De klimaathoax en het IPCC
Het IPCC – het Intergovernmental Panel on Climate Change – is een belangrijke aanjager van de klimaathoax, en heel kwetsbaar voor politiek.
Het is een organisatie van de Verenigde Naties, die is opgericht in 1988, om de risico’s van klimaatverandering te evalueren. Om dat doel te bereiken wordt elk rapport van IPCC volgens een vaste werkwijze opgesteld: aan de hand van een tevoren vastgelegde inhoudsopgave wordt door een zo groot mogelijk aantal deskundigen de beschikbare kennis en wetenschap bijeengebracht in een concept-rapport. In twee commentaarronden wordt vervolgens iedereen uitgenodigd om wetenschappelijke kritiek en commentaar te leveren, aanvullende informatie aan te dragen en de auteurs te wijzen op door hen genegeerde literatuur.
De eerste ronde staat open voor elke wetenschapper. Na die eerste ronde wordt het commentaar verwerkt en wordt een nieuw concept gemaakt. De tweede commentaarronde verloopt via de nationale overheden, die op hun beurt de eigen deskundigen en wetenschappers vragen om wetenschappelijk commentaar te leveren. Na de twee ronden wordt een definitief rapport opgesteld. Alle rapporten en de daarbij behorende Technical Summary ’s (TS) worden door de betrokken wetenschappers geschreven, ‘zonder enige bemoeienis van politici of beleidsmakers.’
Dat laatste is niet helemaal waar en dat komt doordat het IPPC een VN-organisatie is. Dat dit betekent dat politiek een rol speelt, blijkt onder andere bij het benoemen van de bestuursleden, maar ook bij de eindredactie van rapporten. Enkele wetenschappers zijn uit het IPCC gestapt omdat volgens hen belangrijke passages om politieke redenen werden weggelaten in de eindrapportages. Soms worden kritische bijdragen van vooraanstaande wetenschappers genegeerd omdat ze politiek niet zo goed uitkomen.
Het zou daarom veel beter zijn om een organisatie als het IPCC onder te brengen bij een van de grote Amerikaanse universiteiten waar men beter in staat is met politieke druk om te gaan en de objectiviteit in de rapportering te bewaken.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Meer over de klimaathoax op Veren of Lood vindt u hier.
Onafhankelijk is niet altijd onafhankelijk. We zien dit bij veel overheidsinstellingen. Een kleine verdraaiing of iets weglaten…. De wensen van de opdrachtgever worden vertaald in een mooi uitziend rapport. Correcties laten uitvoeren door politici of belanghebbenden is uit den boze. Het onafhankelijke Bellingcat werd door mede door Soros gefinancierd. Daarnaast is er voortschrijdend inzicht. Wat vandaag geldt is morgen achterhaald. Biomassa was helemaal groen. Het blijkt zwarter dan pek. Windmolens draaien alleen dankzij miljarden subsidie. Ze zijn vervuilend en onrendabel. En als mijn buurmans warmtepomp oorverdovend draait, dan staat er verderop een centrale extra CO2 uit te stoten. Er zijn enkele politieke partijen die hierin geloven.
Het “klimaat”-alarmisme is wetenschappelijk ongegrond.
‘Links’ heeft hiermee, de voor hen ideale kapstok gevonden, om een wereldwijd socialisme af te dwingen. Het leidt enkel tot afbraak en ellende.
Sommige milieu-maatregelen zijn wel nuttig.
Het IPCC is geen wetenschappelijke maar een politieke organisatie, waarbij de “wetenschap” puur in dienst staat van de politiek, en de wetenschappelijke realiteit gewoon wordt aangepast aan hetgeen politiek wenselijk is.
Gewoon “wij van WC-Eend” dus, maar dan op een enorme schaal.
En het doel is inderdaad gewoon om wereldwijd socialisme af te dwingen.
Tuin er niet in…
NOOIT onderbrengen bij wat voor universiteit dan ook. Zowel in de VS als in Europa zijn dat bolwerken van extreem-links. Zozeer zelfs dat studenten die niet (extreem)links zijn hun mening niet of nauwelijks meer durven geven.
http://www.campusreform.org heeft bv heel wat artikelen met voorbeelden van de uni’s in de VS, maar ik kan uit eigen ervaring vertellen dat het in Nederland minstens net zo erg is.
(Overigens was mijn vader een van de wetenschappers die zich al lang geleden heeft teruggestrokken uit het IPCC, zo ongeveer nadat het eerste werkelijke rapport uitkwam, waarin door de wetenschappers werd gesteld dat er meer onderzoek nodig was om te zien OF er een meetbare menselijke invloed op het klimaat was, maar dat in het officiele eindrapport werd gepresenteerd alsof die menselijke invloed al een voldongen feit was.)
Er zijn inderdaad wel degelijk wetenschappers verbonden aan het IPCC. Het probleem is dat de meeste wetenschappers moeten leven van ‘grants’ om onderzoek te kunnen doen. Wetenschappers die aankomen met het verhaal dat ze kritisch zijn op de huidige PC stelling kunnen het wel vergeten, die krijgen geen geld. Maar zelfs diegenen die onderzoek doen en de conclusies in lijn brengen met de gewenste uitslagen kun je zien twijfelen, met name als men het hele rapport leest en niet alleen de stelling. Men durft het gewoon niet hardop te stellen omdat men afhankelijk is geworden van dit soort organisaties om te bepalen wat voor onderzoek er wordt gedaan. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.