Ook de moordenaar van Christchurch heeft ons bedacht met een manifest waarin hij zijn overwegingen uiteen zet. Jesper Jansen bekeek het en bespreekt het.

“Do not fret on the manner of how victory is achieved, all methods are possible. In the face of ethnic genocide, all morality is ambiguous.”

Voor wie het nog niet wist: in Nieuw-Zeeland schoot een racistische terrorist 50 moskeegangers dood terwijl ze in gebed waren. Hij filmde het geheel en postte een manifest waarin hij zijn beweegredenen uiteen zette. In vrij ondubbelzinnige bewoordingen, mogen we gerust zeggen. Zijn naam was Brenton Tarrant.

“Lijkt me duidelijk, behoeft geen diepere analyse”, zou je zeggen. (“Part and parcel of living in a big city”, om Sadiq Khan te citeren)

Maar het wordt interessanter.

Iedere Nieuw-Zeelandenaar of Australiër die in het bezit is van een (digitaal) exemplaar van The Great Replacement – het manifest van Brenton Tarrant – is strafbaar. En niet zo zuinig ook. Bezit ervan staat inmiddels maatschappelijk – en juridisch – gezien gelijk aan kinderporno op je pc. Chief Censor (dat is zijn functie daadwerkelijk) David Shanks heeft besloten dat de tekst en het beeld officieel ‘objectionable’ zijn – een juridische categorie. Volgens Shanks “gaat het manifest voorbij een grens die Mein Kampf niet overschreed.”

Dat maakt nieuwsgierig naar de inhoud van de tekst – verboden vruchten en zo. En wat erin staat, zou dat verboden zijn omdat het aanzet tot haat, omdat het opruiend is? Maar maak je het niet interessanter door het te verbieden? En bewijs je niet het gelijk van de schutter? Niemand die het weet; want het lezen, dat moeten we natuurlijk niet willen met z’n allen.

Toch maar gedaan. The Great Replacement. Wat het meest opviel, naast de abominabele interpunctie, is dat de schrijver-schutter op pijnlijk accurate wijze zijn verwachtingen met betrekking tot de nasleep van zijn daad beschrijft.. Een beetje zoals Jean Raspails boek De Ontscheping (1973) de migratiecrisis van 2015 en de maatschappelijke hysterie daaromheen perfect voorspelde. Op pijnlijk voorspelbare wijze is De Ontscheping dan ook al met hem in verband gebracht.

Dat viel dus op. Dat én het puberale, pseudo-nietzscheaanse pathos dat aan zijn tribalistische, eenvoudig beïnvloede autistische belevingswereld ontsproot. De meeste jongens/jonge mannen die gehoor geven aan hun verlangen om zich op ‘de wereld’ te wreken, worden extreemlinks en zoeken hun heil bij AFA cs. Soms worden ze jihadi’s. Een minderheid wordt ‘extreemrechts’, om de doodsimpele reden dat jonge mensen vaker links en liberaal zijn, dus ook de jongens. Ook valt extreemlinks, hoewel het een rebels imago heeft, niet volledig buiten de grenzen van het maatschappelijk acceptabele. Jonge mensen zijn nooit zo rebels dat ze echt buiten de maatschappij willen vallen – afgezien van jihadi’s en rechtsextremisten dan. Deze man valt onder de tweede categorie, maar is minder duidelijk te plaatsen. We zullen weldra zien waarom.

Na het lezen wordt duidelijk waarom media en autoriteiten niet willen dat het gelezen wordt. Het willen verbieden van de beelden is in eerste instantie begrijpelijk, maar hoe verklaren we dan dat de IS-onthoofdingsvideo’s nog overal te vinden zijn? De beelden van 9/11, de massamoord in Las Vegas? Beelden van zowel politieagenten als burgers die mensen afknallen? Of gaat het hier om opportunisme, is het een bruikbare crisis? Van een beetje internetcensuur is immers nog nooit een democratie slechter geworden.

Maar er zit al wel een man genaamd Philip Neville Arps in hechtenis voor het retweeten van de beelden. Als hij niet wordt vrijgesproken van ‘sharing objectionable material’, wacht hem een maximumstraf van 14 jaar.

