Bij de bestrijding van Corona concentreert men zich thans op de boostershots, in de hoop het goede te doen. Het beleid is echter nog steeds niet anders dan kluitjesvoetbal.

Grootste nadeel van dat kluitjesvoetbal is dat niemand lijkt te weten wat de bal is. Een kudde beleidsmakers draaft achter een imaginaire bal aan, en schopt verwoed voorwaarts, in de hoop iets bij te dragen. Het geschopte publiek schopt terug als het beleid te zeer irriteert.

Het gaat allemaal pas echt mis als de EU probeert consequent te zijn. De vaccinatiepas die Brussel op dit moment propageert is niet alleen zo lek als een mandje, maar ontbeert tevens iedere binding met eerder gehanteerde logica. De basis waarop eerdere besluiten werden genomen, ontbreekt in het vervolg regelmatig, of blijkt herzien.

Het boostershot-gebeuren is er een duidelijkste voorbeeld van. Precies zoals eerder vaccinatie als zaligmakend werd gezien, zo beschouwt men nu het boosteren: als de enige redding – mits iedereen meedoet. Dat laatste heeft dan ook direct tot gevolg dat de discussie over eventuele verplichting er van voortdurend oplaait, waarbij de gebruikte argumenten in tegenspraak zijn met veel officiële jurisprudentie, omdat het geheel drijft op pure angst.

Niet voor de ziekte, maar omdat men het goede wil doen. Veel van de hysterie van dit moment is herleidbaar tot de manier waarop de politiek van de afgelopen dertig jaar zich ontwikkelde: waarbij groepen op valse morele gronden anderen probeerden te dwingen tot acceptatie van hun overtuiging wat het goede is of was.

Juist het feit dat veel mensen zich daartegen hebben weten te immuniseren, voorkomt dat er nu een uniform beleid tot stand kan komen dat geen weerstand wekt: weerstand en wantrouwen tegen overheidsbeleid zijn voor velen een volstrekt logische reactie geworden – ongeacht de inhoud er van. Dat de overheid in haar onwetendheid en jacht op de goede aanpak heel diverse paden achtereen bewandelt, sterkt vele sceptici echter juist in hun weerstand.

Maar vanuit de overheid blijkt het geloof in een uniforme aanpak echter ongebroken, en is een dwingende aanpak de booster geworden die veel beleid drijft. Juist gebrekkig leiderschap, en de wanhoop er over garanderen verzet en wantrouwen. Met een regering die voortdurend slachtoffer blijkt van de ontwikkelingen tot gevolg. Het is dan ook geen wonder dat Nederland vrijwel voortdurend achter loopt bij ontwikkelingen elders – vóór lopen nu zou waarlijk een godswonder betekenen.

Dat dit probleem wereldwijd speelt, onderstreept deze situatie. Feitelijk wachten we tot het vanzelf minder wordt. Wie dan ergens leiding aan geeft, zal het geluk hebben dan de eer daarvan te kunnen opeisen. Maar feitelijk wachten we tot het over zal zijn. Ongeduldig en onrustig zoals altijd – dat natuurlijk wel.

---

Meer over de ontwikkelingen richting een plicht u te laten inenten, vaccinatiedwang en een vaccinatiepaspoort leest u hier. Meer feiten en opinies over vaccinatie tegen Corona vindt u hier. Het Corona-virus (Covid-19), de wijze van aanpak van Corona en haar sociale en economische gevolgen vindt u hier.