Recent (ik vermoed gisteren) verscheen in Trouw een ferm opiniestuk. Zo eentje waarin de auteur het standpunt inneemt dat het niet de bedoeling is dat andere cultuurgebieden hier dependances vestigen.

Jammer genoeg is dat natuurlijk al lang gebeurd. En als de auteur – een bestuursjurist – dat uit eigen ervaring had beseft, had hij dit stukje niet gisteren gepubliceerd, maar een jaar of vijftien geleden. Vijfentwintig jaar geleden was het als waarschuwing zelfs dapper geweest – want ongetwijfeld was hij in die tijd door de wilde dieren van de politieke multikul verscheurd. Vandaag de dag klinkt het vooral als een hartenkreet uit een ver verleden. Dat betekent niet dat wat er geschreven werd niet waar is – het is alleen mosterd na de maaltijd. Waarvan de auteur zegt dat dit niet gebeuren mag heeft vijftien, twintig jaar gelden zijn beslag reeds ontvangen.

Natuurlijk is het bezopen dat de autochtone bevolking zich in de toekomst zal moeten aanpassen aan ongeïntegreerde maar hoogst dominante nieuwkomers. (noot: mijn spellingscontrole kent het woord ongeïntegreerde niet, en wil er geïntegreerde van maken. Hoe kenmerkend!). U wordt gewaarschuwd voor iets dat morgen te gebeuren zou staan, maar reeds gisteren plaatsvond. Het is kenmerkend voor het onbegrip voor wat de afgelopen dertig jaar in Nederland plaatsvond. Verwijzen naar een beleidsplan Integratiebeleid van Lodewijk Asscher is overigens erger dan wegkijken: het suggereert opnieuw een Zoet maar. we werken er aan-attitude. Maar de afgelopen veertig jaar is de PvdA – Asschers PvdA – de kampioen wegkijken op dit vlak geweest. En ze heeft al krijsend afgedwongen dat het hele concept van integratie in de Nederlandse maatschappij als iets vies’ wordt beschouwd.

Zelfs als Asscher het meent heeft hij hiervoor bij niemand krediet, behalve wellicht in een nette afgeschermde Amsterdamse regentenbuurt waar men de eigen toekomstige bewoners mede mag uitkiezen. Wittere buurten bestaan er in Nederland niet. Misschien willen ze hem als wijkburgemeester?

Het onderzoek van ene Crul van de VU is niet meer dan een bezegeling: we hebben niet langer de mogelijkheden de integratie in de Nederlandse maatschappij van nieuwkomers af te dwingen, want in veel van de buurten waar die nieuwkomers nu arriveren zijn onvoldoende autochtonen over om als rolmodel te dienen – als deze nieuwkomers daarnaar al op zoek zouden zijn. Hetgeen niet zo is, want hen is door voorgangers voorgespiegeld dat de autochtoon zich uiteindelijk wel plooit. en het is nog waar ook – daarvoor heb je geen onderzoek van een met EU-geld gefinancierde hypocriet uit de Amsterdamse academische regentenkliek nodig.

Komende jaren zullen we wel wat bijzondere effecten zien: een burgeroorlogje binnen GroenLinks – de oude stempel zal ontevreden blijken met de indolentie van de geperverteerde resultaten van een multikul propagerend schoolsysteem, bjivoorbeeld. Dan kun je nog zo hard Jesse Klaver toejuichen, maar als je eigen familie plotseling op een sociaal houtvlot blijkt rond te dobberen is het ineens heel anders dan als de laagopgeleide autochtonen die vijftig jaar terug niet doorstroomden naar het HBO dat overkomt.

In wijken als de Haagse Schilderswijk en Rotterdam-Zuid is dit proces nooit voltooid, omdat iedereen er reeds voor die tijd de kuierlatten genomen had. Maar in het Amsterdamse IJburg ontbreekt het velen aan de mogelijkheden, en we zullen dit zien veranderen van GroenLinkse PvdA-paradijzen in DENKdoorspekte PVVnachtmerries. En dat met precies dezelfde bewoners.

Alleen al de oprichting van DENK had iedereen moeten doen beseffen dat dit geen bewustwording van immigranten kenmerkt, maar een volgende stap in de ‘sociale’ transitie die nu al veertig jaar gaande is. DENK slaat de oude linkse partijen bij voortduring met hun eigen arrogantie van de afgelopen veertig jaar om de oren, en triggert er een schuldgevoel mee dat eigenlijk te bizar voor woorden is: die arme allochtonen, wat hebben we ze de afgelopen veertig jaar aangedaan! Terecht wel, maar niet het punt waarom het zou moeten draaien. Want wat is je volgende stap? Het is niet vreemd dat links sociaal gezien absoluut niets eens een begin van een verhaal heeft.