De tekst
Een summiere samenvatting van ‘het manifest’ levert een ratjetoe van socialistische talking points, etno-nationalistische obsessies, nihilistische Kriegsphilosophie en autistisch-puberale grootspraak om zijn moordlust recht te praten. De tekst bevat een ‘interview’ in de vorm van een FAQ met hypothetische vragen die hij opwerpt (en zelf beantwoordt). Eén van de vraag-antwoordcombinaties is:

“Won’t your attack result in calls for the removal of gun rights from Whites in the United States? Yes, that is the plan all along, you said you would fight to protect your rights and the constitution, well soon will come the time.
Won’t your attack result in calls for the removal of gun rights in the New Zealand? The gun owners of New Zealand are a beaten, miserable bunch of baby boomers, who have long since given up the fight. When was the last time they won increased rights? Their loss was inevitable. I just accelerated things a bit.”

(The Great Replacement, p. 3)

Duidelijk: Tarrant wil door zijn daad het vuurwapendebat in de VS zo verhitten, dat het tot een gewapend conflict komt. Een conflict waarin de veelal blanke, Republikeinse bevolking zal winnen. Hij is dus niet veel anders van plan dan Charles Manson was; die ook een race war wilde ontketenen – en die al net zo’n nihilistisch personage was. Om Michael Caine uit The Dark Knight te citeren: “Some men just want to watch the world burn.”

Het epistel, dat ontmoedigend en literair moet overkomen bevat een zelf-ontworpen logo: een wiel met in het centrum ‘de zwarte zon’ – een occult symbool dat populair is/was onder (neo-)nazi’s – waar tussen de spaken de kernpunten van zijn maatschappijvisie geschreven staan, voorzien van een leuk plaatje. In dit logo zijn de volgende speerpunten van zijn ‘politieke programma’ te lezen:

• Worker’s rights
• Anti-imperialism
• Environmentalism
• Responsible markets
• Addiction-free communities
• Law & Order
• Ethnic Autonomy
• Protection of heritage & culture

Echt super-rechts.

Tarrants plan
De strafbaarstelling van in bezit zijn van ‘het manifest’ is exact een onderdeel van zijn plan, zoals hij dat zelf in zijn manifest formuleert: om chaos en conflict aan te wakkeren. De inbreuk op internetvrijheid door zowel overheden als internetproviders gaan dat proces versnellen.

Eén van de meer overduidelijke negatieve gevolgen van het verbieden van zijn pennenvrucht en zijn ‘onafhankelijke film’, is dat het Tarrant tot een cultfiguur maakt en een wrange status van martelaar van het vrije woord verschaft. Hij schrijft dat hij verwacht net zoals Nelson Mandela over enkele decennia in vrijheid te worden gesteld, nadat zijn werk door anderen is voortgezet en voltooid:

“I do not just expect to be released, but I also expect an eventual Nobel Peace prize. As was awarded to the terrorist Nelson Mandela once his own people achieved victory and took power. I expect to be freed in 27 years from my incarceration, the same number of years as Mandela, for the same crime.”

(The Great Replacement, p. 18)

Het verschil tussen serieus en ironie is hier onduidelijk – zelden een goed teken.

Het maatschappelijk maar niet juridisch veroordelen van de tekst – zonder sancties dus – zou als gevolg hebben dat het manifest gelezen gaat worden. Het verbieden en daar zware straffen aan verbinden zorgt ervoor dat de meeste mensen het niet aan zullen durven dit materiaal überhaupt in hun bezit te hebben. Precies zoals de schrijver-schutter het bedoeld heeft. Als je het leest, kun je zijn opzet doorzien en er vervolgens niet aan meewerken, maar media gedijen bij het op de spits drijven van maatschappelijke conflicten en een culture war. De vergroting van opsporingsbevoegdheid om bezitters van het manifest of de beelden te pakken zal de politie ook wel zien zitten. Voor elk wat wils.

Deze man is net zo duidelijk in wat hij wil bereiken als ISIS dat was. Zij verklaarden hun motieven en daden in hun blad Dabiq, Tarrant deed hetzelfde in zijn manifest. Beiden zetten hun beweegredenen helder uiteen. Waarom mensen niet de verklaringen van de daders zelf lezen om achter het waarom te komen, blijft vreemd. Ze zijn namelijk ondubbelzinnig in het vermelden van hun doelen en te gebruiken middelen. Maar de media deden onmiddellijk alsof het kritisch, maar oprecht bestuderen van Tarrants motieven gelijk staat aan het vergoelijken van zijn daden.

