Dick Kraaij maakt de balans op van het leiderschap van ChristenUnie-voorman Gert-Jan Segers. Laat hem stoppen, is zijn conclusie.

Ruim negen jaar geleden werd ze opgepakt: de christelijke Pakistaanse vrouw die via de media als “Asia Bibi” bekend is geworden. Dat gebeurde na een woordenwisseling met enkele moslima’s over een beker water. Volgens de vrouwen zou ze hierbij de islamitische profeet Mohammed hebben beledigd. Ze werd aangeklaagd, gearresteerd, door de rechter schuldig bevonden aan godslastering (blasfemie) en ter dood veroordeeld. Uiteindelijk kregen advocaten het in 2015 bij het Hooggerechtshof voor elkaar dat het doodsvonnis werd opgeschort. Al die tijd zat de vrouw vast, tot zij onlangs werd vrijgelaten. Haar advocaat is inmiddels  gevlucht naar Nederland en de zaak kreeg mede hierdoor opnieuw veel publiciteit in het Westen.

Christenen in Pakistan zijn hun bestaan niet zeker. Natuurlijk, Pakistan is een groot land, en de situatie zal van regio tot regio, plaats tot plaats en wijk tot wijk verschillen. Duidelijk is dat geloofsvrijheid amper bestaat en dat christenen op eieren moeten lopen. Afhankelijk van de omstandigheden kan één verkeerd woord, één grapje fataal zijn.

Christelijke politieke partijen in Nederland en in Brussel (EP), de ChristenUnie samen met SGP voorop, voeren actie voor Asia Bibi en komen op voor haar mensenrechten. Terecht hebben zij er grote moeite mee dat geloofs- en uitingsvrijheid niet zou mogen bestaan omdat de andersgelovige daarmee moslims in de weg zit. Pakistaanse haatbaarden beschouwen alleen al het bestáán van niet-moslims (christenen met name) als kwetsend. Op kleinere maar niettemin ernstige schaal zien we dit steeds vaker in West-Europa. De dodelijke aanslag van een Franse ‘kansenparel’ op een dorpspastoor in zijn kerk. Sinterklaas die in Amsterdam-West al jaren geen christelijk kruis meer op zijn mijter draagt. Al moeten we — net als in het grote Pakistan — waken voor al te rechtlijnige frames en simplificaties: “Handen af van dat kruis op de mijter van Sinterklaas”, aldus een activistische pro-Sint moslim in Hengelo. Tja, voor gezond verstand moet je in de ‘achterlijke’ provincie wezen.

‘Roetveegpiet is triomf van de Polder’
Op de vraag in hoeverre je toevallig iemand kwetst, kun je geen politiek bedrijven en geen volwassen, open samenleving bouwen. Zero insulting is het einde van alle politiek en het begin van anarchie; het eindresultaat is: iedereen gekwetst, iedereen afgeslacht. In Nederland gaan wij in de regel fatsoenlijk met elkaar om (“doe ff normaal”). Waar misverstanden ontstaan, corrigeren wij elkaar en leggen we zaken bij. Zakenlui in China en diplomaten in den vreemde moeten geregeld op eieren lopen om deals te sluiten; maar Amsterdam, die grote stad, die is gebouwd op palen en niet op eieren.

Helemaal griezelig wordt het als we op grond van flagrante onwaarheden en buitenparlementair gedram water bij de wijn doen en te ver in de polderreflex schieten. ChristenUnie-leider doet dat door de roetveegpiet “de triomf van de Polder” te noemen in een Facebook-post, waarin hij het voor Nederlandse begrippen grove geweld tegen anti-Zwarte-Pietdemonstranten veroordeelt:

De meest verbale vertegenwoordigers van beide groepen staan nu tegenover elkaar. Lijnrecht. Het heeft tot nare taferelen geleid, waarbij – voor zover ik dat heb kunnen waarnemen – de wanstaltigheden van één kant kwamen en geregeld in misselijkmakend racisme ontaardden.

