Het is ironisch. In een week waarin politiek in Nederland vrijwel niets gebeurde, schoot in de nationale peilingen de PVV een paar zetels omhoog.

Wat dit onderstreept – en dat is werkelijk de ironie van afgelopen week – is dat de internationale politiek meer verweven is geraakt dan iemand zich ooit voorstellen kon. Voor nationalistisch gerichte partijen blijkt dat des te meer te gelden dan voor het internationalistische gedreutel van partijen als D66. Objectief gesproken was er geen aanleiding voor die stijging van twee zetels voor de PVV bij Maurice de Hond. Maar ze staan er wel, en ze lijken direct bij VVD en CDA vandaan te komen. Opvallend èn tekenend.

Er zijn twee mogelijkheden die dit spiegeleffect kunnen hebben veroorzaakt: meer kiezers geven in een peiling aan dat ze genoeg hebben van de zittende regentenkliek, of meer kiezers durven hun mening in ieder geval in een peiling te geven omdat ze zich gesterkt voelen door de gedachte dat ze niet de enigen zijn die denken zoals ze denken, zowel in Nederland, Europa als de USA. Een soort westerse revival zo u wilt.

Wat dit voor Nederland zo interessant maakt is dat het inderdaad lijkt te wijzen op een tweestrijd tussen VVD en PVV richting maart 2017. Eerlijk gezegd verbaast dat me wel. Vorig jaar zou ik geantwoord hebben dat een tweestrijd tussen VVD en CDA het meest logisch was, met een vreselijke verdeeldheid op links als extraatje en D66 dat als partij van het tweede plan een toekomstig kabinet mag schragen. Maar een tweestrijd PVV-VVD heeft andere consequenties. De belangrijkste is dat het de VVD nog verder naar het midden zal doen bewegen. Want een tweestrijd PVV-VVD betekent onherroepelijk dat de PVV de VVD vanaf rechts leegvreet, en de VVD daarvoor in het midden compensatie zoeken moet. Dat de PVV an de andere kant de achterban van de SP en passant meeneemt als toetje is niet anders dan het logische gevolg van dat die partij die steeds meer de oude rol van de PvdA zoekt over te nemen – die van mobilisator en stem van de linkse kiezers.

NL2017 is nog vier maanden weg, maar de stellingen lijken betrokken. Het maakt de positie van de VVD extreem wankel, omdat het CDA in het centrum een steviger verankerd merk is dan de VVD, waarvan mensen nog steeds het gevoel hebben dat er een rechts luchtje aan hangt. Maar dat ze dat niet zijn kan met Mark Rutte als premier zou iedereen intussen moeten beseffen. Mark Rutte is meer dan ooit de kloon van JP Balkenende geworden – en dat is het enige wat het CDA van de nek van de voorheen rechtsliberale partij afhoudt.