Waarom moet het koste wat kost verboden worden?
Na een verhelderende lezing van de tekst begrijp je beter waarom de media niet willen dat het gelezen wordt. Niet omdat het zó briljant argumenteert, dat iedereen na een lezing ervan wapens aanschaft en lukraak moslims begint af te knallen, maar omdat het media-masker valt: ze doen exact wat hij wil dat ze doen, exact zoals hij dat beschrijft; wetende dat de meeste mensen het toch niet zullen lezen. Om te voorkomen dat dat toch aan het licht komt, hebben ze een sfeer doen ontstaan waarin het überhaupt bespreken van de gebeurtenis verplicht tot fixatie op de walgelijkheid ervan, en het lot van de moslimslachtoffers.

Enfin. Eén zin sprong dus van het beeldscherm af:

“Do not fret on the manner of how victory is achieved, all methods are possible, in the face of ethnic genocide, all morality is ambiguous.”

(The Great Replacement, p. 61)

Dit is waar de hele tekst om draait. De rest is een poging om de boel proberen recht te praten. Door een persoon dat primair zijn kaïnistische toorn en razernij wil botvieren op mensen die zo onschuldig mogelijk zijn. De rest is bijzaak, niet meer dan een voetnoot. Deze overjarige, autistische puber, die ze nooit een letter Nietzsche hadden moeten laten lezen, rationaliseert zijn echte drijfveer, maar verraadt zichzelf. Als we één ding kunnen leren van de psychoanalytici (en veel meer is er ook niet te vinden), dan is dat wel: vraag je altijd af waarom mensen geloven wat ze geloven. Wat stelt ze in staat om niet te geloven, en wat stelt ze in staat te doen? Waarom zou het afschaffen van alle moraliteit om zo zijn woede op de wereld te laten neerdalen niet Tarrants drijfveer zijn, en de rest slechts rationalisatie?

“Fortnite, Spiro en Candace Owens made me do it”
De man heeft een zwarte band in trollen. De hele tekst is tamelijk rechtuit geschreven, en lijkt daardoor niet complex. Maar het bevat veel internetsarcasme en -ironie – iets dat media-boomers zal ontgaan, waardoor ze toch in zijn val trappen.

Het geheel is doorspekt met ophitsende en polarisende verwijzingen voor hen die het niet (willen) begrijpen. Hij geeft als primaire bron van zijn radicalisering Candace Owens: een centrum-rechtse, conservatieve, zwarte vrouw die een onafhankelijk politiek commentator met redelijk wat invloed is in de VS. Tarrant weet dat hij hiermee een hoop haat en ruzie veroorzaakt rondom haar persoon, door sarcasme te gebruiken dat niet als zodanig gaat worden herkend. Hij noemt haar “soms iets te extreem”. Candace Owens zou wat opvattingen betreft een totaal oncontroversieel persoon moeten zijn, maar ze roept alsnog een hoop heftige reacties op vanuit links. Het feit dat ze zwart is, is daarin een toegevoegde factor.

Bovendien geeft hij als inspiratie voor het gebruik van geweld Spiro en Fortnite, games met een jonge doelgroep. Door naar Spiro en Fortnite te wijzen parodieert hij moral panic van de conservatieve anti-videogame-lobby uit de jaren ’90, en speelt hij tegelijkertijd in op dezelfde babyboomerige angsten om zo alle mainstream cultuur te politiseren, polariseren, met als uiteindelijk doel ze te militariseren. Tarrant maakt gebruik van de mentaliteit die een gevolg was van de ‘satanic panic’ in de VS in de jaren ’90: heavy metal zou zelfmoord veroorzaken. Tarrant is een ‘accelerationist’: hij wil maatschappelijke spanning opvoeren om de ‘onvermijdelijke’ burgeroorlog zo snel mogelijk te laten uitbreken.

Ook kraaide hij tijdens het schieten – in het audiovisuele materiaal van de moordpartij is dat hoorbaar – de meme: “subscribe to PewDiePie!” De verwijzing naar PewDiePie is niet willekeurig. Hij is bewust gekozen, omdat PewDiePie fundamenteel apolitiek is. Dit is al jaren de YouTuber met het grootste aantal abonnees. Daarnaast (of eigenlijk daarom) wordt hij continu beschuldigd van nazisme en racisme door de MSM. De gegeven reden dat hij nazistisch en racistisch is (er zijn slechts twee voorbeelden, die alleen werken als je ze uit hun verband trekt) niet puur vanwege wat hij zegt.

