Het Corona-virus komt nu wel heel dichtbij. Vanmorgen had ik mijn eigen variant op ‘er komt een man bij de dokter’. En stond verbijsterd!

Niet dat ik naar de dokter ging omdat ik vermoedde iets met het Corona- van doen te hebben, oh nee. Maar ik maak mijn afspraken altijd in persoon. Stel u voor wat er gebeurt als u opbelt en vrolijk antwoord: “Met Bokito”! Dan krijg je op zijn best dit soort stagiaire-gedreutel:

Terwijl het zoveel eenvoudiger is er persoonlijk langs te gaan[1]. Je knikt vriendelijk, de assistente kijkt ontdaan, maar reageert preventief al even vriendelijk, en binnen een paar minuten zijn we er uit wanneer de dokter mij ontvangen zal. Geen gedoe.

Maar vanmorgen was het anders. Overal waar je keek hing drukwerk met daarop de tekst dat wie zich kwam melden in verband met een Corona-besmetting, dat liever aan de zijdeur moest doen. En of de geachte clientèle er rekening mee wilde houden dat er voorlopig geen handen werden geschud.

“De meesten worden vanzelf beter???”

Mooie boel. Ook mijn woonplaats gaat mee in de vaart der volkeren. We hebben er al één. De NOS houdt de stand bij, want het gaat nu sneller. Nederland: acht besmettingen! Op weg naar de Douze points, zeg maar.

De afspraak werd nog vlotter geregeld dan anders – een beleefd kuchje deed wonderen voor de verwerkingssnelheid van de assistente.

Donderdag mag ik langskomen – bloeddruk meten en een vermaning ontvangen over mijn gewicht. Het gewone jaarlijkse ritueel. Om te voorkomen dat de ontvangst al te schichtig zal zijn heb ik me voorgenomen me goed te scheren die dag, want haar schijnt allerlei risico’s met zich mee te brengen, weet u nog?

Resteert de vraag hoe de ontvangst van de naakte aap zal verlopen. Gerust ben ik er niet op, maar om er nu al kuchend de aandacht van af te leiden spreekt me evenmin aan. Voor je het weet zit je ergens achter quarantaine tralies.

---

1. Zo deed mijn vroegere overbuurman het ook als hij van de Volkshuisvesting een ander huis wilde. Het is al een tijdje geleden, maar hij vertelde er in de kroeg altijd met smaak over. Dat tegensputteren niet hielp als hij persoonlijk ging. En dat hij voor hij huiswaarts keerde regelde dat ze het nieuwe huis voor hem zouden behangen en een paar plantjes regelen. Net als bij vorige gelegenheden, en dat hij er de laatste keer niet eens voor over de balie had hoeven stappen.
   Tegenwoordig zit er een laag van 4 cm plexiglas tussen jou en de beambten – ook de Volkshuisvesting gaat met haar tijd mee.