College Rechten van de Mens – een mallotige commissie
Discriminatie is het slechter behandelen van sommigen die in gelijke omstandigheden verkeren als anderen, maar die beter behandeld worden. Daarover oordeelt tegenwoordig het College Rechten van de Mens.
Eigenlijk wist ik niet dat de eertijdse Commissie Gelijke Behandeling [1] niet alleen oordeelt over discriminatie klachten maar dat zij ook zelfstandig onderzoek kan doen naar discriminatie in de samenleving. Het onderzoek waarover ik las ging over zwangere vrouwen die op de arbeidsmarkt worden gediscrimineerd door werkgevers. Die geven de aanstaande jonge moeders soms geen vaste aanstelling of voelen zich gefopt als die van de zwangerschap geen melding hebben gemaakt bij hun sollicitatie.
Ik heb een heel uitgesproken mening over de C.G.B., die U op mijn site kunt nakijken, als U wilt. Als ik de vorige rechtse regering had mogen voorzitten, dan was een van mijn eerste regeringsdaden geweest het afschaffen van die commissie, tenminste als ik daar voldoende draagvlak voor in de Eerste en Tweede Kamer had gehad. Anders kan het niet natuurlijk.
Bij de bevolking is dat draagvlak er wel, denk ik. Ik heb nog nooit iemand in de kroeg gehoord, die de commissie serieus nam. Daar is ook alle reden toe, voor dat niet serieus nemen. Ik geef U een paar voorbeelden:
Er was een onderzoeksbureau dat een enquête wilde houden onder mensen van Berberse afkomst die geen Nederlands spraken. Men had daarvoor Marokkanen nodig die zowel het Nederlands als het Berbers beheersten. Het bureau adverteerde met ‘Marokkanen gevraagd’ en werd aangeklaagd door een van die stichtinkjes die zich in dit land met de bestrijding van discriminatie bezig houden. Klacht ontvankelijk en onderzoeksbureau veroordeeld, ook al had het een uitstekende reden om onderscheid te maken tussen Marokkanen en niet Marokkanen en ook al was de formulering doeltreffend en bevatte die niets negatiefs.
Er was een bemiddelingsbureau voor antikraakwachten die als eis om bemiddeld te worden van de kandidaten een Nederlands paspoort vroeg en actieve en passieve kennis in woord en geschrift van de Nederlandse taal. Dit soort bureaus wordt door huiseigenaren ingehuurd om goed op hun panden en inrichting te passen. Die verantwoordelijkheid nemen ze op zich en in verband daarmee stellen ze eisen aan de kraakwachten. Ze leveren dus helemaal geen diensten aan antikraakwachten, ze huren die in voor het leveren van diensten en betalen in natura, met tijdelijke woonruimte.
Die eisen aan de kraakwachten moeten er in hoofdzaak voor zorgen dat zij zich niet als kraker gaan gedragen, maar netjes op de spullen passen. Vooral ook dat zij weggaan als hun dat gevraagd wordt. Dat men onderling redelijk met elkaar overweg kan is geen eis maar wel prettig natuurlijk. Het lijkt duidelijk dat statistisch gesproken die garanties allemaal beter kunnen worden gegeven als de betrokkenen Nederlandse attaches hebben. Dan kunnen zij zelf of hun ouders gemakkelijker juridisch en moreel worden aangesproken, in al die gevallen dat men zich niet aan de afspraken houdt. Bij de uitspraak werd vastgesteld dat er hier indirect ook sprake was van rassendiscriminatie, omdat gekleurde mensen uit andere werelddelen gemiddeld minder Nederlands spreken dan witte mensen met een Nederlandse nationaliteit!
Du Pré, een redacteur van de Volkskrant, had een paar voorbeelden gegeven van het disfunctioneren van de Commissie, zoals het veroordelen van de kortingen die vrouwen krijgen in het café op vrouwenavonden en van het besluit van het feministenblad Opzij om geen mannelijke verslaggevers in dienst te nemen. Van Geel, de ondervoorzitter van de commissie protesteerde daar tegen. Hij meende dat dit soort verwijten, waarvan ik U er nog reeksen andere zou kunnen noemen, geen recht doen aan de werkelijkheid. In de helft van de zaken wijst de Commissie de klacht immers af, zegt hij! Niet alleen met de ethiek maar ook met de logica van de commissieleden is het slecht gesteld, dat blijkt.
Discriminatie is verboden (art.1 Gw) en dat is niet vrijblijvend, zegt Van Geel. De kroegbaas die vrouwen gratis een consumptiebon geeft en mannen niet, die discrimineert wel degelijk. De wet kent geen uitzonderingen voor dit soort situaties, dus is het verboden!
Du Pré formuleerde zijn bezwaren tegen de Commissie naar aanleiding van de Nijmeegse juwelier, die bij de laatste van de acht of negen keer dat hij door allochtone jongens was overvallen besloten had ze niet meer in zijn winkel toe te laten. Dat is verstandig denk je dan. Dat had hij eerder moeten doen en dan zat hij nu waarschijnlijk niet in een rolstoel. Dat had hij misschien ook wel gedaan als hij als oppassende burger zich niet had laten weerhouden door Piet van Geel c.s. .
Leeftijdsdiscriminatie werd door de CGB onder meer aanwezig geacht toen universiteiten van mensen die op latere leeftijd een studie wilden gaan volgen meer collegegeld vroegen. Nog steeds niet erg veel maar meer dan van de leeftijdsgroep waarvoor universiteiten h.t.l. zijn opgericht. Dat was inderdaad het maken van onderscheid, maar de commissie stond vrijwel alleen toen zij dit het maken van een ongeoorloofd onderscheid vond.
Een aantal jaren geleden waren een aantal flats in de Bijlmer no-go area’s vanwege het hoge niveau van criminaliteit, waaraan bezorgers en andere leden van dienstverlenende beroepen blootstonden. De Commissie Gelijke Behandeling veroordeelde een televisiereparatiebedrijf omdat de weigering hun personeel aan criminaliteit bloot te stellen in de praktijk leidde tot een verminderde dienstverlening aan de overwegend zwarte bevolking van de flats, tot discriminatie dus.
Tot zover de voorbeelden, maar de rij onzinnige uitspraken is eindeloos. Is er werkelijk sprake van ontoelaatbare discriminatie dan heeft Nederland rechters die daar een eind aan kunnen maken. We zijn bij mijn weten het enige land in de wereld met zo’n mallotige commissie. Hoe eerder die wordt opgeheven hoe beter.
[1] Sinds 2 oktober 2012 omgedoopt in College voor de Rechten van de Mens wat voor een instituut dat zich met discriminatie bezig houdt geen verbetering is.
Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp
Zou het discriminatie zijn als je in een bordeel een blanke vrouw met zwart geld betaalt?
Volgens de logica van de Commissie blijkbaar wel, want zwarte vrouwen betaal je met zwart geld en blanke vrouwen met wit geld.
Dit “college” is dus een of andere “commissie”. [ Laat ik nou zelf ook een “commissie
opgericht hebben …. ]
Sinds wanneer hebben “commissies” – enige – juridische bevoegdheden ?
en sinds wanneer behoren “commissies” tot de rechtelijke macht ?