De echte reden is dat PewDiePie een dikke 90 miljoen abonnees heeft en symbool staat voor alles wat mainstream media bedreigt. Hij is een self-made gast die game-filmpjes maakt en memes reviewt. YouTube en andere grote spelers in Silicon Valley (Google, Twitter, Facebook) werken hem tegen omdat hij zich niet conformeert aan de politieke correctheid die heerst in Silicon Valley (Big Tech), maar ze kunnen dat niet doen zonder hun eigen platform te saboteren. Daarom is hij zowel Big Tech als de mainstream media een doorn in het oog. Subscribe to PewDiePie is een meme in de YouTube-strijd om wie de grootste is: het corporate T-Series of de onafhankelijke DIY maverick PewDiePie.

Tarrant riep “Subscribe to PewDiePie!” om een conflict en spanningen te creëren. Waarmee er impliciet 90 miljoen abonnees bij betrokken worden. Die zich opeens moeten verweren tegen heftige beschuldigingen, wat hen eerder naar (extreem)rechts zal duwen. Ook dit is accelerationisme. Het accelereren/katalyseren van sociale spanningen is het gestelde doel. Zijn manifest is alleen met in het achterhoofd, dát als grondaanname te begrijpen. Hij begrijpt de media.

Tarrant maakt uiterst effectief gebruik van de gebruikelijke usance om guilt by association niet als drogreden maar als argument te beschouwen. Deze man weet wat hij doet. Hij maakte in de rechtszaal bijvoorbeeld een gebaar waarvan in de mainstream media en op links gedacht wordt dat het een stiekem white power-symbool is. Ter verduidelijking: dit is het internationale duikerssymbool voor ‘O.K’. Dit deed hij, wederom, om conflicten te accelereren door sociale misverstanden en wederzijds onbegrip tot een oncontroleerbaar wapen te maken. Iedereen die dat gebaar nog maakt geldt nu, door zijn gebruik ervan, voor een groot deel van de bevolking als stiekeme nazi. Hij schrijft het gewoon:

“Stability and comfort are the enemies of revolutionary change. Therefore we must destabilize and discomfort society where ever possible.
A political candidate that keeps the status quo or only seeks to introduce minimal change, even when the minimal change is in support of our cause, is ultimately useless or even damaging. Revolutionary change is needed and above all necessary.
It is far better to encourage radical, violent change regardless of its origins. As only in times of radical change and social discomfort can great and terrific change occur.
These tumultuous times can be brought about through action. For example, actions such as voting for political candidates that radically change or challenge entrenched systems, radicalizing public discourse by both supporting, attacking, vilifying, radicalizing and exaggerating all societal conflicts and attacking or even assassinating weak or less radical leaders/influencers on either side of social conflicts.
A vote for a radical candidate that opposes your values and incites agitation or anxiety in your own people works far more in your favour than a vote for a milquetoast political candidate that has no ability or wish to enact radical change.
Canvas public areas in support of radical positions, even if they are not your own. Incite conflict. Place posters near public parks calling for sharia law, then in the next week place posters over such posters calling for the expulsion of all immigrants, repeat in every area of public life until the crisis arises.”

(The Great Replacement, p. 66)

Het had zo uit Het Communistisch Manifest gehaald kunnen zijn.

Toerekeningsvatbaar?
Toerekeningsvatbaar is Tarrant – helaas – wel. Deze man is niet gemotiveerd door een psychose, maar door een diep kwaadaardige bloeddorst. Echter, kwaadaardig op een manier die ieder van ons zou kunnen zijn. Daarom moeten we leren van wat hij schrijft. Een held van hem maken door zijn manifest te verbieden, vergroot eerder de kans op copycats dan dat het die verkleint.

Deze daad en de conflicten die het gaat veroorzaken zijn gewoon een logische consequentie van identity politics en intersectioneel denken. Blanke mensen zullen ook steeds tribaler worden, in plaats van op z’n Westers ‘er boven te staan’. Ik denk dat dat een bijzonder slecht idee is, dat heel veel onnodige ellende en dood op gaat leveren, maar het is waarschijnlijk een onvermijdelijk gevolg van de huidige praktijk van ‘identity politics en tribalisme zijn voor iedereen geoorlooofd, behalve voor blanke mensen’.

