DE WERELD NU

De dilemma’s binnen Spanje èn Catalonië

Catalonië

door · 13 oktober 2017

De onafhankelijkheid van Catalonië kwam dinsdag (nog) niet. Maar wat kwam er dan wel? Dat vraagt heel Spanje zich ook af, en de meningen zijn – zoals dat gaat – behoorlijk verdeeld.

Dinsdagavond ging na de toespraak van regiopresident Puigdemont even de opgeluchte grap rond dat Catalonië het record extreem korte onafhankelijkheid vernietigend gebroken had naar 8 seconden. Hoewel niet onterecht verdient dat enige nuancering.

Puigdemont maakte de verklaarde onafhankelijkheid ‘voorwaardelijk’. Wat hij daarmee precies bedoelde was onduidelijk, dat de reden was dat hij zo hoopte eerst meer buitenlandse steun te verwerven leek het enige argument. Op zijn beurt heeft Rajoy Puigdemonts manoeuvre beantwoordt met een verzoek om opheldering, dat overigens vergezeld ging an het dreigement de Catalaanse regioregering per decreet op te heffen en nieuwe regioverkiezingen uit te schrijven. Met art 155 van de Spaanse Grondwet in de hand, en art 116 in de achterzak. Puigdemont arresteren lijkt voorlopig echter niet oppertuun.

Veel ruimte voor manoeuvres is er volgens de Spaanse regering echter niet:

Geld en stemmen zijn de basis van iedere moderne regering. Dat in beschouwing nemen verklaart waarom de regering-Rajoy niet eens veel keus heeft om toegeeflijk te zijn aan de Catalaanse eisen:

  • Votes — as shown by the recent rise in the opinion polls of Cuitadans, the party with the toughest line on Catalonia, in many parts of Spain these days taking a fiercely adversarial approach on Catalonia is a surefire way of winning votes. By the same logic, offering concessions is a surefire way of losing votes.
  • Finance — even if Rajoy wanted, which he certainly doesn’t, Spain today could not afford to offer Catalonia the sort of financial arrangement that the much smaller Basque Country enjoys, which allows it to keep a much larger part of its tax proceeds. Spain’s public debt has mushroomed by almost 200% in the last ten years and for the first time in decades it is using debt to fund its very fast growing pension shortfall. In other words, it’s not in any kind of position to lose a large chunk of its tax revenues.

Ook zou de Spaanse economie zou volgens het IMF erg te lijden kunnen krijgen van blijvende grote onrust.

De nauw verholen dreigementen door de Spaanse centrale regering zijn echter nog steeds niet mis te verstaan:

Maar de interne druk in Catalonië groeit ook:

https://twitter.com/OnlineMagazin/status/918498509200019457

En niet allen door de straatgevechten tussen voor- en tegenstanders van Catalaanse onafhankelijkheid:

Rajoy heeft Puigdemont woensdag het ultimatum gesteld om binnen een week te verklaren wat zijn toespraak dinsdag nu eigenlijk betekende voor de toekomst van Catalonië. Het spelletje staren dat nu ontstaat geeft de Spaanse regering meer tijd om zich voor te breiden o de onderdrukking van de Catalaanse verlangens, en wie weet wordt er dit weekend door (geheim) onderhandelen een doorbraak bereikt? Als dat niet het geval blijkt zal de spanning in de aanloop naar woensdag – wanneer Rajoys ultimatum verloopt – weer snel op lopen. Wat dan gebeurt valt moeilijk te voorspellen – dat het zo hoog opliep zoals het nu heeft gedaan was een paar manden terug ook nog niet te voorzien. Dit is nog niet gedaan.

Meer over de voorgeschiedenis van het onafhankelijkheidsstreven leest u in ons dossier Catalonië.

Tags:

1 reactie

  1. Daan schreef:
    13 oktober 2017 om 19:07

    Hierbij roep ik de ONVOORWAARDELIJKE onafhankelijkheid uit van:
    – Zeeland,
    – Utrecht,
    – Brabant,
    – Flevoland,
    – Limburg,
    – Overijssel,
    – Drenthe,
    – Groningen,
    – Friesland
    – Gelderland,
    – St. Eustasius,
    – Sint Maarten,
    – en alle andere achterlijke landsdelen buiten Noord- en Zuid-Holland.

    Opt*fen allemaal. Jullie hoeven zelf de onafhankelijkheid niet uit te roepen. Dat doen wij wel. Geniet ervan.