Hoewel Angela Merkel naar verluidt met vakantie is, is het desalniettemin heel opvallend dat ze al een paar weken geen tête-a-tête met Francois Hollande meer heeft gehad.

Een mogelijke conclusie kan zijn, dat Frankrijk met de persoon Hollande als president, alle invloed in Eupa verloren heeft. Na het binnenhalen van het ´EU-stimuleringsprogramma´ lijkt Hollande besloten te hebben vooral te gaan genieten van zijn presidentschap, om op de eerstvolgende top zijn grande rentree te maken.

Het valt echter vooral te hopen dat Hollande in het diepste geheim een stoomcursus toekomstig economisch politiek drama volgt. Want het is de hoogste tijd. Niet alleen zijn de maatregelen die de eerste weken van Hollande’s presidentschap markeerden hoogst ongezond voor de toekomst van Frankrijk, maar het lijkt tevens de hoogste tijd om spijkers met koppen te slaan wil Frankrijk enige kans behouden op toekomstige economische invloed binnen de EU.

Bovenstaande plaatjes laten zie wat de toekomst van zowel Frankrijk als Griekenland zal zijn. (X-as: jaartallen, Y-as schuld als % GDP). Deze door het IMF geproduceerde projecties tonen, dat het veelgesmade Griekenland met draconische maatregelen meer kans heeft op stabilisatie van haar staatsschuld dan Frankrijk!

Niet alleen heeft Frankrijk inclusief alle garanties bij bailouts nu een staatsschuld van 146% GDP, maar ook heeft het land zichzelf vrijgesteld van de EU-verplichting om het financieringstekort op 3% te houden (voorlopig lijkt het 4,5% te zullen worden). De politieke koers van Hollande staat haaks op wat thans algemeen als gezond economisch beleid wordt gezien. En daarmee lijkt haar toekomstperspectief nog treuriger dan dat van Griekenland.

Wat Hollande tot nog toe lijkt te willen ondernemen zal er eerder garant voor staan dat Frankrijk er zorg voor draagt dat haar economische graf zeer diep worden zal, maar de eigenwijsheid waarmee die maatregelen tot nog toe zijn doorgevoerd lijken er op te wijzen dat hij niet zinnens is ze op korte termijn terug te draaien.

De Spaanse problemen komen in Frankrijk extra hard aan. Niet alleen zitten de Franse banken tot hun nek in Spaans schuldpapier, maar tevens is er een vrij grote verwevenheid van beider economieën. Zo is de Franse automaker Citroën in Spanje marktleider: het concern Peugeot-Citroën maakte deze week een miljardenverlies bekend.

Frankrijk gaat met haar nieuwe regering in hoog tempo de gevaren tegemoet die andere landen zo hard proberen te vermijden. Tegen de tijd dat het besef van de rampzaligheid van de gekozen koers ook Hollande duidelijk wordt, zal het te laat zijn om nog om te kunnen keren. Wil Frankrijk dan nog het vege lijf redden, dan is een directe exit uit de Eurozone haar enige optie, want dat Duitsland zal proberen ook nog Frankrijk met een bailout te helpen is de waanzin voorbij. Onmogelijk. Haar rest nog slechts de keus tussen gezamenlijk oneindige ladingen euro’s bijdrukken, of Frankrijk laten vertrekken.

Eén blik op de Europese kaart maakt u duidelijk dat de Eurozone niet zonder Frankrijk kan. Evenzeer is duidelijk dat Duitsland de benodigde stappen voor het redden van Frankrijk niet nemen kan en zal. Het hoeft niet dit jaar te gebeuren, zelfs volgend jaar mogelijk nog niet, maar vier jaar financieel beleid a l’Hollande kan Frankrijk echt niet dragen. Als de euro het tot dan trekt – tegen onmogelijke kosten – lijkt zij opnieuw een drama te zullen veroorzaken. Of Europa dan al tot een volledige fusie besloten heeft?

Ondertussen zou niets je nog mogen verbazen, dus uitgesloten kan het niet worden. Wel kan ik u garanderen dat als de politieke fusie tegen die tijd werkelijkheid geworden is, u hierover nooit meer iets horen zult, behalve als ietwat ritueel gepiep van de dan zittende Minister van Wegbrengen.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.