Brenton Tarrant: een ‘Radicale Verliezer’
Tarrant kan redelijkerwijs beschouwd worden als de etno-nationalistische tegenhanger van de gewelddadige islamist. De Duitse filosoof Hans Magnus Enzensbergers schreeft het essay De radicale verliezer; over de psychologie van de zelfmoordterrorist. Lezing hiervan in de context van Brenton Tarrant is een ‘feest der herkenning’, maar niet bijzonder feestelijk… Afgezien van het feit dat Tarrant niet stierf tijdens zijn daad (maar het naar eigen zeggen prima had gevonden te sterven) beschrijft dit essay uit 2006 bijzonder nauwkeurig zijn pathologie, als we de vergelijking met jihadisten maken:

“In oplossingen voor het dilemma van de Arabische wereld is het islamisme niet geïnteresseerd; het beperkt zich tot de negatie. Omdat ze geen onderhandelbare eisen stelt, gaat het in strikte zin om een apolitieke beweging.”

(De Radicale Verliezer, p. 59)

Tarrant is te bestuderen zoals we dat bij islamisten doen: veelal onzekere nihilisten die hun toevlucht in ideologisch absolutisme zoeken, omdat ze de kunst van het leven dat wordt gekenmerkt door tragedie, onzekerheid en beperking, niet verstaan. Ze beschouwen lijden als een argument tegen leven: “Als avant-gardisten van de dood is het verre van hen rekening te houden met het leven van hun broeders in het geloof.” (De Radicale Verliezer, p. 56)

Oordeel zelf over de motivaties van Tarrant, wanneer we het volgende lezen over de psychologische motivaties van zelfmoord-islamisten:

“Een zelfmoordaanslag biedt zowel de mogelijkheid grootheidswaanzin als zelfhaat uit te leven. […]  Zijn triomf bestaat eruit dat je hem kun bestrijden noch bestraffen, want daarvoor zorgt hij zelf.”

(De Radicale Verliezer, p. 53)

Dat komt behoorlijk netjes overeen met Tarrants modus operandi en zijn afkeer van de zwakte van het westen, dat zich zomaar laat overnemen door een islamitische invasie. Naar eigen zeggen vond hij het ook niet erg om in een kogelregen te sterven als gevolg van zijn aanslag.

Nog een tragikomische parallel uit De Radicale Verliezer:

“Een bewijs voor de gevolgen die enkele tientallen levende bommen teweeg kunnen brengen, zijn de dagelijkse controles waaraan de hele wereld gewend is geraakt. Ongeveer 1,7 miljard vliegtuigpassagiers moeten zich jaar in jaar uit visitaties laten welgevallen, die niet alleen vervelend, maar ook vernederend zijn. Beklagenswaardig zijn overigens ook de veiligheidsfunctionarissen die de opdracht hebben gekregen met een ernstig gezicht enorme aantallen nagelschaartjes verbeurd te verklaren.”

(De Radicale Verliezer, p. 57-8)

Exact wat Tarrant wil, gebeurt. Shitpost-fora zoals 4chan, waar de beelden te zien zijn, worden geblokkeerd door internetproviders in Australië en Nieuw-Zeeland, ‘om radicalisering tegen te gaan’. Totaal futiele, contraproductieve nonsens. Exact wat Tarrant bereiken wil: paniek en de politisering van alle aspecten van cultuur. Hij kan alleen maar winnen. Hij heeft de media-dynamiek en hun verlangen naar eindeloos conflict te goed doorzien – zie ook het volgende citaat uit De Radicale Verliezer:

“Terreur kan leiden tot een algehele sfeer van angst, en panische reacties veroorzaken. Hij vergroot de macht en de invloed van de politieke politie, de geheime diensten, de bewapeningsindustrie en de particuliere aanbieders van veiligheid, bevordert het aannemen van almaar repressiever wetten, vergiftigt het politieke klimaat en leidt tot het verlies van in het verleden bevochten vrijheidsrechten. Je hebt geen samenzweringstheorieën nodig om in te zien dat er mensen zijn die met de gevolgen van de terreur erg tevreden zijn.”

(De Radicale Verliezer, p. 58)

Dit komt exact overeen met door Tarrant geformuleerde doelen. Vergiftig het politieke klimaat, zorg voor het beknotten van individuele vrijheid en maak een democratische, vredige oplossing onmogelijk. Accelereer de crisis.

