De G7 Biarritz is thans gaande. Waar dat over gaat, in deze zuidwestelijke Franse badplaats? Dat wordt inderdaad steeds meer de vraag.

Va de Nederlandse staatsomroep horen we vooral dat de anti-clobalisten zich opnieuw hebben misdragen. Foei. Foeifoeifoei.

Wel wordt het boerkaverbod in Frankrijk streng gehandhaafd (vet,H.):

De Franse oproerpolitie heeft in Bayonne 68 mensen opgepakt die meededen aan een demonstratie tegen de G7-top in het nabijgelegen Biarritz. Ze werden aangehouden omdat ze projectielen gooiden, hun gezicht verborgen hielden of voorwerpen bij zich hadden die als wapen kunnen worden gebruikt.
In de stad in het zuidwesten van Frankrijk waren zo’n 400 mensen bijeen om te protesteren tegen de top van zeven grote industrielanden en de EU. Ze blokkeerden onder meer wegen.

Desalniettemin liet de NOS zich niet al te negatief over hen uit, getuige het gematigde naschrift over de kerkgenoten:

Eerder op de dag liepen duizenden antiglobalisten een vreedzame protestmars in het Franse Hendaye, op de grens met Spanje. Ze eisten dat de wereldleiders actie ondernemen tegen klimaatverandering en economische ongelijkheid.

Wat is het belang van deze bijeenkomst? Er staat veel van belang op de agenda, maar zoals vaak als er over heel grote zaken gesproken wordt, gaat het nauwelijks ergens over omdat men het niet snel ergens over eens wordt – behalve dat men de indruk wil wekken goede bedoelingen te hebben. Dat president Trump bij de vorige gelegenheid plotsklaps weigerde de slotverklaring te tekenen zal men ditmaal willen voorkomen.

Dat het belang van de G7 de komende jaren zal verminderen  is onvermijdelijk. Niet alleen zie je dat aan de deelnemers (USA, Canada, Japan, UK, Duitsland, Frankrijk en Italië), maar meer nog aan het ontbreken van China. Dat de EU er observatiestatus heeft is om veel redenen potsierlijk, en onderstreept slechts de degeneratie van het forum. De uitspraken vanuit de EU benadrukten dat voor wie dit niet begreep nogmaals:

Bij deze top zijn vier EU-leden aanwezig, waarvan er twee (Frankrijk, Italië) er economisch gezien niet meer thuis horen, maar die aan mogen schuiven omdat ze de Duitsers niet vertrouwen. Het is een leuke gelegenheid voor aankomend EC–voorzitter Von der Leyen om kennis te maken, en dat Juncker in het ziekenhuis ligt om zijn galblaas te laten verwijderen kwam dan ook goed uit. Maar ook wordt de omgang vervuild met de Brexit-farce, waarover de EU maar niet kan stoppen met lamenteren. Dat geldt zowel de restanten van de huidige EU-leiding, die zich weer eens volstrekt belachelijk maakte. Hetgeen hen ook goed af gaat als Juncker ontbreekt.

“One thing I will not co-operate on is no deal”

Donald Tusk reiterates that a no-deal #Brexit is not acceptable to the EU, but says they stand ready to “listen to ideas… acceptable to all member states”https://t.co/u4oq52Qw3h pic.twitter.com/vQ2q4V0iMO

— BBC Politics (@BBCPolitics) August 24, 2019

Ook gastheer Frankrijk vloog uit de bocht, hetgeen de NOS niettegenstaande dat een belangrijk onderwerp vindt om kritiekloos de EU te volgen. Macron ging eerder zelfs zo ver te waarschuwen dat het UK zichzelf als vazalstaat uitlevert aan de USA als het niet uitkijkt. Komisch, als je in het achterhoofd hebt dat het enige dat de EU aan ex-premier May toe wilde staan een status was als EU-geassocieerde die daar niet herkenbaar van af wijkt. En eigenlijk is het nog een graadje erger dan dat:

France’s president warned Boris Johnson that Britain risks becoming a vassal state of Washington after Brexit. It was a low blow, and hardly news to anyone in London, the capital of the 51st state.
Of course, what Emmanuel Macron didn’t admit during his meeting with the PM in Paris is that the situation is little better for him. Neither Britain nor France really has the luxury of avoiding vassalisation of some description; all they can do is pick a master. Or meister.

Waarbij het verdedigbaar is dat het UK in die positie een betere manier heeft iets van onafhankelijkheid te bewaren dan als EU-angehauchte:

It’s a harsh reality that in its decline, there really isn’t very much London can do to avoid being a client state of someone, and at least there is some pragmatism in the UK’s targeting of a trade deal with Washington.
Brits have long had to live with the tag of being America’s 51st state, so why not take advantage of being Washington’s… erm…  junior partner, which is the kind way of describing the so-called special relationship?

Alle grote pretenties en nog grotere woorden kunnen niet verhullen dat de G7 in deze vorm op haar laatste benen loopt. Binnen een jaar of vier, vijf zal men China moeten uitnodigen wil de bijeenkomst nog enige zin hebben, behalve als verandering van decor voor het verorberen van grote hoeveelheden ganzenlevers door Eurocraten. Dan zal de gelegenheid te goed zijn om niet direct .Frankrijk, Italië, Canada en UK er uit te smijten – wellicht met uitzondering van die laatste – en Duitsland te verzoeken haar plek aan de EU (mits die dan nog bestaat) af te staan. De G7 is nu weinig anders dan een praatclub van de westerse mogendheden.

Het was gisteren toch al moeilijk mijn lachen te houden toen de staatsomroep de tweet hier rechts verstuurde. De staten van de G7 worden geacht (en doen dat ook, behalve die van de EU, misschien) elkaar economisch te beconcurreren. Eenheid en solidariteit hebben daar niet veel mee uit te staan, en wie economisch in de put geraakt zal eenvoudig worden vervangen. Economische monopolies hebben de toekomst niet, klaar.