Vandaag is de jaarlijkse Economische conferentie van Davos weer begonnen. Minder exclusief dan de jaarlijkse Bilderbergconferentie in juni, maar er bestaat altijd nog erger dan Bilderberg. Een klein overzichtje.

In Davos verzamelt zich jaarlijks een groep economische hotshots en regeringsleiders van belang op het World Economic Forum. Twee jaar terug schreef ik daar al eens over dat Bilderberg vrij schril af steekt bij de jaarlijkse bijeenkomst in de Alpen – om puur praktische redenen overigens. Davos kent vrije toegang, nu ja, min of meer. Niet iedere miljardair mag daar zomaar binnen wandelen, want daarvoor zijn er tegenwoordig teveel miljardairs, en Davos kent uiteindelijk slechts 230 hotels (cijfer 2016).

Maar het bezwaar van Bilderberg is dat je met invitaties de indruk wekt een agenda na te streven, en dat maakt dat er meer belangstelling voor is. Maar open en bloot bedisselen is minder bedreigend? Daarover denk ik echt anders. Dat iets open en bloot gebeurt betekent immers nog niet dat je weet wat een handdruk nu eigenlijk voor consequenties heeft? Wie gaan er dit jaar naar Davos? Zerohedge leverde dit weekend al een vooruitblik waar de Davos-gangers vandaan komen:

Verbazingwekkend veel Indiërs en Nederlanders. De Arabieren van de VAE hebben niet al hun miljardairs gestuurd zoals u ziet, maar er zijn wel gezellig veel Russen en Chinezen. En voor president Trump is dit de eerste keer dat hij er komt als persoon van gewicht. Donderdag arriveert Airforce1; vrijdag mag hij speechen. Wie via twitter wil volgen wat er gebeurt moet dit jaar @MartinVisser van de Telegraaf maar volgen, die vanmorgen al klaagde dat de reis van zijn hotel naar het heilige der heiligen maar nauwelijks opschoot.

Allemaal erg leuk. Maar van veel groter gewicht is een heel wat mysterieuzer club die bekend staat als de G30. U ziet, die G gaat nog eens heel groot worden. Na de G7 (G8 toen Rusland er nog komen mocht) en de G20 (waar Nederland meestal niet komen mag omdat men meer belangstelling heeft voor toekomstige runners-up dan voor een land dat formeel net binnen de top 20 valt; er zijn al zoveel Europese ex-mogendheden). De G30 is echter geen bijeenkomst waarvoor je als land wordt uitgenodigd, maar als persoon. Belangrijker nog: als econoom van gewicht. Of om het wat plastischer uit te drukken:

a secretive club of corporate and central bankers.
(..)
Previously called the Consultative Group on International Economic and Monetary Affairs, the Group of 30 (or G30) is a Washington DC-based private group whose members consist of central bank governors, private sector bankers and academics. Membership is by invitation only.

De ironie wil nu dat vorige week juist vanuit de krochten van de EU bezwaar werd gemaakt tegen het lidmaatschap van Mario Draghi – de ECB-president – van deze club.

On Wednesday, ECB President Mario Draghi suffered the rare ignominy of being criticized in public by the EU’s Ombudsman, Emily O‘Reilly, whose job it is to arbitrate public complaints about EU institutions. The complaint against Draghi was that he had compromised his public role by regularly attending the Group of 30.
(..)
So, Brussels-based NGO Corporate Europe Observatory (CEO) felt compelled to lodge a complaint with the EU Ombudsman against Draghi’s membership of the Group of Thirty.

Zelf zegt men bij de G30 dat ze het beste met de mensheid voor heeft. Gelukkig maar. Want zeg nu zelf, de ledenlijst suggereert niets anders dan een clubje padvinders op leeftijd:

It’s current membership list reads like a Who’s Who of global finance. It includes current and former central bankers, many of whom now work or worked in the past for major financial corporations, such as:

• Mario Draghi (ECB, Bank of Italy, Goldman Sachs)
• Ben Bernanke (former Chairman of the Federal Reserve)
• William Dudley (New York Fed, Goldman Sachs)
• Timothy Geithner (Warburg Pincus, former US Treasury Secretary, New York Fed)
• Mark Carney (Bank of England, Bank of Canada, Goldman Sachs)
• Axel Weber (UBS, ECB, Bundesbank)
• Haruhiko Kuroda (Bank of Japan)
• Christian Noyer (Bank for International Settlements, Bank of France)
• Jaime Caruana (Bank for International Settlements)
• Agustín Carstens (Bank for International Settlements, former Chairman of Bank of Mexico)

It also includes senior representatives of financial corporations with subsidiaries supervised by the ECB, including:

• Gail Kelly (UBS)
• Tidjane Thiam (Crédit Suisse)
• E. Gerald Corrigan (Goldman Sachs)
• Jacob Frenkel (JP Morgan Chase, Bank of Israel)
• Philipp Hildebrand (BlackRock, Former Chairman of the Governing Board, SNB)

And it includes economists such as Lawrence Summers, Paul Krugman, and Kenneth Rogoff.

In light of this risk, O’Reilly not only requests that Draghi immediately end his membership of the G-30; she also calls for a complete ban on all future presidents of the ECB taking up membership of the club. The mere fact that the ECB has allowed its membership of the G-30 to taint its perceived institutional independence is tantamount to maladministration, she said:

“The ECB takes decisions that directly affect the lives of millions of citizens. In the aftermath of the financial crisis, and in consideration of the additional powers given to the ECB in recent years to supervise member state banks in the public interest, it is important to demonstrate to that public that there is a clear separation between the ECB as supervisor and the finance industry which is affected by its decisions.”

While the EU Ombudsman’s recommendations are non-binding, they do carry a certain amount of weight. The fact that someone with some degree of influence in Brussels’ corridors of power has cast a spotlight on the potentially pernicious influence of fora like the Group of 30 on the workings of supposedly independent central banks like the ECB is at least a tentative step in the right direction.

Ergo: niet dat er iets gebeuren gaat, maar het is een grappige voetnoot bij het los gaan van het eerstvolgende internationale financiële miasma. Als het er om gaat waar de macht zich concentreert is mijn aanbeveling altijd: follow the money. Kleine krabbelaars als A. Pechtold bij Bilderberg mogen daar hoogstens komen om plechtig voor de bevestiging van hun fooi c.q afkoopsom te bedanken.

De G30 is veel exclusiever, en daardoor wellicht de engste club ter wereld, als je het mij vraagt. En ze komen bijeen als het de leden een goed idee lijkt. Veel omineuzer krijg je het niet.