Laat nooit een goeie crisis ongebruikt voorbijgaan
…want wat maakten overheden er toch opzichtig gebruik van. In China gaat het normaliseren van censuur met dwang. In het westen zijn het privébedrijven (internetproviders) die willen deugen, die al bij voorbaat ‘smakeloze’ materie zoals beelden en teksten van de moordenaar gaan blokkeren, uit angst ermee geassocieerd te worden. In het westen maken de bestuurlijke organen gebruik van tragedies wanneer ze meer draconische maatregelen willen doorvoeren – hoewel ‘tragedie’ niet het juiste woord is: deze schietpartij is geen tragische maar een kwaadaardige gebeurtenis.

China-style censuur wordt in ‘het Vrije Westen’ ingezet als het gaat om iets wat onverdedigbaar lijkt, om het volk de illusie te geven dat het het er mee eens is. Denk  aan de invoering van de Patriot Act in de nasleep van 9/11: als het volk bang genoeg is, levert het alle privacy in voor de illusie van veiligheid.

Hoewel hij beticht wordt van samenzweringsdenken, gelooft Tarrant naar eigen zeggen niet in boosaardige samenzweringstheorieën. De overname van ‘de blanke beschaving’ door de moslim invasie is volgens hem gewoon een gevolg van blinde hebzucht en volksverraad van de elites. Als hij niet was gaan schieten, zouden velen het waarschijnlijk openlijk met hem eens zijn geweest.

Nog een relevant citaat:

“Het project van de radicale verliezers is erop gericht, zoals momenteel in Irak en Afghanistan, de zelfmoord van een hele beschaving te bewerkstelligen.”

(De Radicale Verliezer, p. 60)

Zien we enige gelijkenis tussen Tarrant en de islamisten? Tarrant weet dat zijn missie onbegonnen werk is; en juist daarom doet hij het. Een existentieel protest tegen, en uit onvermogen om te kunnen gaan met, het ‘tekort’ van het Westen – wat in feite het fundamentel tekort van het leven zelf is. Het Westen is vrij en open, en laat zich dus infiltreren en vervolgens overnemen, zo redeneert Tarrant. Er vindt een religieus en cultureel conflict plaats, er is drugsverslaving en criminaliteit. Zaken die overal en altijd gebeuren. Maar Tarrant geeft de schuld aan de vrijheid van het individu in het Westen.

Tarrant vergeleek zichzelf, zoals we zagen, met Nelson Mandela en die vergelijking is minder ongepast dan op het eerste gezicht lijkt. Mandela zat vast voor terrorisme. Ook vanuit de gevangenis bleef hij moorden autoriseren. Zijn vrouw was niet veel gezelliger – iets wat iedereen weet, maar waar weinigen bij stilstaan. Zie haar rol in de dood van de 14-jarige Stompie Moeketsi. Mandela en de criminele tak van het ANC gebruikten terrorisme en zorgvuldig geplande indiscriminate carnage als wapen van de ‘machteloze eenling’ tegen een wereldomspannend machtssysteem, waartegen hij op legale wijze niets kan beginnen.

Tarrant als persoon om te volgen?
Nou, nee. Uit wat Tarrant schrijft blijkt een Nietzscheaanse verac,hting voor zijn ‘eigen’ ras: een verzameling mensen van wie hij verwacht dat ze, net als andere etnische groepen, saamhorigheid voelen en tonen. Nietzscheaans, omdat die Duitsland zag als een in vroeger tijden grootse beschaving, maar nu dik, lui en decadent. Hitleresk ook, omdat deze het geen punt vond (of er zelfs naar verlangde), dat er onschuldige slachtoffers vielen aan zijn ‘eigen’ kant. Hij moet serieus genomen worden in zijn analyse en plan om conflicten te versterken, teneinde zeker te stellen dat dat niet gebeurt. Maar qua ideologie denkt hij op een fundamenteel on-westerse manier: in collectivistische, autoritaristische, tribale termen en in termen van gewapend conflict en massamoord als gewenste zaken.

Maar bovenal: HIJ LOOPT ONS IN DE ZEIK TE NEMEN. Hij heeft de hele wereld al getrolld (zie zijn gebruik van het vermeende ‘white power-symbool’). Laat hem niet nog eens winnen door hem zijn zin te geven met censuur en een culturele oorlog die zal uitmonden in burger- en rassenoorlog. Ik mag hopen dat de heer Tarrant in de gevangenis een scherpgeslepen tandenborstel tussen zijn ribben geduwd krijgt. Hopelijk levert zorgt een bendeoorlog in de gevangenis dat racisten en jihadisten elkaar onderling afslachten.

Insjallah.