Volgens Segers kwamen die “wanstaltigheden” dus van één kant — “voorzover ik het kon waarnemen” (sic). Dat betekent nogal wat. Segers

• bekommert zich niet om context (het demonstratierecht is niet absoluut en als je vindt dat dit wél zo is, voor iedereen met wie je het eens of oneens bent, dan hadden we hem ook moeten horen over diverse incidenten met intimidaties en geweld tegen Pegida)
• vertrouwt de MSM kennelijk blindelings
• kon de verleiding om toch zo snel mogelijk in elk geval iets te zeggen, niet weerstaan (dat mag; dit is een vrij land; maar over hoe erg dat toch is, zie verderop)
• praat zijn kennelijk sterk ‘verlinkste’ achterban naar de mond
• grijpt weer eens de gelegenheid aan om, indirect, iedere associatie met “verkeerde populisten” en de PVV-corveeërs van de VVD te vermijden
• huilt mee met de linkse wolven Asscher en Klaver in het Enge Kamerbos
• lijdt aan tunnelvisie. Hij negeert dat er minstens zes groepen aso’s rond Sintochtdag ten tonele zijn verschenen, en hij pikt er slechts één uit: ‘voetbalhooligans’
• kiest partij voor een club van randterroristen, die door de AIVD met argusogen wordt gevolgd en die — naar eigen zeggen — niet zal rusten voordat Zwarte Piet helemaal van het toneel verdwenen is
• impliceert dat Kick Out Zwarte Piet (KOZP) en de ideologen daar omheen niet racistisch zijn
• neemt stelling ten nadele van gewone Nederlanders, die een traditioneel kinderfeest willen behouden, dat is erkend als cultureel erfgoed, en ten gunste van (relatieve) nieuwkomers die geacht worden te integreren of allang ingeburgerd hadden moeten zijn
• laat zich inpakken door de SJW-, ‘inclusiviteits’- en ‘diversiteitsagenda’ van de Linkse Kerk

Het laatste heeft iets tragikomisch. Toen ik een aantal jaren geleden een CU-Kamerlid via sociale media voorhield dat zijn uitlatingen over een bepaalde zaak sterk overeenkwamen met het discours van de Linkse Kerk, kwam er als antwoord: “Ik heb niets met de Linkse Kerk”. Ook nu heeft het er alle schijn van dat de ChristenUnie (geveinsd) onnozel is en zich niet realiseert hoe onguur Jerry Afriyie is én de cultuurmarxisten die aan zijn voeten zijn gevallen.

Cultuur onder vuur
“Nederlanders hebben een tik van de malle molen gekregen”, hoorde ik iemand zeggen. “Zijn ze soms bereid te sterven voor Zwarte Piet?!” Dan heb je het nog steeds niet  begrepen. Het gaat niet om Zwarte Piet. Onze cultuur staat onder vuur. In iedere cultuur bestaan symbolen, karikaturen en fantasiefiguren. Niemand zal zeggen dat theater en cabaret niet deugen, omdat niet bestaande personages op het toneel verschijnen. De crux is het hellend vlak waar de “Slag om Sinterklaas” voor staat, en waarop we reeds aan het afglijden zijn. Direct na de zelfdeportatie van de goedheiligman op 6 december barst het kerstseizoen weer los. Mijn geluk hangt niet af van een kerstboom, maar ik accepteer het niet als moslims en zelfislamiseerders zich met die flora bemoeien, ook niet in stadhuizen en andere openbare gelegenheden. Deze afbraak moet stoppen.

Blijkbaar is het Segers ontgaan dat Kick Out Zwarte Piet geen genoegen neemt met de roetveegpiet. Niet alleen is de roetveegpiet een tenenkrommend onpraktisch pseudo-compromis (Zwarte Piet is óók pikzwart omdat het kleine grut anders Oom Kees, grote nicht Wendy, buurman Bas of die acteur uit een supermarktreclame herkent) en zijn Medelanders met een donkere huidskleur ineens hun bijbaantje kwijt (= discriminatie), KOZP tot rede willen brengen is even zinloos als pogingen om de haatbaarden in Pakistan te overtuigen dat Asia Bibi geen enkele intentie had om de islam te beledigen. Met terroristen onderhandel je niet. Niet op het niveau van de politiek. Maar wat roept Segers:

Via ‘trial and error’ zijn we in steeds meer gemeenten bij de Roetveegpiet aanbeland en die heeft alles in zich om de Piet van ons allemaal te worden. Deze Piet is de triomf van de polder. Hij heeft z’n roetvegen te danken aan een traditioneel element van het Sinterklaas-verhaal: de schoorsteen.

