Een paar weken geleden beleefden we de opkomst èn ondergang van de European Super League, dè voetbalcompetitie aller voetbalcompetities.

Het idee is duidelijk: de inkomsten die nu nog naar de UEFA vloeien af te dammen, ten faveure van de clubs en hun eigenaren. De UEFA dreigde al snel met een uitsluiting van de deelnemende clubs, en de clubeigenaren trokken de stekker er uit voor het zover kon komen.

Dat was op het randje:

Barcelona, Juventus and Real Madrid will play in the Champions League next season despite their involvement in the European Super League, UEFA said.
Disciplinary proceedings against Juve, Barca and Real over their involvement in the proposed Super League have been suspended by UEFA’s independent appeals body.

Is het idee van een European Super League[1] daarmee dood en begraven? Dat mag de UEFA hopen, maar waarschijnlijk is het niet. Daarvoor gaat er te veel geld om in de Champions League, en is het aandeel dat de clubs krijgen te miniem. Een Spaanse rechter gaf afgelopen dagen aan dat er meer onder het gras beweegt dat de UEFA niet aan zal staan:

A judge in Spain has ordered that UEFA and the Premier League scrap all fines issued in the wake of the Super League debacle as they breach an earlier ruling and are contrary to European competition law.

De strijd van de UEFA tegen de komst van een alternatieve competitie tussen de sterkste Europese clubs is een achterhoedegevecht. Het voorbeeld van Amerika laat zie dat populaire sporten teveel inkomsten genereren om over te laten aan bestuurlijke semi-bobo’s met een groter ego dan sportief besef. Het verzet klinkt sterker dan het is. De staatsomroep schreef in april hele verhalen over de brutaliteit van die clubeigenaren:

De vandaag aangekondigde European Super League is een voorbeeld van hoe geld steeds meer de ziel uit het professionele voetbal haalt, vinden de voorzitters van de supportersverenigingen van PSV, Feyenoord en het Nederlands Elftal. “Het gaat alleen om macht en geld.”

Gejank over de ziel van het voetbal door de supporters van Feijenoord en PSV? Precies de clubs die de hardste klappen zouden krijgen van een European Super League, want buiten Nederland is niemand in hen geïnteresseerd.

Verzet tegen de European Super League is verzet tegen de manier waarop de wereld werkt. Ook de manier waarop EK2021 werd georganiseerd liet zien dat de oude organisatievorm van een toernooi in één land zijn tijd gehad heeft. Een paar steden door heel de EU heen volstaat, en de supporters volgen al snel met het vliegtuig.

Geklaag over de ziel van het voetbal die er onder zou lijden heb ik niet gehoord. Het is een onvermijdelijke schaalvergroting, en dat de UEFA haar beste tijd gehad heeft als intermediair is niet meer dan logisch. Dat werd toegestaan dat clubs eigenaren kregen was een eerste stap, en wat de supporters van Feijenoord of PSV er van vinden is voor niemand relevant. Die clubs trekken ook te weinig sponsors van belang om nog een rol te spelen, net zozeer als het eertijds roemruchte (ooit een Nederlandse topclub) Sparta Rotterdam dat niet doet.

De European Super League of iets anders dat anders heet maar net zo bedoeld is, zal er zeker komen. De professionalisering van het voetbal heeft ook niemand weten te stoppen, en dit is in feite een professionalisering van het voetbalmanagement. Dan kun je wel klagen over de macht van het geld, maar meer dan een erkenning dat zelf niet te hebben is dat niet.

Jammer maar helaas, derhalve. Dat de UEFA mensen gaat verbannen uit haar eigen competities is geen sterk bod, mij doet het te veel denken aan de internationale schaatsbond die de leden van de kortlevende professionele schaatsbond (begin jaren zeventig) in de ban deed, maar reuze blij was om na de mislukking van de professionele schaatsbond de dissidenten weer in de armen te sluiten.

Financiële kinnesinne formaliseren met regels tegen professionalisering werkt niet, dat is vaak genoeg bewezen. Bij de volgende poging – ongetwijfeld een stuk beter voorbereid – gaat een UEFA die niet meewerkt binnen de kortste keren knock out, omdat de TV-sponsors hen daartoe zullen dwingen. Sentimenten als clubliefde zijn al met de komst van de professionalisering van het voetbal in de jaren vijftig vervlogen,

Wie denkt nog met wroeging terug aan de eertijdse regiocompetities, waarna een landelijke knockout de landskampioen moest aanwijzen? Concentrische concentratie onder invloed van geld is niet tegen te gaan, en als voetbalbonden er een vinger in willen houden, dan zullen ze mee moeten buigen.

Dat verwacht ik dan ook te zullen zien gebeuren.

---

1. Tottenham, Arsenal, Manchester City, Manchester United, Chelsea, Liverpool, Atletico Madrid, Inter Milan, AC Milan, Barcelona, Juventus en Real Madrid