Nadat het geen exotisch verschijnsel meer was kreeg ik een hekel aan de hoofddoek, en het is nooit meer overgegaan. Maar je moet met die hekel wel voorzichtig omgaan.

Laatst las ik over iemand die bij het vernieuwen van zijn rijbewijs aan de balie door zo’n hoofddoekje te woord werd gestaan. Hij uitte zijn misnoegen over die religieuze hoofdbedekking. De volgende dag bezorgde de postbode een brief van de gemeente waarin hij van discriminatie  werd beschuldigd en werd hem te verstaan gegeven dat bij herhaling hem de toegang tot het gemeentehuis zou worden ontzegd. Een mooi voorbeeld waar de vrijheid van meningsuiting in het gedrang komt als de Islam in beeld is. Moslims mogen bijvoorbeeld wel bezwaar maken tegen kerstbomen. Het gebeurde onder andere in de Deense stad Kokkedal waar de huurdersvereniging geen geld mocht uit trekken voor kerstversiering. Een voorbeeld hoe anderen de religieuze vrijheid ontzegd wordt die men voor zichzelf opeist. Merkwaardig genoeg had in dezelfde stad 91% van de bijstandsklanten, die beroep deden op een extra uitkering ter gelegenheid van kerstmis, een islamitische achtergrond. Dat zie ik als een typisch voor beeld van de opportunistische islamitische ethiek: het doel heiligt de middelen.

Bij ons bezoek dit jaar aan Parijs viel het ons op dat hoofddoekjes in het straatbeeld nagenoeg ontbraken. Het is  het gevolg van de Franse politiek om hoofddoekjes in publieke functies en in het onderwijs te verbieden. Het verbod geeft kennelijk ook werkgevers steun om dezelfde gedragslijn te volgen. Een van mijn moslimvrienden zal dat geweldig vinden. Een goede moslim dient juist niet op te vallen, is zijn mening.

Hoofddoekjes en ergere vormen van bedekking horen bij de wereldwijde opleving van de islam sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Premier Erdogan van Turkije noemde ze de ‘vlaggen van de islam’. Echt islamitisch is het niet. In de Koran is het slechts een aanbeveling voor de vrouwen van de Profeet. Moslima’s die roepen dat het van de Koran moet hebben het dus eigenlijk mis. Het zijn juist deze moslima’s die mijn weerzin tegen hoofddoekjes levend houden. Als ze zich verplicht voelen de Koran in alles na te leven zijn ze niet alleen vijanden van de democratie, maar ook van alle ongelovigen.

Moslima’s die roepen dat ze er in vrijheid voor hebben gekozen, vertrouw ik voor geen cent. Er zijn  landen, zoals Iran en Saoedi-Arabië waar het gewoon verplicht is en in heel wat andere islamitische landen steunt de publieke opinie  het. Heel wat moslima’s die er ‘in vrijheid’ voor hebben gekozen, zijn eigenlijk voor de druk uit hun omgeving en van hun vaders en broers bezweken. Het zijn de laffe moslima’s die voor bedekking kiezen en de dappere moslima’s die het nalaten. Die laten zich niet inschakelen voor de hoofddoekjesjihad.

Die dappere moslima’s zijn me lief. Ze kiezen voor de echte vrijheid. Ze steken hun middelvinger omhoog naar alle landen waar hun zussen min of meer verplicht zijn zich te bedekken. Ze steken hun middelvinger op naar alle sissers in Amsterdam-Oost, Amsterdam-West en andere plaatsen waar hun onbedekte zusjes bespuugd worden en voor hoer worden uitgemaakt.

Bedekte moslima’s zijn getemde vrouwen die voldoen aan de tribale cultuur die ze in alle opzichten achter stelt. Het religieuze sausje over die cultuur bedekt de mannelijke dominantie die de tribale cultuur eigen is.

---

Dit artikel verscheen eerder op Louter’s Punt