“Nummer 35 op pagina 459.” “Nummer 55 op pagina 913.” En dat dan bijna een kwartier lang, cijferen in het Noord-Koreaans.

Jaja, bij de NOS weten ze hoe ze onze aandacht trekken moeten. Offsmboet ippq dpef is er niets bij. Het gaat om Noord-Koreanen die met beperkte middelen hun zuiderburen zenuwachtig proberen te maken.

Noord-Korea is het land van de beperkte middelen. Dat is wat je krijgt na ruim een halve eeuw arbeidersparadijs: geen technische innovatie, maar vol met achterdochtigheid en stiekume stunts.

Zo’n code, zou die de Zuid-Koreanen nu werkelijk zenuwachtig maken? hetis een eenvudig breekbare code, mits je weet waraop het is gebaseerd. Maar in een superbeperkt land als Noord-Korea is ook dat geen ingewikkeld probleem. Als U nu even kijkt naar die code in de ankeiler, zal ik U uitlggen hoe het werkt, zo’n onbreekbare code. En dan is dit nog de eenvoudige versie.

Elk nummer geeft het zoveelste woord aan van een bepaald boek. Als beide partijen hetzelfde boek bezitten, en van dezelfde druk, dan is het dus zowel simpel als onnavolgbaar -mits jevoor elk woor een nieuw exemplaar uit je boek vist. Nemen we als voorbeeld de Statenbijbel hier achter uit de kast, de versie die in 1957 werd gedrukt bij W.M. den Hertog in Utrecht. Dan is Nummer 35 op pagina 459: want. Nummer 55 op pagina 913 wordt dan 142 van deel 2, en dat is: zij.

Het vereist daarom weinig fantasie dat de vervolgcodes samen tot een zinnetje zullen leiden. Wellicht een heel betekenisvolle zin, wellicht gaat het nergens over. En het leuke er van is dat het alleen essentieel is dat men aan beide kanen hetzelfde boek gebruikt, of het nu het eerste deeltje van Heidi uit 1982, of de Statenbijbel uit 1618 is.

Heeft U weer iets geleerd. Bijvoorbeeld dat James Bond altijd met een veel voorkomende druk van de Bijbel loopt te zeulen. Desnoods in het NoordKoreaans.