Als de Corona-crisis ìets bewezen heeft, is het wel de volslagen incompetentie van dit kabinet om maatregelen te nemen als een situatie daarom vraagt.

Let wel: geld toekennen aan sectoren die het moeilijk hebben is geen crisisbeleid voeren. Crisisbeleid is het onderkennen van een situatie en dan doen wat nodig is. Dit kabinet heeft op dat vlak volledig gefaald; een andere  formulering zou een eufemisme.zijn. Deze Nederlandse regering blijkt in geval van een noodsituatie immer weer terug te vallen op een vertrouwde tactiek: we doen niets en dan komt het vanzelf goed.

Zoals ik al eens vaker heb betoogd is dat een ambtelijke reactie die -zeker politiek – in veel gevallen werkt. Het is tegelijkertijd een reactie die een onoverbrugbare achterstand garandeert als de nood werkelijk aan de man komt. De juiste reactie is derhalve alvast maatregelen te nemen die voorbereiden op het ergste, zonder direct de noodtoestand af te kondigen.

De reactie van de Nederlandse regering is echter primair gericht geweest op de eigen overleving. Met in het achterhoofd een toekomstige parlementaire enquête, en een zuinigheid die de onschuldige toeschouwer ontgaan zou als hij het niet om zich heen kon zien. Men was banger te worden aangesproken op een onnodige uitgave als die uit 2009 tegen de Mexicaanse griep – waarover men jaren later nog steeds mekkerde – dan om direct mondkapjes en tests te bestellen. En dat allemaal onder het mom van herd immunity en verwijzingen naar de bizarre adviezen van het RIVM.

Dat is een herkenbaar geval van bestuurlijke incompetentie: mondkapjes zijn heel wat minder bederfelijk dan die eertijdse griepvaccins en zijn derhalve weinig meer dan een uitgave die iets naar voren is gehaald.

De omvang van de Corona-uitbraken elders toonde onmiskenbaar óók dat tests noodzakelijk waren om de uitbraak in de kiem te smoren. De regering ging er mee om alsof het iets was dat de kruidenier om de hoek in grote hoeveelheden uit voorraad leverbaar had, en keek niet verder dan een week of iets dergelijks vooruit. Nu wordt dat door de staatsomroep – die zich nu wel heel erg kennen laat voor war zij is – gebracht als een prestatie van de regering dat er eindelijk tests komen.

“Er in geslaagd dit veilig te stellen”? Alsof dat een hele prestatie is? Je moet het maar durven opschrijven, na een paar duizend doden en weken van ambtelijke indolentie teveel. Met de mondkapjes is dat nog erger: Hier wordt incompetentie aangeprezen als  deugd. Minister  de Jonge vindt het niet nodig tot het beschikbaar is? Dat je dergelijke krompraat zonder enige kritiek durft op te schrijven is op zich al een schande.

Maar ja, staatsomroep.

Want wat is de basis van het gebruik van mondkapjes?

Het benul hiervan is niet erg breed verbreid, en ook dat oet de regering zich aanrekenen. Maar ja, dan wordt de bevolking boos. Dat gebrekkige gebruik van mondkapjes had dan ook directe gevolgen:

Je hoeft geen wonder van bureaucratisch vernuft te zijn om direct te zien dat hier werd gegoocheld met cijfers. Wie overlijdt maar niet tijdig werd getest was niet ziek, maar gewoon oud? Een typisch herkenbare methode om echte cijfers te maskeren, zodat je ook later niet eens meer met zekerheid kunt vaststellen hoeveel slachtoffers het virus heeft gemaakt. Een sterke verdenking is niet genoeg om eens te testen of het daadwerkelijk gaat om… oh nee: geen tests.

Dat zal de regering allemaal goed uitkomen als zij verantwoording moet afleggen over haar functioneren tijdens deze crisis. Al toont het gedrag van het parlement de afgelopen maanden dat de kans maar al te groot is dat de helft plus één aan verantwoording geen grote behoefte zal blijken te hebben. Uiteindelijk zijn de volgende verkiezingen reeds aan de horizon verschenen, en geen enkele partij die nu in het kabinet zit kan zich beroepen op een schoon blazoen. Want die doden? Die zijn toch dood, en het kabinet moet nog een klein jaar..

---

Meer over het Corona-virus (Covid-19), de wijze van aanpak en haar economische gevolgen vindt u hier op Veren of Lood.