Het is altijd een fijn gevoel om gelijk te krijgen. Zes minuten nadat mijn stukje over Tichelaar en de PvdA gisteren op deze site kwam, bleek Tichelaar af te treden.

Natuurlijk, het was teveel eer dat vertrek aan mezelf toe te schrijven. Welbeschouwd deed die huichelaar van de richel het helemaal zelf. Maar de timing gaf me een goed gevoel. Al hebl ik daardoor vandaag mogelijk teveel hubris om realistisch te blijven; en zo moeilijk was het nu ook weer niet. Een CdK die tegen de verdrukking in beweert best nog even in Drenthe te willen blijven – alsof hij de paupers daarmee een gunst verleende – staat al met anderhalf been buiten. Dat Tichelaar dat niet snapte was eerder een PvdA-dingetje dan een goede voorspelling. Als klap op de vuurpijl stelde Tichelaar in zijn afscheidswoord dat hij zijn gezondheid bij nader inzien niet wilde wagen aan een verlengd verblijf in Assen en omgeving. ‘Deze week heeft mij ontzettend veel pijn gedaan’ , snikte hij, totaal voorbijgaand aan het element ‘eigen schuld’ dat hierbij de hoofdrol speelde.

Je moet maar durven. Dan kún je alleen maar PvdA’er zijn.

Dat er vanuit Amsterdam nog een telefoontje nodig was geweest om het lijden ietwat te bekorten was alleen een kwestie van politiek verstand van de partijleiding. Die laatste ontkent natuurlijk: “onze bestuurders zijn normale en verstandige mensen, met in ieder geval een goede politieke antenne“- of zoiets. Maar uit alles wat Tichelaar uitkraamde gisteren herken je de verongelijkte PvdA-regent die betrapt werd en de schietstoel nodig had. De PvdA wil de man dan ook het liefst vergeten. Niet vreemd, want T. en zijn partij kunnen in de toekomst niet veel meer voor elkaar betekenen. En dat was toch de basis van zijn lidmaatschap, nietwaar?

Lodewijk Asscher en partijvoorzitter Hans Spekman noemden Tichelaars besluit ‘verstandig’.

Ook de partijgenoten in Drenthe vinden het nu al een vervelende herinnering:

De PvdA in Drenthe blikt in een verklaring niet terug op het gedrag van de opgestapte commissaris van de Koning. Fractievoorzitter Roelie Goettsch richt haar pijlen vooral op de pers, want de schijnwerpers van de landelijke media waren volgens haar „onbarmhartig” gericht op de kwestie. „Wij hadden dat graag anders gezien.

Wat blijft is het probleem van dat verrotte zelfbeeld van de PvdA. Ze zullen nooit leren wat het is dat mensen van hen walgen doet, want zo willen zij zichzelf niet beschouwen. De enige reden om Tichelaar een handje te helpen bij zich losscheuren van Drenthe was het imago van hun partij die het toch al zo moeilijk heeft, en met die ellendige verkiezingen nog verder wegzakt in het veen.

Je ziet dat waanzinnige zelfbedrog  prachtig terug in het stukje waarmee Asscher door vrijwel niemand opgemerkt op de landelijke partijsite een aanval deed op Mark Rutte die waarschuwde voor de verdeeldheid die de PVV zaait in het land. De PvdA – die dat altijd al gezegd had, haha – verlangt terug naar de schijnverdeeldheid van voor de verkiezingen van 2012, kennelijk. Die verkiezingen waar een schijntegenstelling werd gecreëerd, maar de afspraak om samen te gaan regeren al tijdens de campagne was gemaakt.

De partij die niemand uitsluit. Behalve de PVV, want die moet je zo zwart maken als het maar kan. Want de PvdA is zelf zo netjes, sociaal en harmonieus? De aanstaande ondergang van de PvdA vindt nu juist haar oorsprong in die eeuwige ‘wij-weten-het-beter-dus-kop-dicht-tot-wij-uitgesproken-zijn’ houding. Dat progressief Nederland zich nog liever tot Jesse Klaver lijkt te bekennen dan tot de PvdA zou toch enige zelfkritiek mogelijk moeten maken? Vergeet het maar, ze zijn erger dan hopeloos. Dat blijkt direct als je het lijstje bekijkt dat Asscher opvoert om de fouten van de VVD af te vinken. Die grotendeels al hun beslag kregen tijdens de afgelopen kabinetsperiode, hetgeen betekent dat de PvdA er vóór heeft gestemd.

Zelfbeeld Lodewijk, zelfbeeld! Neem jezelf eens wat minder serieus, en wat je uitkraamt serieuzer. Want je maakt mensen misselijk. En van misselijke mensen krijg ik geen bananen.