Met nog een dag te gaan tot de volgende Eurozonetop zijn de besprekingen tussen de Trojka en de Griekse regering afgebroken.

Het zijn gemengde berichten die uit Griekenland komen. Elsevier meldde, dat de besprekingen gisteravond opnieuw waren hervat, maar desalniettemin zag ik op Twitter berichten langskomen dat de vertegenwoordigers van de Trojka vandaag uit Griekenland zullen vertrekken. Het moment voor een pressiepauze had niet beter gekozen kunnen worden, aangezien eerder deze week al werd aangekondigd dat er op de Eurotop morgen geen besluiten over Griekenland werden verwacht aangezien de onderhandelingen nog niet zijn afgerond. De andere regeringsleiders mogen het nu blijkbaar zelf proberen.

De twee kleine coalitiepartners van premier Samaras, PASOK en Linkse Grieken, liggen dwars bij het accepteren van voorstellen van de Trojka, die eist dat de arbeidsmarkt wordt hervormd. Het is een curieuze situatie: de Trojka eist iets, dat wordt voorgelegd aan de Griekse regering, die er vervolgens intern over stemmen mag. Functioneel lijkt het er op dat de Trojka de economische regering van Griekenland vormt, waarbij de Griekse regering de rol van parlement speelt, als afgeleide van het echte parlement.

De ironie is natuurlijk dat de Griekse leiders vast zitten. Hun enige nut vanuit het perspectief van veel Grieken is nog dat zij geld (het gaat nu om 31,5 miljard, nog een tranche van de tweede bailout) binnenslepen vanuit de EU. Maar een volledig toegeven aan de eisen van Trojka en vooral de EU, staat bijna zeker garant voor een volksopstand, en mogelijk een militaire coup. Vanuit dat perspectief krijgt het voortdurende schipperen en marchanderen een eigen logica, die beide zijden lijken te erkennen als noodzakelijk. Wat niet wegneemt dat er toch ooit spijkers met koppen dienen te worden geslagen. Het afschuiven van verantwoordelijkheid in de Griekse kwestie wordt meer en meer exemplarisch voor de zwakte van het leiderschap van de voorlieden van de Europese staten.

Niet iedereen wacht dat af. Na de enorme kapitaalvlucht en de bankrun van het afgelopen jaar, nemen nu bedrijven de benen, of minimaliseren ze hun risico´s. Deze week maakte het bottelbedrijf van Coca Cola-producten – dat was genoteerd aan de beurs van Athene – bekend dat het opgaat in een in Zwitserland gevestigde vennootschap, die notering aan zal vragen op de beurs van Londen. Daarmee verliest de beurs van Athene in één klap een kwart van haar waarde, waardoor haar financiele omvang kleiner wordt dan die van Vietnam.

De Lagarde-lijst zorgt in Griekenland ondertussen voor grote krantenkoppen, maar de Griekse bovenlaag gaat evenzogoed vrolijk verder met wat zij altijd al deed: het leegvreten van de staatsruif. Voor een Griekse politicus is een schandaal hoogstens een reden om een dweilpauze te houden, achter de coulissen. Een paar jaar later zie je ze daar (naar eigen denken weer volledig brandschoon) achter vandaan komen, niet zelden met een agenda voor corruptiebestrijding. Schaamte is de politieke klasse van dit 3e wereldland geheel vreemd.

Zolang deze elite niet verdwijnt, heeft Griekenland in de EU weinig te zoeken, er tenminste van uitgaand dat de EU dit niet wenst te accepteren als norm. Wat mij betreft overigens geen uitgemaakte zaak. Wat wel een uitgemaakte zaak is, is dat Griekenland de EU uit moet. Tot nog toe heeft de politieke elite het spel slim gespeeld, door zich te verstoppen achter de gevolgen die Grexit zou hebben voor de rest van de EU. Grexit zou Spanje juist het stootje kunnen geven dat het land eveneens de afgrond in glijden doet.

Aangezien Griekenland vergeleken met Spanje peanuts is, is de EU vooral blij als Griekenland op dit moment de rust niet verstoort. Na de Eurotop zal de Trojka ongetwijfeld weer naar Athene terugkeren, om de eindeloze onderhandelingen voort te zetten. Als de Spaanse kwestie eenmaal is afgehandeld wordt de zaak anders.

Dat moeten we hopen, althans.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.