Dat 15 maart ook bij het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in de agenda stond werd vanmorgen bewezen met de nieuwste afscheiding van een persbericht door deze overheidsinstantie voor het Gutmenschdenken.

Je zou er moe van kunnen worden, als het allemaal niet al zo bekend was, en depressief als het onverwacht was geweest. Het onderzoek (pdf)  “Kwesties voor het kiezen” was er in december al, maar de NOS haalt het op aangeven van het SCP nu nog even boven en bakt het op voor hernieuwde consumptie, voor het te laat is! Geen nieuws dus. Het SCP wist ons al in december te vertellen dat 40% van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders zich niet meer thuis voelt in Nederland. Dat NOS & SCP hiermee gewoon politiek bedrijven schijnt niet tot de jongens en meisjes van deze weten-hoe-het-hoort instituten door te dringen. Dus even verhakselen en door de mangel halen maar, dat bericht.

Veertig procent van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders voelt zich niet meer thuis in Nederland. Ze zijn de laatste jaren minder positief geworden over hun kansen en ervaren vaker discriminatie.
Dat schrijft het Sociaal en Cultureel Planbureau in een rapport over maatschappelijke kwesties die een rol kunnen gaan spelen bij de verkiezingen in maart.
(..)
De cijfers komen uit een onderzoek dat het SCP in december publiceerde. Het bureau voert ze nu opnieuw op, omdat ze invloed kunnen hebben op de verkiezingsuitslag.

Reuze! Dat het SCP dit onderzoek nu weer onder de aandacht brengt. Twee maanden lang bewaren om op dit strategische moment in te zetten is voor de NOS anders te moeilijk?

Dat door de NOS geen cijfers worden gehangen aan het aantal autochtone Nederlanders dat zich steeds minder makkelijk voelt is ook significant:

Er is volgens het SCP ook een grote groep autochtone Nederlanders die onbehagen voelt en het idee heeft “dat Nederland zijn eigenheid verliest”. “De zorg richt zich op moslims, die geassocieerd worden met geweld en substantiële verschillen in waardeoriëntaties. Ook de discussie over Zwarte Piet wordt genoemd als voorbeeld van het verdwijnen van de Nederlandse cultuur.”

Dat dat de 50% te boven gaat kan ik u garanderen. Dat men daar in wijken waar alleen nette allochtonen (die er in overvloed zijn, geen misverstand) zijn komen wonen weinig tot niets van merkt, kan de bevooroordeelde toeschouwer wellicht het idee geven dat de onderlaag van autochtonen en allochtonen meer van hetzelfde zijn. Een hardnekkig misverstand bij mensen die het niet begrijpen willen, omdat het hun wereldbeeld zou vergruizelen.

Volgens het SCP is het geloof bij veel jongeren met een Turkse of Marokkaanse achtergrond een belangrijk onderdeel van hun identiteit. “De moslimidentiteit is een alternatief voor een identificatie met Nederland.”

Hier zien we een grappig misverstand dat de denkwijze van het SCP wel in een heel schel daglicht stelt: die moslimidentiteit is geen alternatief voor een identificatie met Nederland, het is net andersom. En dan nog met grote vraagtekens. De denkwijze die moslims van jongs af wordt bijgebracht wordt hier door het SCP niet begrepen, en dat probleem zal zich in veel van de analyses wreken. Wel goed om dat hier te zien.

Om aan te geven dat het niet alleen aan de moslims ligt, wordt de groep Surinaamse migranten erbij gehaald:

Volgens het SCP is het opvallend dat ook Surinaamse Nederlanders – “een groep waarvan de structurele positie relatief goed is” – zich minder thuis gaan voelen. Een gevoel van uitsluiting leidt er toe, zo stellen de auteurs van het rapport, dat groepen meer zich meer op zichzelf richten.

Dat de Zwarte Piet-discussie alleen leeft in de hoofden van een paar oproerkraaiers met een begrijpelijk minderwaardigheidscomplex lijkt men evenmin te willen beseffen bij het SCP. De aarzeling die uit de hier direct bovenstaande zinnen spreekt, is te wijten aan de geïntegreerde sociaal-economische positie van de Surinaamse migranten. Dit gaat in tegen de bij clubs als het SCP nog steeds heersende mening dat verschillen in de manier waarop moslims en anderen met de maatschappij om gaan moet worden geweten aan hun ‘sociaal-economische achterstelling’. En als dat bij Surinamers geen problemen oplevert, waar om dan wel bij Noord-Afrikaanse en West-Aziatische moslims? De Surinaamse bevolkingsgroep wordt hier – in al haar heterogeniteit – met de haren bij gesleept om het punt dat er iets met moslims is te ontkrachten.

Maar die 40% die zich niet meer thuis voelt in Nederland? Dat zijn de mensen die er achter kwamen dat alle welwillendheid haar grenzen heeft. Het is de New kid in town–gedachte die men hier probeert te ontkennen: wie het laatst aankwam wordt met welwillendheid behandelt. Komen er na jou weer anderen nieuw binnen, dan richt zich daar de aandacht op, en wordt de vorige groep nieuwkomers geacht voortaan mee te doen alsof ze zich al (deels) hebben geïntegreerd. Dat blijkt voor een groep die gewend is alle aandacht en voordeeltjes als recht naar zich toe te trekken moeilijk verteerbaar.

Wel is duidelijk uit dit onderzoek dat de moslimgroepen vinden dat zij het recht op aandacht en extra voordeeltjes permanent zouden moeten hebben. Als dat niet gebeurt kan ik me voorstellen dat je je ineens een stuk minder thuis voelt. Maar is dat de schuld van de autochtone bevolking? Hoogstens in die zin dat als het nieuwkomers te makkelijk wordt gemaakt, ze zich gaan aanstellen als verwende kinderen. Dat is de les die hieruit getrokken dient te worden, de rest is – inderdaad – alleen maar verkiezingsretoriek.