DE WERELD NU

De kunst van management

Bedreigingen, eenheid van prijs, een land van deugers, Academisch tuig, Stalinisme, Duitsland, Applestore overval, Olympische Spelen, Rechters, wereldregering, Oekraïne, Therapeutenangst, Qatar, Cultuur en politiek, Onveilig, basis, Politiek, Zwart, Overlast, Vrouwen en kinderen

Het Stedelijk Museum van Amsterdam wordt al sinds 2004 verbouwd en is sindsdien gesloten voor publiek. De heropening is al enkele keren uitgesteld, hoewel in de oudbouw al weer wat activiteiten zijn georganiseerd.

De gemeente gaf recent aan zich niet te willen vastleggen op een nieuwe datum. In 2008 werd 2010 nog in het vooruitzicht gesteld, maar nu de aannemer failliet is gegaan, durft de gemeente geen voorspellingen meer aan. Behalve dan dat het nog een hele tijd zal duren. En dit jaar zal het er zeker niet meer van komen.

Het is het zoveelste volledige falen van de Amsterdamse gemeentelijke overheid bij een groot project. Dat werpt de vraag op, of het ligt aan Amsterdam, of aan het gemeentelijk management?

Het antwoord daar op is eenvoudiger dan het lijkt, aangezien eind vorig jaar een project van vergelijkbare omvang is afgerond, op schema. En dan heb ik het natuurlijk over het Nieuwe de la Mar-theater, door Joop van den Ende met eigen geld neergezet. De eerste contacten tussen Van der Ende en de gemeente Amsterdam dateren van 2002. In september 2008 startte de bouw, en twee jaar en een paar maanden later opende het theater op 28 november 2010 haar deuren. Kosten ruim E 60 miljoen, waarbij Van den Ende ook nog de komende tien jaar jaarlijks een miljoen doneert voor speciale producties. De kosten voor het Stedelijk zouden E 100 miljoen bedragen, maar daarvan staat nu al vast dat dat overschreden zal worden.

Het kàn dus wel. Als je maar wilt, en er mensen aan het werk laat die weten wat ze willen. En natuurlijk iemand die het gezag voor het hele project draagt. Dat zijn nu precies de zaken waarover Amsterdam niet beschikt, en ook blijkbaar niet in staat is dat manco te corrigeren. Het is een treurige situatie. Maar wat het meest droef stemt, is de klaarblijkelijke incompetentie van de gemeente.

Dat daar geen conclusies aan worden verbonden is tekenend voor de bestuurscultuur in Amsterdam. En dan gaat het niet om het hoofd van een wethouder hier of daar, maar om de mentaliteit van de gehele gemeentelijke organisatie. Want zo lang daar niets aan gebeurt, blijft het dweilen met de kraan open.