Sid Lukkassen sprak Wim van Rooy over zijn boek “Waarover men niet spreekt”, de maatschappelijke weerstand die tegen zijn werk bestaat èn bestond, en natuurlijk over de islam en haar interactie met de westerse maatschappij en de gevolgen die dat heeft.

Wim van Rooy startte zeventien jaar geleden een uitputtende studie naar de islam. Inmiddels ergert hij zich aan wat hij noemt de Westerse “pampercultuur”. Dit wil zeggen dat de Westerse schuldcultuur haaks staat op de schaamtecultuur van de islam. De islam ziet zichzelf als vervolmaking van de drie Abrahamistische monotheïstisch religies, verklaart Van Rooy, doch tegelijk liggen moslims achter in de vaart der volkeren. Dit leidt tot ernstige spanningen, die niet te begrijpen zijn door naar louter sociaal-economische oorzaken te kijken. Ondertussen moest Van Rooy zich door een grote maatschappelijke weerstand heen bijten om zijn werk te kunnen uitgeven.

In dit begeesterende gesprek gaat het over het libido sciendi – de wil tot weten – over het cultuurmarxisme en de hoogmoedige onwil van de huidige maatschappelijke bovenklasse om te leren van de val van eerdere beschavingen. Ook Aleksandr Dugin en de zieligheidsindustrie komen nog voorbij.

Duur: 53:34

Een Café Weltschmerz productie die op 10 augustus ’s middags in het centrum van Amsterdam opgenomen werd.