ChristenUnie en SGP drijven in diverse vertegenwoordigende gremia verder uit elkaar. Dat lijkt grotendeels aan de verzuring binnen de CU te liggen.

Opmerkelijk genoeg lijkt het de staatsomroep niet op te vallen dat de combinatie geen Siamese tweeling is. Onderstaand bericht gisteren werd ondanks evidente onjuistheid en corrigerende reacties van de betreffende SGP-politicus (rechts) niet verbeterd. Je gaat bijna denken dat men ook bij de NOS vindt dat van de SGP meer moreel gezag uit gaat dan van de moreel soms zwalkende CU, zodat nieuwsconsumenten bij het lezen van alleen de naam CU denken: Oooh ja.

En natuurlijk wordt hiermee ook dat morele gezag van de SGP ingezet om het FvD weg te zetten als een club waar je niet bij wilt horen.

Terwijl al tijdens de Nederlandse EP2019-debatten kristalhelder werd dat CU-voorman Van Dalen ‘issues’ had met het FvD. Hij wist niet goed waar ze voor stonden, maar wel dat hij het er niet mee eens zou zijn. Dat hij boos zou weglopen was al voorspeld, en is nu ook bewaarheid geworden. Geen verrassingen, of het zou moeten zijn dat de NOS zich slecht op de hoogte stelde van iets dat hen op een presenteerblaadje werd aangereikt. Je zult het onwil moeten noemen naar ik vrees.

Onwilligheid van de ChristenUnie is evenzeer de kwestie bij de onderhandelingen over het College van Provinciale Staten in Zuid-Holland. Hierover sprak men bij de SGP met meer gelatenheid, maar je proeft ook een zekere treurnis in de reactie van SGP-leider Van der Staaij:

Dat CU/SGP niet aanhaken bij CDA en VVD om in Zuid-Holland samen met FVD een college te vormen, is een gemiste kans. Aan de SGP heeft het niet gelegen.https://t.co/SQ53Z9qUgC

— Kees van der Staaij (@keesvdstaaij) June 5, 2019

Provinciale Staten Zuid-Holland en de mores van de Regentenpartij
De onderhandelingen in Zuid-Holland zitten in het slop door dezelfde onwil van de CU zich te voegen bij een partij die door de rest van de Regentenpartij wordt verketterd. Wie aan wil haken bij een nieuwe affiliatie is niet zelden roomser dan de paus. De argumentatie van de CU-leden over wat er allemaal mis zou zijn met FvD en Thierry Baudet karakteriseren zich door een hoog gehalte aan argumenten die van elders zijn aangereikt en niet deugdelijk werden onderzocht om dat ze in de aangereikte vorm zo goed uitkwamen. De SGP staat daar anders in, met de nieuwe situatie als gevolg.

Is dit een schisma? Dat is geen vraag die je over christelijke verschillen ooit stellen moet, als het verleden daarin een les mag zijn. Wel zie je dat de drang binnen de top van de ChristenUnie door de incrowd van de Regentenpartij te worden geaccepteerd er toe leidt dat men politiek steeds meer een nieuw soort CDA wordt. Europees wordt dat prachtig geïllustreerd door CU-lijsttrekker Peter van Dalen, die op zoek gaat naar een nieuw Europees onderdak voor de CU. Waar anders dan bij de Europese Volkspartij (die van het CDA) kan hij eindigen?

Voor Zuid-Holland kan dat maar twee dingen betekenen: een volledig nieuw begin van de onderhandelingen – waarbij alles overboord zal worden gezet dat eerder al was bereikt – of een Statencollege dat wordt gedoogd door de PVV. Of dat laatste niet een zoveelste bewijs van instinctieve onnadenkendheid wordt moet blijken, maar ook hier wordt gekoerst op landelijk uitgezette patronen met een flinterdunne onderbouwing. Dat het CDA niets zal accepteren dat een grote mediarel wordt, garandeert dat die partij de PVV niet in het Statencollege accepteren zal. De verdere politieke zin van een dergelijke confrontatiepolitiek ontgaat me volledig, maar lijkt door niemand te willen worden overwogen uit angst voor onbeheersbare problemen met de staatsmedia.

De ironie dat de media niet langer de politiek controleren maar haar op afstand sturen, schijnt aan deze christelijke politici totaal niet besteed.