeft volgens Alkemade nog weinig oog voor de gevolgen van de toename van zorg thuis.

En Alkemade heeft geen oog voor de realiteit, evenmin als dat nieuwe kabinet, overigens.