Er is een asielcrisis en de mensen in het land eisen een beleid dat daaraan tegemoet komt. Hen zal het worst zijn of het oplossen daarvan via een noodwet gebeurt of via een spoedwet.

De immigratie móet stoppen, linksom of rechtsom. Dit is wat ‘wij’ wensen en politici zijn ingehuurd om dat te doen.

Dominee en koopman

En toch lukt het niet. Waardoor komt dat? Dat komt vooral door empathische weerstand. Zoals ik in mijn boek ‘Links Verdriet’ heb onderbouwd, zijn het de afgelopen decennia vooral Rooms katholieke kabinetten geweest die in samenwerking met het grote bedrijfsleven de sluizen voor immigratie wagenwijd hebben opengezet. Het was en is het verbond tussen empathie en geld: de dominee/pastoor en de koopman.

Christelijke empathie

Het resultaat is dat we nu opgescheept zitten met een asielcrisis. De Rooms-katholieken (NSC) zetten nu de hakken in het zand tegen het oplossen van de crisis die zij zelf veroorzaakt hebben. Deze christenen ondervinden innerlijke empathische weerstand om asielzoekers de toegang tot ons land te weigeren. Omzigt moet zelfs huilen en zit als een mentaal wrak thuis. Hun empathie is nog steeds overvloedig aanwezig en lijkt moeizaam te wijken. Ik acht het belangrijk dat we begrijpen waardoor dat komt. Christenen vormen immers nog steeds een groot onderdeel van onze samenleving. Ik acht mijzelf een cultuurchristen, met een christelijke opvoeding en gedoopt in de Lutherse kerk in Amsterdam.

Subject-object

Een overdadige hoeveelheid empathie is de reden dat christenen grote moeite hebben om immigranten te weigeren. Aan de basis hiervan staat de centrale leerstelling in het christendom: het gebod van Jezus om uw naaste lief te hebben als u zelf, en de parabel van de Barmhartige Samaritaan. Helaas interpreteren christenen dit niet juist. Om dat te illustreren maken we een uitstapje naar de psychologie. Als men mentale problemen heeft, dan gaat men naar een klinisch psycholoog. Een klinisch psycholoog behandelt individuele probleemgevallen. De patiënten zijn ‘subjecten’. Er zijn ook psychologen die onderzoek plegen op het gedrag van groepen. Ze plegen statistische analyses (multivariatie analyse) om daaraan generieke conclusies te kunnen verbinden. De groep is dan een ‘object’. Het gaat hier om een totaliteit van mensen en niet om een individueel geval. Het onderscheid Subject-object is belangrijk.  Als men object en subject dooreen gebruikt dan ontstaan beleidsmatige kronkels met alle schadelijke gevolgen van dien. Politiek beleid wordt gebaseerd op groepen, zoals middenstanders, hoog opgeleiden, gokverslaafden, asielzoekers. Als men asielzoekers als subjecten beschouwt – een verzameling individuen- , dan wordt beleid vermengd met de empathie voor individuen. Men ziet dan vooral de noden van individuele gevallen, maar men overziet onvoldoende het effect op de samenleving.

Barmhartige Samaritaan

Christenen verwijzen geregeld naar de bekende parabel van Jezus over de Barmhartige Samaritaan die een slachtoffer is van een misdrijf langs de kant van de weg. De Samaritaan hijst hem op z’n ezel en brengt hem naar een herberg om verzorgd te worden. Het gaat hier om een individueel geval, dus om een subject. Christenen verwijzen ten onrechte als zou deze parabel bedoeld zijn dat men ALLE slachtoffers moet helpen, dus als object. Dat heeft Jezus niet bedoeld te zeggen. Het beleid voor de groep wordt dan ten onrechte vermengd/vergiftigd met empathie voor het individu. Christenen misinterpreteren aldus de Samaritaan parabel. By the way: de Samaritaan zei niet tegen het slachtoffer: “Ga met me mee naar mijn land en ik zal zorgen dat jij daar bed, bad en brood krijgt, plus een woning.”

De paus snapt het niet

De paus vindt dat asielzoekers ruim baan moeten krijgen in Europa vanwege hun noden. Hij interpreteert de groep als een subject in plaats van als object en bijgevolg negeert hij welke effecten deze groep heeft op samenleving. We horen hem daar niet over. Christenen: “Jezus zei: “hebt uw naaste lief” en dat is iedereen” . Dat is een grandioos ‘misverstand’. Je naaste is een individu, een subject, maar ‘iedereen’  is een groep, een object. Het is verdrietig om te moeten constateren dat zelfs de paus de Barmhartige Samaritaan parabel onjuist interpreteert.

Door de bocht gaan

“Beste christenen, we begrijpen dat empathie je in de weg zit om de asielcrisis op te lossen. Maar jullie hebben de crisis zelf veroorzaakt. Dan is het vanzelfsprekend dat jullie meewerken aan de oplossing ervan. De mensen in het land eisen het. Dus door de bocht ermee.