Over het boycotten van  bruine of zwarte, perfect geïntegreerde Nederlanders die als gevolg daarvan geen Zwarte Piet meer mogen spelen (doorscrollen naar tussenkopje met ‘Prachtnegerin’ en check @Prachtnegerin op Twitter), horen we Segers niet. We horen hem ook niet over hoe de Sintocht in onze overzeese gebiedsdelen jaar op jaar probleemloos verloopt. Segers wil dit:

afscheid nemen van de Zwarte Piet die – zonder dat veel van ons dat door hadden – lang voor pijn en verdriet heeft gezorgd.

maar ziet over het hoofd dat je in ons soort samenleving altijd wel íémand kwetst; denk aan @Prachtnegerin. En CU-leden als ik. Segers heeft mij beledigd tot op het bot. Om het scherp te stellen: je wilt Afriyie c.s. niet kwetsen, maar je ‘eigen volk’ wel?

Opmerkelijk. Het wordt tijd dat we afscheid nemen van dit soort leiderschap, dat, de balans opmakend, teleurstellend is verlopen. Gert-Jan Segers vormde een belofte als Kamerlid met veiligheid en justitie in zijn portefeuille. Langzamerhand, met dalen en soms weer een piekje, is de partij met hem afgedaald tot dit bedenkelijke niveau.

Zwarte Piet zit in de dodencel
Zwarte Piet is door de ChristenUnie in de dodencel geplaatst, in afwachting van zijn executie, die hem door KOZP is aangezegd. En wordt het vonnis alsnog niet voltrokken, dan komen er rellen. Tot nu toe zijn daarbij geen ernstig gewonden gevallen, dat moet gezegd (ook niet door hand van pro-Piet-betogers, die met een gemakzuchtige vanzelfsprekend als “extreemrechts” worden gebrandmerkt en in PSV City met eieren en blikjes (lege frisdrankblikjes? LOL) gooiden. Hebben zich de pro-Piet-‘hooligans’ zich bepaald niet netjes gedragen (en ook niet slim; extreemlinkse mobs zijn per definitie sluwer en hebben expertise opgebouwd)? Zeker, dat behoeft geen betoog. Is er te weinig oog voor de context en een afgewogen oordeel? Dat is net zo evident. Tijdens de eindredactie van dit stuk kwamen nieuwe feiten en vragen over de uit de hand gelopen intocht in Eindhoven naar boven, die er niet om liegen. Hieruit blijkt dat landelijke politici goed moeten nadenken voordat zij een vooroordeel op Facebook knallen en waarschijnlijk amper in de gaten hebben dat het een vooroordeel is. Let vooral ook even op punt 13, broeder Segers: “Bent u het met ons eens dat het veranderen van het uiterlijk van  Zwarte Piet de discussie niet stopt maar juist aanwakkert? Zo nee, waarom niet?”

Rutte heeft overigens gelijk dat deze discussie een zaak van de samenleving is. Als mijn donkere, Engelstalige en slecht Nederlands sprekende (!) buurtgenoot denkt dat Zwarte Piet Blackface is, maak ik een praatje met hem, en dat gesprek duurt wat mij betreft zolang als hij prettig vindt. Waarom zou dat betekenen dat de politiek geen stelling mag nemen tegen agitatoren die niets willen dan onze cultuur hun kant op forceren? Tegen buitenstaanders die mede op grond van Amerikaans fakenews (“Blackface riots in The Netherlands”) van toeten noch blazen weten? Voor een “Handen af van Zwarte Piet” is het onder het Rutte-regime allicht te laat; toch is en blijft het iets dat wél gezegd moeten worden.

De ChristenUnie kiest tegen de burger
Wat dit betreft is er voorlopig weinig hoop voor de ChristenUnie. Gert-Jan Segers wilde wél erkennen dat Stef Blok gelijk had met zijn waarneming dat het bepaald niet lekker loopt met de integratie, maar liet de essentie onbesproken. Segers hield vast aan de multiculturele samenleving als idealistisch concept en legde de nadruk op wat allemaal zo goed gaat. Maar het punt van Blok was nu juist dat geluiden over zorgen rond immigratie en integratie überhaupt te weinig gehoord (mogen) worden, omdat het van de meeste media en deskundigen blijkbaar een goed-nieuwsshow rond een ‘religieus’ dogma moet zijn. Men is nog steeds als de dood voor discriminatie, per-ongeluk-racisme en stigmatisering. Waar Segers, bijvoorbeeld, gelukkig terecht constateert dat “de integratie van Somaliërs zeer problematisch” is, is de conclusie helaas niet: laten we nu eens even stoppen met dweilen met de kraan open (Somaliërs voorlopig maar even uitsluiten van asiel).

Uiteindelijk kiest hij eerder voor de nieuwkomer, die volgens hem vooral op zoek is naar een ‘echte’ rechtsstaat op adem te komen dan voor de ontvangende samenleving en de gewone Nederlander. Dat is bepaaldelijk on-conservatief (lees: naïef) en niet in het landsbelang. Door zijn eenzijdige uitspraken over de onlusten tijdens de Sintochtdag, verzwakt hij zijn eigen standpunten over integratie (‘er zijn inderdaad grote problemen’) voor nu in de toekomst (integratieproblemen worden eerder erger dan minder). De inhoud van zijn verkiezingsretoriek begin 2017 over het bezwijkende draagvlak in de samenleving voor echte vluchtelingen — iets dat dreigt door het toelaten van economische vluchtelingen en gelukszoekers — horen we niet meer.

Of ja, toch wel. In een interview met Elsevier uitte hij zijn zorgen over het neoliberalisme (eens), globalisering (eens) en de arbeidsmigratie die ons op wordt opgedrongen op grond van EU-beleid. Ineens is daar weer aandacht voor het landsbelang. Gericht ‘tegen’ de Polen, niet de Afrikanen. Want het Verdrag van Marrakesh staat nog steeds niet ter discussie. Voor zover ík dat heb kunnen waarnemen.

Geen ‘linker wang’-politiek
De Nederlandse samenleving is feitelijk multicultureel, ieder geval ten dele. Dat wordt hier niet bestreden. Segers benadrukt dat nieuwkomers (en oudkomers) zich moeten onderwerpen aan de rechtsstaat. Een zeker percentage allochtonen dóét dat niet vanzelf, ook na jaren niet. Segers is op dit punt te idealistisch, hinkt te vaak op twee gedachten en omarmt de multiculturele samenleving. Ik doe dat niet. Ik geniet van de verschillen tussen mensen, individuen uit verschillende culturen en kom ze tegemoet. Daarmee neem ik, als burger en als christen, het risico dat ik besodemieterd wordt, of erger. Als dat gebeurt, lees ik een Psalm of overdenk ik de Bergrede. De taak van een politicus, ook van een christelijke politicus, ligt op een ander vlak. ‘De andere wang toekeren’, is meestal geen gelukkige greep voor een politicus, en al helemaal niet naar drammers, beroepsgekwetsten en randterroristen.

In diverse blogs in de afgelopen jaren ben ik hier hopelijk helder over geweest. De ‘ideale’ politicus (om dat woord maar even te gebruiken…) is een realist, met een pessimistische grondhouding en iemand die grootschaligheid wantrouwt. Een idealistisch politicus die zich optimist noemt en enthousiast is over globalisering, voortdurend lyrisch doet over de ‘Europese samenwerking’ en praat in vergezichten, valt zeer te wantrouwen, dat moge duidelijk zijn. Segers beweegt daar naar mijn smaak veel te veel tussen in.

Als klap op de vuurpijl parafraseert Segers in zijn Facebook-rant tegen de ‘pro-Zwarte-Pietfanatici’ een bijbeltekst, gericht aan de christelijke gemeente, op een valse manier: “Als één lid van de samenleving lijdt, lijden alle leden”. Voorwaar, de antithese is al verder dan Zwarte Piet. Zij is dood en begraven.